| | Freedje 176 Actief
| |
| Onderwerp: Good old friend. za 16 jun 2018 - 22:53 | |
| Aaaah, ze waren eindelijk weer terug thuis. Na een hoop drama. Drama, drama en nog eens drama. De reis, de ziekte, het gevecht met BloodClan. Zeer tragisch allemaal. Maar hé, de leader van BloodClan was dood. En die achterlijke tabby die naar hun had staan schreeuwen vlak nadat zijn groep van zielige katten met hun staarten tussen hun poten waren weggerend? Daar was hij niet bang voor. Dat hij maar naar hier kwam, ja! Hij zou hem wel eens laten zien wat een échte kat kon doen. Tsk. Alle ladies – en Smokegaze – wisten precies waar hij toe in staat was. Oh ja, over Smokegaze gesproken… Hij deed zijn naam de laatste tijd wel eer aan. Thistle zag hem echt helemaal van de wereld kijken als er één of ander iets gebeurde. Wat dat iets was? Hij wist het nog niet, maar hij zou er snel genoeg achter komen. Hij vermoedde dat het iets met een lady te maken had. Zo’n blik herkende hij uit duizenden. Of… of een tom. Hij probeerde zich Smokegaze voor te stellen met één van de andere robuuste toms die rondliepen in het kamp en trok een gezicht. Kijk, het was natuurlijk niet onmogelijk, maar… eh? Oh well. Ieder zijn ding zeker? Hij was voor de ladies. Zeker weten. Maar goed, over nogmaals over Smokegaze gesproken… Hij zou binnenkort eindelijk warrior worden. En zijn mentor wist dat, want opeens kwamen er allemaal weetjes van links en rechts en technieken die hij moest weten en… ABORT MISSION, ABORT MISSION! Thistle draaide zich met een ruk om en meende zijn naam geroepen te horen worden door de kat in kwestie, maar deed net alsof hij niks hoorde en rende het kamp uit. Hier zou hij straks waarschijnlijk een hele preek over krijgen, maar om eerlijk te zijn, maakte hem dat weinig uit. Hij wilde gewoon even door zijn territorium rennen en naar Fourtrees gaan, het even er lekker inwrijven dat die plek nu weer voor hun was. Zijn grote voorbeeld Tallshadow had een fout gemaakt en de dictator in spé had dat rechtgezet, maar dat veranderde niets aan Thitsle’s mening. Hij vond nog steeds dat de Clans beter bij elkaar konden blijven en dat die eeuwige rivaliteit nergens voor nodig was. En dat Butterstar op moest rotten en plaats moest maken voor Tallshadow. Eh… shttt. Anyways, hij kwam dus na een poosje aan in Fourtrees – een half uur was een poosje, right? Right – en hij merkte al direct een geur op. Een geur die hij herkende. Een geur waar hij wel naar uitkeek om die kat terug te zien. En dus, zo discreet als hij was, schalde er niet veel later door heel Fourtrees heen: “HALLO DAAR SERPENTPAW! LEUK OM JE WEER TERUG TE ZIEN!”
+ Alleen voor Serpentpaw |
| | | Nath 245 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Good old friend. za 16 jun 2018 - 23:28 | |
| Serpentpaw deed het vrijwel elke dag, het kamp verlaten om zo vrijwel direct door te gaan naar de grenzen of fourtree's, in de hoop één van haar vrienden te treffen, met name Thistlepaw of Cavepaw. Ze vond het leven nu zo saai, nu de clans weer gescheiden waren. Ze miste vele katten en het voelde gewoon niet vertrouwd. Natuurlijk was ze wel loyaal naar Shadowclan, toch voelde ze zich loyaler naar haar vrienden toe. Serpentpaw sprintte zo snel als ze kon en dat was niet snel, maar wel snel genoeg. De zwarte poes was beter in kracht en defensive dingen, dan snelheid, maar wat maakte het uit. Haar poten brachten haar richting de fourtree's en dat was precies wat ze wilde bereiken. Weg van het vieze moeras waar Shadowclan zo nodig in moest leven, door naar de fourtree's. Ze voelde zich gelukkig met een leider als Tallshadow, want ze had de indruk gekregen dat hij het helemaal niet zo erg vond dat katten vrienden hadden buiten Shadowclan.
