The trash prince

Gefrustreerd banjerde de apprentice door de modder en sloeg het in het rond. Hij klemde zijn kaken op elkaar en bromde zachtjes. De kater was er klaar mee. Het voelde alsof alles wat hij deed fout was en alles wat hij zij verkeerd opgevat werd.

Boos keek hij rond toen hij terugkwam in het camp en zocht naar één van zijn vaders. Toen hij Demonslayer zag vanuit zijn ooghoek liep hij vlug naar hem toe en ging voor hem zitten terwijl hij heen en weer zwiepte met zijn staart. "Pap." Bromde hij om zijn aandacht te krijgen, stiekem een beetje blij dat zijn stem minder hoog en pieperig klonk in vergelijking met eerst.

[& Demonslayer]
flut

Demonslayer had al een paar dagen slecht geslapen. Toen hij het lijk van Warlord het kamp in zien gesleept zag worden was hij meteen van slag geweest. Zijn mentor, die hem door dik en dun gesteund was brut vermoord door een Bloodclanner. Vieze rot ratten, ze zullen boeten van hun daden. Hij zal zijn oude mentor wreken, wat gedaan was kon niet vergeven worden. Daarnaast, wat als één van zijn kittens daar gelopen had inplaats van Warlord? Het bracht een nog grote brok in zijn keel die al had. De massieve tom wou zich net uit het kamp verplaatsen toen ineens zijn jongste zoon, Skullpaw niet zo blij voor hem ging zitten. Vragend keek hij naar zijn zoon en wiebelde met zijn oren toen hij hem brommend aansprak. “Wat is er Skullpaw” Mauwde de grote tom met zijn rokerige stem al klonk het een stuk vriendelijker en zachter wanneer hij bij zijn familie was.

Hij wiebelde nerveus met zijn oren en keek overal, behalve in de ogen van zijn vader. Met zijn blik op zijn eigen modderige poten klonk zijn stem ineens een stuk hoger dan daarnet. "Wanneer is een kat oud genoeg om zijn eigen keuzes te maken?" Vroeg hij en keek naar de vacht van zijn vader, naar hoe gepierd hij was en hoe graag hij er ook zou uit zou zien. Hij beet op de binnenkant van zijn wang en wiebelde nerveus heen en weer, niet zeker meer of wat hij had bedacht wel zo'n wijs besluit was en wachtte op het antwoord van zijn vader.

De massieve tom keek naar zijn zoon met een vragende blik in zijn blauwe ogen. Hij had meteen door dat er wat was met Skullpaw en dat maakte hem zorgen. Demonslayer ging wat comfortabeler liggen en trok zijn poten onder zijn borst. Wachtend tot zijn zoon antwoord gaf: "Wanneer is een kat oud genoeg om zijn eigen keuzes te maken?" De Shadowclan senior warrior hief zijn wenkbrauw op in een frons. Die vraag had hij niet echt zien aankomen. Toch besloot hij na een korte stilte om eerlijk antwoord te geven. “Dat ligt eraan wat voorn keuzes het zijn.” Mauwde hij met de bekende brommige stem. Een oude kitten/jonge apprentice mochten kiezen wat voorn prooi ze wouden eten of wanneer je warrior was kon je zelf bepalen wanneer je ging slapen maar dat was waarschijnlijk niet de antwoord die Skullpaw wou op zijn vraag. Het ging vast over grotere keuzes. Demonslayer rapste zijn keel kort. “Ligt er soms wat op je hart waardoor je dit vraagt, Skullpaw?” Vroeg hij toen.

Zijn vader ging wat comfortabeler liggen en het enige wat Skullpaw wou doen was tegen hem aankruipen, hopend dat herlt allemaal gewoon een soort droom was en dat het niet zo was dat hij blijer was om Lunarpaw te trainen in plaats van hem. Hij zuchtte zachtjes toen zijn vader antwoord gaf op zijn vraag. Hier had hij dus niks aan. Hij wilde antwoorden. Gewone, normale antwoorden en niet iets zweverigs als dat ligt aan de keuzes die je gaat maken. Misschien was wat zijn vader zei wel waar maar dat betekende niet dat de kleine tom er nu wat aan had. “Ligt er soms wat op je hart waardoor je dit vraagt, Skullpaw?” Snel schudden hij met zijn kop op de vraag en bleef naar zijn eigen modderige poten kijken. "Ik vroeg het gewoon, voor een... vriend." Hij onderdrukte een grinnik. Dat was de slechste leugen die hij zijn vader ooit had verteld.