Welcome to the dark side

Shark liet zijn tong langs zijn lippen zodat hij de laatste restjes van zijn middagmaal volledig weggewerkt had. Sinds dat hij leader was geworden, was er eigenlijk geen enkel moment geweest dat hij zich volledig kon ontspannen of niet aan Claw dacht. Nu had hij de zwarte tom zo ver mogelijk uit zijn gedachten geduwd. Niet omdat hij niet graag aan de tijden met zijn beste vriend dacht, maar eerder omdat het ’s middags was en omdat zijn aanwezigheid bij elk klein ding vereist kon worden. De Elite was onstabiel en Thora’s benoeming had dat er niet beter op gemaakt. En hoewel hij vooruitgang zag bij zijn nieuwe commander merkte hij ook wel dat nog veel katten zo hun twijfels hadden over haar ervaring. Thora zou ze stukje bij beetje moeten overtuigen, maar Shark kon niet rustig op twee oren slapen voordat hij alles had gerealiseerd wat hij wilde realiseren. En dat waren veel dingen. En dus sliep hij ’s nachts meestal slecht waardoor hij ’s middags wel eens in durfde te dommelen. Nadat hij zijn prooi had gegeten, had hij zijn robuuste lijf laten zakken zodat hij op de grond lag. Hij kreunde dan ook inwendig toen hij Fortuna’s stem hoorde, maar zijn oren schoten overeind toen hij een onbekende geur rook. Meteen stond hij overeind, gaf een snelle lik over zijn vacht om het te fatsoeneren en liep naar buiten. Enkel zijn kort naar achter bewegende oortje toonde aan dat hij verrast was om Fortuna samen met een jonge ShadowClanapprentice te zien. Even kneep hij zijn ogen samen naar de apprentice, maar richtte zijn blik daarna weer op Fortuna. “Ik mag hopen dat je een heel goede reden hebt om één van onze vijanden midden naar ons kamp te brengen?” Hij keek haar haast kil aan. Als hij ergens niet van hield, dan was het van dit soort dingen. Hij had toch wel verwacht dat Fortuna beter zou weten dan hun plek zomaar te verraden aan vijandelijke katten. Aan de andere kant was hij benieuwd waarom een ShadowClanner, piepjong nog, interesse toonde in de Elite die zijn Clanleader bijna het leven had gekost. Zijn blik nam de ShadowClanner in zich op en met een zwiep van zijn staart wachtte hij af tot Fortuna antwoord zou geven.