You look like therapy.

Rustig verplaatste de jonge poes zich verder over het hoogland. Ze was hier geboren en dit was de plaats die ze hadden verlaten zoveel moons geleden. Nu was ze dichter tegen haar nieuwe leven aan dan het oude van een kitten. De jonge rossige poes vernauwde haar helderblauwe oogjes even, een nadenkende frons op haar gelaat rustende. Ze wist niet goed wat ze hierover moest denken. Moest ze hier kam over blijven of niet? Wat was het nut geweest van de journey als ze gewoon terug waren gegaan? Zoveel katten waren gestorven voor niks en daarbij hadden ze zich schuldig gemaakt bij die tribekatten. Nu konden die stomme steenkoppen elk moment aan hun deur staan voor iets... en konden zij hun dan wegsturen? Nee, dat kon dan niet want zij hadden onderdak gegund aan hun... Dus het was gewoon algemeen stom geweest, punt andere lijn. Als ze haarzelf niet zo moest inhouden had ze al lang geschreeuwd naar Oceanbreeze. Ze hadden halverwege de journey gewoon terug moeten keren want dit was belachelijk, punt andere lijn. Zoveel katten waren dood en dat allemaal door een paar domme katten die niet wisten hoe of wat, slim hoor.... Maar zij was een hele goede papa erdoor kwijt.
Zuchtend schudde ze haar fijn gevormde kopje even, de lange haren die haar kopje sierden van beide kanten op dansten als zacht fluweel rond haar gezicht. Ze was meer matuur geworden in haar gezicht en leven had zich gebrand in haar ogen. Ze had veel gezien en dat kon je zien aan de manier waarop ze anderen aankeek. De jaren van ervaring die nog niet eens in haar poten lag, lag al lang in haar blik. En zelfs zij wist dat als ze dat zou proberen aan te brengen naar anderen, ze enkel zou neergehaald worden, zeggende dat ze een belachelijk iets aanbracht met haar leeftijd en status. Haar ogen gleden even over de grootte bomen heen. Fourtrees... Haar poten hadden haar helemaal naar hier gedragen. Kalm analyseerde de jonge kattin het ding even, voordat iets anders langzaam haar aandacht trok. Rustig trok de mooie poes even met haar oortjes voordat ze besloot in beweging te komen. Met een paar korte bewegingen bewoog ze zich naar een lager gebied, neutraal gebied, waar alle clans in vrede samen kwamen... Of whatever cheesy bullshit dat ook alweer was. "Hey!" snauwde ze naar de ander toe, nog niet eens ruikende wie of wat het was.