Marshal Dear

Onderwerp: Marshal Dear wo 18 jul 2018 - 20:46

Met een dode blik in haar ogen keek de kattin naar haar reflectie- in het heldere water. Alleen de rode-witte kat was te zien echter; er waren geen sterren vannacht. Enkel een koude wind en stilte zoals ze nooit eerder had meegemaakt, je kon werkelijk een spelt horen vallen. Maar het was perfect voor nadenken, wat ze ook deed. Er was immers genoeg om over te broeden- bijna te veel. Zo diep in gedachte was ze dan ook dat ze niet in de gaten had dat er iemand haar kant op kwam.

♥ Isa

flut x.x

戦い、着火する

Onderwerp: Re: Marshal Dear wo 18 jul 2018 - 21:26

Eindelijk was ze weer genoeg genezen van het gevecht dat ze weer op pad kon en de dagelijkse taken op zich kon nemen. Er was een lelijke dikke huidkleurige streep vanaf haar linker oog tot helemaal naar haar onderbuik getrokken. Een litteken die nooit meer helemaal zou genezen net als de dikke klauwspoor over haar flank. Frostfield knipperde met haar ijsblauwe ogen en keek rond. Ze was ver weg van het kamp gelopen en de nacht was al gevallen. Verdorrie. De wit grijze she-cat zuchtte. Dat zou een aardig eindje terug lopen naar haar warme nest. Frostfield stapte nog een paar passen door en zag toen in de verte in schim. Doordat ze net pas weer alles opgepakt had was haar conditie nog aardig slecht, de Windclanner zag het dus niet zitten om tegen een andere kat op te nemen. Frostfield nam de lucht in haar op en ademende opgelucht: Het was gelukkig geen Bloodclanner of Rogue. De she-cat keek nog eens goed en zag toen de twee bekende prachtige blauwe ogen van Maple. De witte met grijs bevlekte warrior snorde en liep op de rood wittige she-cat. Toen ze in hoorgebied was mauwde ze zachtjes: “Mapleshade” De warmte, de zachtaardigheid, de liefde, het gevoel dat het ze de Shadowclanner gemist had was allemaal duidelijk te horen in haar stem. Ze had de she-cat niet meer gezien sinds dat ze zwaargewond (op het randje van leven en dood) geraakt was tijdens de oorlog tussen de clans en Bloodclan en oef wat had ze haar gemist..

Onderwerp: Re: Marshal Dear wo 18 jul 2018 - 21:38

“Mapleshade” die stem... oh die kende ze maar al te goed. Maple dacht dat ze het niet gehaald had, tijdens het gevecht. Was ze er zo ernstig aan toe dan... Maar gelukkig bleek het niet zo te zijn. Maple draaide haarzelf zodat ze recht in de ogen van haar grote liefde keek. De streep was haar niet ontgaan; maar het maakte Frost niet minder prachtig. 'Je leeft' sprak ze iets botter dan dat ze gewild had, ze was koud geworden zonder de kattin. Ze moest langzaam ontdooien.

♥ Isa

戦い、着火する

Onderwerp: Re: Marshal Dear wo 18 jul 2018 - 21:53

'Je leeft' Frostfield knikte langzaam. Niet eens doorhebbend dat Maple het wat bot overbracht. Ze was blij om haar eindelijk weer te zien ze had geen zin in boze gedoe. Ze wou met haar zijn. De wit gevlekte she-cat drukte haar kopje onder de kin van de Shadowclanner. “Starclan moet maar eventjes wachten” Mauwde ze. “Ik ben nog lang niet van plan om te vertrekken en jouw achter te laten” Ze stapte een stapje terug en keek haar met liefdevolle ogen aan. Ze was net weer een verliefde tiener die haar soulmate terug gevonden had.

Onderwerp: Re: Marshal Dear do 19 jul 2018 - 1:27

Mapleshade greens om de woorden van haar geliefde 'If Starclan did decide to take you away from me so soon, I would never have forgiven them' je kon het misschien niet aan de grote grijns die rond haar gelaat geplakt was; maar ze sprak de waarheid. Ze kon niet zonder haar konijnenvreter, dus zelfmoord was voor nu van de lijst. “Ik ben nog lang niet van plan om te vertrekken en jouw achter te laten” sprak de jongere poes en gaf haar een liefdevolle blik. Mapleshade niet echt wetend hoe moest reageren- ze hield van de wit-grijze poes. Maar dit hele lovey-dovey was niet voor haar weggelegd.
'Im glad' liet ze de poes toen maar weten. Kort maar krachtig niet waar? Hmm more like gebrek aan beter.

♥ Isa

戦い、着火する