En eindelijk zag ze de vier grote eiken opdoemen in de verte. Serpentpaw was half buiten adem, maar zette door, want dat was iets wat ze wel had; een uitmuntende uithoudingsvermogen. Ze hoopte dat ze één van haar vrienden daar zou treffen; of meerdere, dat maakte haar ook niet uit. Maar ze hoopte eigenlijk op één specifieke kater. En ja hoor, ze kwam aan bij de fourtree's en niet veel later hoorde ze de stem waar ze zich op verheugd had. En hoe! "THISTLEPAW!" Riep ze blij terug en ze rende naar hem toe, waarna ze haar poten om zijn nek heen sloeg, op een speelse manier. "Hoe zat het ook alweer met die zwemlessen?" Vroeg ze vrij meteen, duidend op een eerder gesprek, in de bergen. Ze zouden elkaar dingen leren, zij hem typische Shadowclan dingen en hij haar typische Riverclan dingen. Hij mocht dan twee seizoenen ouder zijn, hij was een Riverclan kat en zij was een Shadowclan kat en dus beter in Shadowclan dingen.
|
| | | Freedje 176 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Good old friend. zo 17 jun 2018 - 14:14 | |
| Thistlepaw voelde een harde snor in zijn keel opkomen toen Serpentpaw al even enthousiast leek te zijn om hem terug te zien. Hij hield zijn lichaam – dat nog groter was geworden de afgelopen moons – wat lager tegen de grond toen zij omhoogkwam en haar poten om zijn nek sloeg. Zijn wang werd zowat in haar gezicht gedrukt hierdoor, maar dat vond hij helemaal niet erg en even betrapte hij zichzelf erop dat hij zijn ogen genietend sloot. Hij gaf haar een snelle lik over haar wang voordat ze hem weer losliet en hem een vraag stelde. Hij trok een bekakt gezicht, legde zijn poot tegen zijn borst alsof hij één of andere hoge chef was en schraapte toen overdreven zijn keel. “Wel, de raad heeft heel even samen gezeten en het is gebleken dat het onmogelijk is om je te leren zwemmen omdat men tot de conclusie is gekomen dat zwemmen enkel weggelegd is voor RiverClanners.” Hij liet zijn bekakte houding al snel vallen en grinnikte naar haar. “Grapje,” zei hij snel. “Hier ergens in de buurt liggen the Wastelands. Daar is een soort van meer. Misschien kan ik het je daar wel leren?” Zijn ex-mentor, de brombeer voor Smokegaze, zou hem voor zijn kop geslagen hebben als hij dit hoorde, luid aangevend dat het een heilig meer was en dat daar zeker niet in gezwommen mocht worden. Maar Thistlepaw wilde het Serpentpaw rustig aanleren en beginnen in een rivier zou echt al next level zijn. Bovendien had hij, zoals ze al fijntjes aangaf, haar beloofd om het haar in de bergen te leren, maar toen brak de ziekte opeens uit en was er een hoop drama waardoor ze weg moesten. Die oude zak van een Smokegaze zat hem dan ook nog eens op te fokken dat hij zijn training moest doen omdat hij zijn final assesment zo snel mogelijk af moest leggen en ja. Hij had er geen tijd meer voor gehad, maar hij was het zeker weten niet vergeten. Over uiterlijk gesproken… Heel subtiel, niet erg subtiel dus, liet Thistle zijn blik over Serpentpaw glijden. En boy, wat hadden de afgelopen moons haar toch goede dingen bezorgd. Hm-hm-hm. “Maar hoe gaat het voor de rest met je?” vroeg hij. “Al iemand tegengekomen die nog charmanter is dan mij?” Subtiel, Thistle, subtiel.
