My Best Friend, The Demon!

De poes kwam rustig het kamp binnen, met een groot konijn tussen haar kaken geklemd. Ze wist een van deze beesten te stelen uit een van een Tweebeen, het beest had wel een hok. Maar die was niet goed dicht gedaan, dus daarom liep her beest vrij rond in de tuin. Een makkelijke prooi dus. De rode tabby gleed met haar ogen het kamp door, en uiteindelijk rustte ze in het zwarte vacht van de poes die de naam Fortuna droeg. Brat Zuchtte, het werd eens tijd dat ze met de poes ging praten. Of tenminste een einde maakte aan hun, haat voor elkaar. Het was immers zo lang geleden. Met die gedachtes stapte de poes op de oudere kattin af. 'Delen?' sprak ze koeltjes terwijl ze het konijn voor de zwarte poes liet vallen. Wachtend, nee hopend op een tegemoetkoming van de zwarte poes.

THERE ARE THINGS OUT THERE THAT YOUR LITTLE MINDS WILL NEVER COMPREHEND

Fortuna was het kamp binnengegaan nadat ze klaar was met een kleine wandeling door het park. Ze had onderweg nog gezocht naar een hapje eten maar het enige wat ze tegenkomen was, was vagen geuren van prooidieren. Ze zal later nog wel proberen wat te vangen maar voor nu wou ze eventjes rusten. Foruna was al de hele dag in de weer geweest. De zwarte Elite member ging liggen, ergens bij een beschaduwend plekje want de zon dat was altijd veelte heer voor haar zwarte pels. Ze sloot kort haar grijze ogen en toen ze deze weer opende keek ze in blauwe blik. Brat stond voor haar neus met een konijn tussen haar kaken. Fortuna hief vragend haar wenkbrauw op en keek toe hoe de rode kattin voor haar de konijn dropte. ”Delen?” Vroeg ze koel. Fortuna keek naar het konijn en toen terug naar Brat voor ze daarna rustig knikte. Misschien was het tijd om eens de strijdbijl te begraven. De zwarte kattin schoof wat op om wat plaats vrij te maken voor Brat in de koele schaduwen.