We are one

Onderwerp: We are one di 19 jun 2018 - 19:40

Sinds Fire's mentor was bevallen wist hij niet zo goed meer wat hij doen moest. Hij kon zichzelf niet trainen, maar hij wist ook niet welke Warriors nog een apprentice konden krijgen. Vandaar dat hij zich vaak verveelde en daardoor wandelingen maakte. Bovendien miste hij zijn vrienden die hij gemaakt had toen de Clans nog één waren. Hij was niet gewend dat de Clans gespleten waren, en eigenlijk miste hij de mountains best wel. Hij was daar opgegroeid, hij kende nog niet echt het loyale Clangevoel die hij zou moeten hebben. Terwijl hij diep in zijn gedachten verzonken was, hadden zijn poten hem naar een plek gebracht die Fourtrees heette. Daar hadden de vier Clans wederom als één tegen de beangstigende Bloodclan gevochten en hen verslagen. Firepaw keek naar de vier grote bomen, wat waren ze hoog. Misschien wel hoger dan de bomen in de Redwoods. Zijn blauwe ogen gingen van links, naar rechts, toen hij een zwarte vacht tussen de bosjes herkende. Er was daar iemand! "Hallo?" miauwde hij nieuwsgierig, terwijl hij op de zwarte vacht af liep.

- Serpentpaw eerst! ^^

_{"Oh, why are we so sad? Are we feeling hurt by their evil lies. And all those empty words?
We are thirsty for payback? What would we like to do with the town? Would we like to make it dance?
With the Animal? Would we? WOULD WE? Tell us what we would like to do. Burn it, burn it all"}

Onderwerp: Re: We are one do 21 jun 2018 - 0:44

Elke kans die Serpentpaw pakken kon om naar Fourtree's toe te sneaken, pakte ze dan ook met beide poten aan. Zo nu ook. Ze begon het Shadowclan territorium steeds beter te kennen, met dank aan haar mentor, en was het dus ook makkelijker voor haar om haar weg naar Fourtree's toe te gaan. Het miezerde wat tijdens haar weg er naar toe, haar vacht was dan ook best vochtig toen ze daar aankwam. Ze schudde haar vacht uit en ging tussen de struiken zitten om haar zwarte vacht schoon te likken. De apprentice had gelukkig niet een enorme hekel aan het krijgen van een natte vacht, met dank aan Thistlepaw. Thistlepaw. Zou hij al zijn warrior naam ontvangen hebben? De laatste keer dat ze hem had gezien had hij zijn final assessment wel al gehad. Ergens hoopte ze hem te zien toen ze een vragende hallo hoorde. Maar het was Firepaw, tevens een goede vriend van haar. Ze draaide daarom alsnog even enthousiast haar oren naar hem toe. "Hé! Firepaw!" Begroette ze hem vrolijk en stapte uit de struiken naar hem toe. "Hoe gaat het met jou?" Vroeg ze vervolgens. Ze kreeg even een korte besef moment. Al haar vrienden waren katers. Dat was een aantal moons nog wel anders geweest, toen Feverpaw er nog voor haar geweest was.