|
| | | Nath 245 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Good old friend. zo 17 jun 2018 - 16:59 | |
| Ja, wat mistte ze de bergen eigenlijk, het samen zijn met de andere clans en dan met name de vrienden die ze hadden gemaakt. Konden ze niet gewoon samen een clan beginnen? Zij en haar vrienden. Dan wilde Serpentpaw natuurlijk wel de leader zijn van die clan, want hallo, Serpentstar, dat klonk toch geweldig? Maar wie zou ze dan tot haar deputy benoemen? Thistlepaw? Of Cavepaw? Beide katers leken haar meer dan geschikt. Thistlepaw was ouder, dus waarschijnlijk zou hij dan de deputy zijn. Cavepaw zou dan één van de meest gerespecteerde warriors zijn. Dan had je nog Firepaw. Ja, ze wist niet of hij verstand had van kruiden, maar misschien kon hij dan de medicine cat worden. Oh, wat leek dit nu al op één of ander kittenspel. Toch leek het Serpentpaw niet geheel verkeerd oom gewoon hun eigen clan op te richten. Als al die oudjes dan toch hun eigen clans wilde behouden en niet samen één grote clan wilde beginnen, moesten ze het hef maar in eigen poten nemen, right? Oh, was dat maar gewoon mogelijk.
Voor Serpentpaw Thistlepaw los liet, kreeg ze nog een snelle lik. Ietwat verward liet ze hem weer los, maar besteedde er verder geen aandacht aan. In plaats daarvan vroeg ze hoe het zat met de beloofde zwemlessen. En daar wat het bekakte stemmetje. Ze haalde speels uit met haar poot toen hij klaar was met spreken. Toen zei hij snel dat het een grapje was. "De Wastelands... dat klinkt goed!" stemde ze met hem in. Was het niet dat heilige meer waar hij op duidde? Ze grijnsde naar hem en liet vervolgens kort haar blik over hem heen glijden. Hij was nog groter dan ze zich kon herinneren. "Met mij gaat het wel oké," miauwde ze. "Ik mis je en de anderen en de bergen... is dat raar?" Miauwde ze, waarna ze een bedenkelijke uitdrukking op haar gelaat kreeg. Bij de volgende woorden schaterde ze het uit van het lachen. "Oh schei uit, natuurlijk niet, die katers bij mij in de clan zijn stuk voor stuk te lelijk voor mij," lachte ze. Nee, geen enkele kater in Shadowclan leek geschikt voor haar. "Hoe gaat het eigenlijk met jou? En wanneer wordt je nou eindelijk warrior?" Ging ze verder, waarbij ze speels naar hem knipoogde. |
| | | Freedje 176 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Good old friend. zo 17 jun 2018 - 17:16 | |
| Aaaah, Serpentpaw was in elk geval niet zo saai als zijn mentor. In plaats van het idee volledig af te keuren, leek ze er juist enthousiast van te worden en Thistle knikte tevreden toen ze volledig met hem instemde. “Dat is dan een deal,” zei hij tevreden tegen haar. Toen gaf ze een antwoord op zijn vraag en hij vond het vreemd dat hij opluchting door zijn lijf voelde gaan toen ze aangaf dat ze niet geïnteresseerd was in ook maar één Clanmate die bij haar in de buurt rondliep. Toen besefte hij zich dat ze nog een vraag aan hem had gesteld en dat ze letterlijk had gezegd dat ze hem miste. Hij wist niet waarom, maar hij voelde zijn vacht prikken en de huid onder zijn vacht werd, niet onaangenaam, warm. Een lichte snor kwam opzetten en hij glimlachte naar haar. “Nee, hoor,” zei hij geruststellend tegen haar. “Ik heb precies hetzelfde. Ik wilde dat we nooit meer van elkaar gescheiden waren. Ik snap niet waarom we de oude gewoontes weer terug op zouden pakken na moons en moons samen te hebben geleefd, maar het lijkt net alsof iedereen zo snel mogelijk wil vergeten wat er is gebeurd en weer terug naar hun oude gewoontes terug willen keren na heel dat gevecht.” Plotseling kwam er een zorgelijke frons in zijn voorhoofd te staan en snel scande hij haar lichaam. Deze keer niet omdat haar uiterlijk te complimenteren, maar om te zien of ze geen krassen had die hij toevallig had gemist. “Je hebt toch geen ernstige verwondingen tijdens dat gevecht opgelopen, hè?” Hij kon zich haar aanwezigheid tijdens het gevecht niet zo goed meer voor de geest halen; hij had het zelf vooral lastig gehad met een BloodClanner die door de defensieve linie was geraakt en een zwakke uitval had gedaan naar veel te jonge apprentice. Thistle had hem een klap van jewelste tegen zijn kop gegeven, maar hij had zelf niet al te veel verwondingen opgelopen. “En als het aan die oude zak ligt die ik mijn mentor mag noemen, dan duurt het wellicht nog wel even. Hij vindt dat ik te weinig respect heb en zaken niet serieus genoeg neem en blah blah blah.” Hij rolde met zijn ogen. “Ik denk dat ik binnenkort wel mijn naam ga krijgen, tho. Ik heb me tijdens dat gevecht prima ingezet en ik denk dat dat hem ook wel opgevallen is.” Hij kon het niet laten om zijn kopje even fier de lucht in te steken nadat hij dit had gezegd.
|
| | | Nath 245 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Good old friend. do 21 jun 2018 - 1:28 | |
| Serpentpaw was zo'n typische, eigenwijze, ondeugende apprentice die graag de regels aan haar poten lapte. Dat was het niet eens dat ze bewust de regels aan haar poten lapte, omdat ze niet inzag hoe fout het soms was. Zoals naar de wastelands toe trekken met Thistlepaw. Dat was juist hartstikke gevaarlijk, aangezien het niet bepaald om de hoek lag. Serpentpaw werd er echter enthousiast van en stemde in met het idee van Thistlepaw. Waarom in het woud zelf leren zwemmen, als dat ook in de wastelands kon. Wel vroeg ze zich af of ze dan niet te lang weg zouden zijn, maar dat korte moment van gezonde verstand verdween weer zo snel als dat het in haar kop op kwam. Serpentpaw vond de vraag over de katers in haar clan grappig en vertelde hem totaal niet geïnteresseerd te zijn in welke kater daar dan ook. Thistlepaw reageerde op haar vraag of het raar was dat ze de bergen en de andere clans mistte. "Ja, het slaat nergens op," reageerde ze, opeglucht dat Thistlepaw er het zelfde over na dacht. "We kunnen toch ook gewoon de grenzen laten verdwijnen en de leven de katten gewoon waar ze leven willen. Want er zitten vast ook katten die graag op konijnen jagen in Thunderclan en katten die van bebost gebied houden in Windclan, dan kunnen we allemaal leven waar we willen en zijn met de katten waarmee we willen zijn," sprak ze, waarbij er een dromerige uitdrukking op haar gelaat verscheen. Serpentpaw wilde bijvoorbeeld best graag leren zwemmen en vissen. Dat, terwijl ze wel een rasechte Shadowclan poes was. Misschien was het ook maar gewoon nieuwsgierigheid die bij haar jonge leeftijd hoorde. Toen vroeg Thistlepaw ineens of ze verwondingen had opgelopen tijdens dat gevecht. Serpentpaw hief haar kop op en draaide een rondje. Haar glimmende, egale zwarte vacht was ongedeerd. Vervolgens keek ze hem aan met opgetrokken wenkbrauwen. "Bang dat ik lelijk wordt?" Vroeg ze plagerig. Serpentpaw zou het niet erg vinden om wat littekens te ontvangen, ze vond het sowieso niet erg om haar nu nog mooie uiterlijk te beschadigen. Zij was juist alles behalve ijdel en had gewoon geluk met haar uiterlijk. "En jij? Hoe is het gevecht bij jou gegaan? Overduidelijk goed genoeg, aangezien je hier bent," sprak ze waarbij haar heldere, blauwe ogen glommen. Serpentpaw zelf had bij de kittens en Elders moeten blijven, zij had helemaal niet gevochten. Toen vroeg ze naar wanneer hij warrior zou worden en ze lachte bij de woorden van Thistlepaw. "Je bent ook zo serieus, oh grote warrior," sprak ze plagerig en gaf hem een speelse por. "Hmm, als ik jouw een Warrior naam moest geven zou ik je... Thistlesting noemen, denk ik, heel passend," lachte ze. Ze was er van overtuigd dat Thistlepaw vast een super stoere naam zou krijgen. |
| | | Freedje 176 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Good old friend. zo 1 jul 2018 - 10:09 | |
| Thistlepaw merkte pas dat hij aan het snorren was nadat ze haar verhaal had gedaan over wat haar mening betrof in verband met de Clans. Hoe heerlijk zou het zijn als ze allemaal samen konden leven en hij zonder bang te hoeven zijn betrapt te worden door zijn Clanmates haar kon leren hoe ze één kon worden met het water? But nooo, ze moesten weer ergens afspreken. En dan was het nog toevallig dat ze elkaar tegengekomen waren, wie weet hadden ze elkaar helemaal niet meer gezien. En hij wist niet waarom, maar die gedachte veroorzaakte even een vervelend gevoel in zijn borst. Hij negeerde het al snel toen ze een rondje voor hem draaide en haar slanke lichaam aan hem liet zien. Een brede jongensachtige grijns verspreidde zich om zijn lippen en hij ontmoette haar blik met de zijne. “Nope, je ziet er nog altijd fantastisch uit.” Het klonk deze keer niet glad of flirterig, maar eerder oprecht. Alsof hij niet al te veel had na moeten denken over die woorden en ze er gewoon spontaan naar buien waren gekomen. En misschien was dat ook wel zo. Want liet hij eerlijk zijn: Serpentpaw was echt een plaatje. Hij snapte niet waarom die domme Clanmates van haar geen poging deden om haar beter te leren kennen. Of misschien hadden ze dat al wel gedaan, maar was haar mening echt van kracht en vond ze echt niemand knap in haar Clan. De gedachte alleen al liet hem grijnzen en hij moest zijn kopje afwenden om te zorgen dat ze zijn brede, domme grijns niet zou zien. Toen ze aan hem vroeg hoe dat het gevecht bij hem was gegaan, kon hij het niet laten om zijn kopje even de hoogte in te richten. “Ze waren verbaasd dat ik nog maar een apprentice was,” grijnsde hij. “En ze hadden me overduidelijk minder serieus ingeschat. Dus zagen ze het ook totaal niet aankomen toen ik ze overviel met een paar snelle halen.” Hij grinnikte. “Thistlepaw-style!” zei hij vervolgens en deed er een “psshh”-geluidje achteraan. Geen idee waar hij dat precies vandaan haalde, maar hij vond het wel stoer klinken. Toen ze Thistlesting uitkoos als naam voor hem, begonnen zijn ogen te glommen. “Dat klinkt wel vet, ja,” zei hij oprecht tegen haar. Toen zuchtte hij diep. “Maar Butterstar gaat mijn naam kiezen. Het zou me niets verbazen als ze een stomme naam kiest voor alle kopzorgen die ik haar heb bezorgd toen ik een apprentice was.” Hij lachte al bij het idee, want hij vond dat eigenlijk nog wel grappig klinken. Alleen misschien iets minder leuk als hij aan Serpentpaw moest vertellen wat zijn naam geworden was, maar als hij het écht niet goed vond klinken, kon hij nog altijd liegen, niet dan? Ja hoor. “Maar kom, dan gaan we naar the Wastelands,” zei hij tegen haar en hij wenkte haar met zijn staart. Hij had inmiddels zo vaak de code overtreden dat hij precies wist waar alles buiten zijn Clan lag en zonder aarzelen leidde hij haar naar de plek waar volgens de legendes vroeger een vijfde Clan leefde. “Laten we één afspraak maken,” zei hij tegen haar op een voor hem ongewone serieuze manier. “Als we een BloodClanner tegenkomen, maken we dat we weg zijn. We gaan niet stoer doen en als hij aanvalt, blijf je achter me staan. Ik bescherm je wel.” Bij dat laatste brak een brede grijns uit, maar aan zijn ogen kon je zien dat hij oprecht was en dat als hij echt zo ver zou komen dat hij Serpentpaw met al zijn macht zou beschermen.
|
| | | | Onderwerp: Re: Good old friend. | |
| |
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |