Evil sins [closed spt]

De tom keek voor de laatste keer over zijn schouder en stapte toen over de grens heen. Fortuna hield haar gezicht strak al wou ze graag breed grijnzen. “Voor we naar huis gaan” Mauwde ze terwijl ze richting Bloodclan kamp liep. “Moet je afstand doen van je clannaam” Ze keek naar Skullpaw, “Kies een nieuwe stoere naam uit. Eentje waarvan andere katten kippenvel van krijgen” Grijnsde ze en gaf hem een speelse aanmoedigend zetje met haar lijf toen ze veder weg liep van de clans grenzen.

Een kleine glimlach speelde op zijn lippen toen hij over de grens gestapt was en keek naar Fortuna. "Voor we naar huis gaan” Mauwde de she-cat en Skullpaw volgde haar. “Moet je afstand doen van je clannaam” Hij trok zijn wenkbrauwen op. Een andere naam? “Kies een nieuwe stoere naam uit. Eentje waarvan andere katten kippenvel van krijgen”  De kater grinnikte zachtjes toen ze hem een zetje gaf en dacht na. Een nieuwe naam. "Thanatos." Mauwde hij en hield zijn op een beetje hoger in de lucht.

De naam werd Thanatos. Goedkeurend keek ze naar de grijze tom en knikte. “Thanatos” Herhaalde ze zijn naam. “Uitstekende keus” Complimenteerde ze de jonge tom terwijl de clangebied achter hen verdween om plaats te maken voor de twolegplace, een stuk van Bloodclan gebied. Ze liep stevig door en keek mer koele ogen rond. Ze zocht Shark want die moest de nieuwe lid goedkeuren, maar ze wist honderd procent zeker dat dat wel goed zat. Ton het kamp in zicht kwam hield Fortuna halt en legde haar staart op Thanatos zijn schouder. “Welkom thuis” Mauwde ze en liep het kamp binnen.

- Topic uit. Ik maak het vervolg wel dat Shark/Thora goedkeuring geef c:

Hij had de patrouilles aangescherpt na de dood van Warlord en de waarschuwing die Oceanbreeze hen had gegeven via Smokebreath. Een van de windclankatten was overgelopen naar Bloodclan en dat was voor hem al de meer reden geweest om meer patrouilles langs de grenzen te laten gaan. Hij wilde voorkomen dat bloodclanners dachten dat ze zomaar van alles konden maken bij Shadowclanners, want dat was niet zo. Toen hij dan ook de geur van bloodclan rook, wenkte hij zijn patrouille hem te volgen en zette hij de pas er wat sneller in. Al snel zag hij twee katten dichtbij de grens, eentje herkende hij als Skullpaw en de andere droeg de geur van Bloodclan bij zich. "Wat is hier de bedoeling van?" Gromde hij zodra hij dichtbij genoeg was. Hij wist niet wat er aan de hand was, maar het feit dat er een bloodclanner bij de grens was stond hem niet aan.

[Ik val hier even binnen met Acorndust en een patrouille, omdat het niet realistisch is dat een apprentice zich alleen bevindt bij de border met een bloodclanner zonder dat daar een kat bij in de buurt is of er een patrouille langskomt. Na de dood van Warlord door een bloodclanner en de waarschuwing die Smokebreath van Oceanbreeze heeft gehad zijn de patrouilles namelijk aangescherpt en zullen apprentices ook niet zomaar alleen gelaten worden. Ik negeer hierbij dus het feit dat jullie al waren weggelopen en dat je dus nog rond de border bent.

Het team is het hierin met mij eens en als er hier niet meer op gereageerd wordt zullen er consequenties volgen.]

Ze was 'on-edge' na het hele gebeuren met Bloodclan. Die katten hadden al teveel levens genomen. Eerst die van Butterstar tijdens het gevecht en nu was Warlord ook om het leven gebracht door een van hun. Toen Acorndust had verteld over de patrouille was de een van de eerste die mee had gewild. Ze wou de clan beschermen van die smerige katten die dachten dat ze met alles weg konden komen. Haar nekharen kwamen overeind toen de geur van Bloodclan binnen drong. Acorndust had het ook geroken, die wenkte de patrouille en samen gingen ze achter het spoor aan. Ze vonden een Bloodclanner samen met Skullpaw. "Wat is hier de bedoeling van?" gromde Acorn naar de katten. "Skullpaw, kom snel hier. Dan ben je veilig." siste de kattin onder haar adem naar de apprentice. Als deze Bloodclanner dacht dat ze Skullpaw kon ontvoeren dan had ze het mooi fout!

Skullpaw bevroor toen hij de stem van de deputy hoorde. "Wat is hier de bedoeling van?" De kater dook in elkaar en keek hem en Lionstep met grote, bange ogen aan. "Skullpaw, kom snel hier. Dan ben je veilig." Siste Lionstep, maar hij wist niet zeker of het gesis voor hem of de she-cat naast hem bedoeld was. Hij dook in elkaar en liep langzaam terug naar de twee andere katten zonder naar Fortuna te kijken. Skullpaw liet zijn oortjes hangen en keek naar de grond toen hij eenmaal bij hun aangekomen was, bang voor wat misschien komen zou.

Haar zwartwitte kop stond altijd even arrogant geheven. Duidelijk bewust van haar eigen status binnen de clan. Maar nog altijd even loyaal aan hun doel, of tenminste, haar eigen inzicht van dat doel. Daarom had ze ook met alle liefde aangenomen om mee te lopen op een patrol en was ze zeer 'tevreden' over het resultaat. Acorndust had de leiding genomen en ze hadden kleine Skullpaw gevonden naast een bloodclan mormel. Lionstep die mee was gekomen op de patrol riep de apprentice naar zich toe terwijl Sinclaw hem enkel minachtend kon aankijken voor ze haar kop terugdraaide naar het bloodclanmormel en haar klauwen uitsloeg. Deze de grond onder haar poten liet ploegen terwijl ze over haar lippen likte. "Dus, ga je nog praten. Of ga je staartloos verder door het leven. Een misselijke grijns gleed over haar lippen terwijl haar lange staart heen en weer sloeg. "We kunnen er altijd meer afhalen als je dat wil."

Met Thanatos aan haar zijde wou ze zich net omdraaien toen een verse geur in haar gezicht klapte. Great, konden boskatjes net niet even een andere weg vandaag nemen? Hmmm. Fortuna draaide zich om en keek al meteen regelrecht in 3 verschillende blikken. Een Shadowclan patrouille. De zwarte gespierde Elite member hield haar gezicht  rustig en strak. Geen emoties tonend. Ze riepen Skullpaw terug die braaf naar hun toe liep met hangende bange oortjes naar de patrouille. Fortuna zwiepte met haar staart en plantte haar klauwen in de aarde. Ze wou net haar bek open trekken toen één of andere zwart witte trut even dacht om grappig te zijn. Ze negeerde volop haar reactie en keek naar de grijze jongeling. “Thanatos keer terug.” Sprak ze krachtig en trok met haar oor als sein. Toen richtte ze haar blik op de tabby tom die ze herkende als Acorndust. Ja ze had hem wel zien strijden met het gevecht, hij was deputy van die oen. De grote kleuter, een grimas trok over haar lippen toen ze haar staart beschermend om de kleine grijze tom sloeg nadat hij weer naast haar stond. “Jullie clangenoot heeft jullie de rug toegekeerd” Sprak ze koeltjes. “Schijnt vaker te gebeuren dat jullie boskatjes uit het woud vertrekken om eindelijk eens de realiteit in te gaan” Sprak ze rustig. “Maar als jullie me niet willen geloven..” Ze keek naar Thanatos. “Vertel het hen maar” Mauwde ze. Ze had Thanatos niet ontvoerd of meegesleurd, nee, het was zijn eigen beslissing geweest om mee te gaan.

note: Toestemming voor powerplay Skullpaw

Acorndust wachtte geduldig tot hij een antwoord zou krijgen van een van de katten, echter de enige reactie die Skullpaw gaf was in eerste instantie om naar Lionstep te luisteren en naar hun toe te komen. Sinclaw maakte het duidelijk dat ze uit was voor bloed, maar hij kon haar daarin geen ongelijk geven. Het gebeurde hem iets te vaak dat Bloodclanners bij de grens waren de laatste tijd en het leek erop dat het nu tijd was om te laten zien dat ze dat niet zouden tolereren. Voor hij echter kon handelen, had de bloodclanner Skullpaw weer naar haar toegeroepen. Hij negeerde de naam die ze daarbij voor hem gebruikte, maar vernauwde zijn ogen wel toen de poes verder sprak en haar staart om de jonge kater sloeg. "Skullpaw," Zei hij met een gevaarlijk lage stem. "Je zou niet naar een bloodclanner moeten luisteren." Met dat richtte hij zijn blik op de twee katten van zijn patrouille. "Lionstep, zorg ervoor dat Skullpaw niks overkomt," Hij zou de apprentice niet zomaar laten gaan en er was nog een ander feit dat hij hier niet wilde vergeten. Het feit dat er een bloodclanner bij de grens was. "Sinclaw, wij nemen de bloodclanner voor onze rekening." Was alles dat hij zei, voor hij zijn nagels uitklapte en de sprong richting de poes maakte. Hij vertrouwde erop dat Lionstep Skullpaw uit het gevecht zou kunnen houden, want wat nu belangrijk was, was dat ze een voorbeeld zouden zetten voor alle bloodclanners die dachten zomaar bij de Shadowclangrens te kunnen komen. Zodra hij dicht genoeg bij de poes was haalde hij uit met zijn nagels richting haar flank.

Een gevecht? Sure. Met ze drieën tegen één pff ja dan durfde ze wel. Uitdagend zwiepte Fortuna met haar staart en keek met een strakke blik naar Thanatos voor een korte seconde. “Laat je niet mee nemen” Sprak ze doordringend. “Vecht tegen je clangenoot en dan zal Bloodclan je zien als held” Met die woorden klapte ze haar nagels uit en ontweek ze de aanval van de Shadowclan deputy, daarna sloeg ze zelf naar zijn hals toe en hield ondertussen in haar ooghoeken de zwart witte kattin in de gaten.

note: hou aub rekening mee dat Skullpaw meegaat naar de Elite en er dus een vluchtroute voor Fortuna en Skullpaw moet zijn. Anders is het een beetje oneerlijk c:

Haar ogen bleven strak gericht op de zwarte kat. Haar kaken ietwat openend wachtend op bloed. Dit was haar moment. Het was zo simpel. Ze was hiervoor getrained door haar vader. Had manenlang gewacht. En nu mocht ze het zelfs in haar clans naam doen. Zodra Acorndust dan ook sprak gezien het bloodclanvuil haar negeerde grinnikte ze en schudde haar kop uit naar voren stappend. Haar enorme nagels door de grond trekkend terwijl haar staart heen en weer zwiepte en ze haar kop schuintrok. "With all due respect. Ik kan dit alleen Acorn." Mompelde ze en sprong naar voren recht op de bloodclanner af die zich bezig probeerde te houden met Acorn.

Ze had geen rede om op te passen of om op tactiek te spelen. Ze was groter en gespierder dan dit beest. Daarnaast had ze niet alleen een warrior training er op zitten maar ook de gespecialiseerde training door Darkfire zelf. Klaar om te martelen en te moorden.

Met vol gewicht beukte ze in op de kattin. Duwde haar op die manier van haar deputy af en haalde uit richting haar keel met de enorme klauwen waar ze haar warrior naam om verdiend had. Er was niets belangrijk in dit moment. Mousedung Skullpaw en Mousedung Shadowclan. Het was bloed dat ze wou. En bloed dat ze zou krijgen.

De nekharen van de rode poes schoten overeind. De brutaliteit van Bloodclanners! “Vecht tegen je clangenoot en dan zal Bloodclan je zien als held” Lionstep haar ogen fixeerde zich op Skullpaw. "Eervolle warriors vechten niet tegen hun clangenoten. En als Skullpaw niet nog heel lang apprentice wilt blijven dan weet hij wel dat hij dat beter uit zijn hoofd kan laten." sprak Lionstep kwaad. Haar ogen gingen naar de zwarte poes. "Maar daar weten jullie bloodclanners niks van, of wel soms? Geen greintje respect voor levende wezens, jullie doden alles wat op jullie pad komt. Vriendelijk of niet." Haar ogen gingen weer naar Skullpaw. "Daar wil je je toch niet bijvoegen Skullpaw? Of wel?" vroeg ze toen aan de apprentice. Ze kon zich niet voorstellen dat iemand vrijwillig het leven van een Bloodclanner koos.

Hij was naar Fortuna terug gelopen en hij stond dicht tegen haar aan. Acorndust zei wat tegen hem maar hij luisterde niet echt. Hij sprong aan de kant toen de katten naar elkaar uithaalde en keek naar Lionstep. "Eervolle warriors vechten niet tegen hun clangenoten. En als Skullpaw niet nog heel lang apprentice wilt blijven dan weet hij wel dat hij dat beter uit zijn hoofd kan laten."  Hij schudde met zijn kop en beet weer op de binnenkant van zijn wang. "Maar daar weten jullie bloodclanners niks van, of wel soms? Geen greintje respect voor levende wezens, jullie doden alles wat op jullie pad komt. Vriendelijk of niet. Daar wil je je toch niet bijvoegen Skullpaw? Of wel?" Boos keek hij de she-cat aan. "Dat wil ik wel." Mauwde hij en stond op. Hij wilde geen clanleven meer en liep wat dichter naar Fortuna en de andere katten waar hij probeerde in de staart van Sinclaw te bijten.

De poes had zijn aanval ontweken, wat hij eigenlijk al had verwacht. Hij moest echter wel een sprong naar achteren maken om haar aanval te ontwijken en op dat punt kwam Sinclaw erbij. Hij had haar woorden wel gehoord, maar hij was niet van plan om haar het gevecht alleen te laten doen. Toch merkte hij op dat hij mogelijk in de weg zou zitten op het moment en hij stond dan ook een klein stukje van de twee she-cats vandaan, in de gaten te houden wanneer hij er weer in zou kunnen springen. Wat hem toen echter opviel was Skullpaw die blijkbaar van Lionstep weggelopen was en in de richting van Sinclaw's staart aan het gaan was. Met een paar snelle passen stond hij tussen Sinclaw en de apprentice in. "Wat dacht je aan het doen te zijn?" Hij wilde voor nu nog geen geweld gebruiken tegen de apprentice, maar als het moest zou hij hem bij zijn nekvel meeslepen naar het kamp. Dat zou niet heel moeilijk zijn, gezien het verschil in grootte tussen de twee. Hij hield zijn blik op de apprentice, maar zorgde ervoor dat hij ondertussen het gevecht tussen Sinclaw en de bloodclanner ook nog in de gaten hield.

De kater rolde met zijn ogen toen Acorndust voor hem sprong en vroeg wat hij aan het doen was. Hij zwiepte met zijn staart en keek naar de deputy. "Dat was toch duidelijk?" Vroeg hij onschuldig en sloeg zijn nagels uit. Skullpaw trok met zijn oor. Hij wilde met Fortuna mee naar de Elite en hij zou er alles aan doen om mee te gaan. Zo snel als hij kon probeerde hij uit te halen naar Acorndust, hoewel hij waarschijnlijk zou missen omdat de andere kater beter getraind was. "Oeps." Mauwde hij en plaatste zijn poot weer op de grond.


note: was al even niet gepost, mocht iemand anders eerst willen stuur een PM

Met de woorden van Skullpaw ging Lionstep haar nekharen overeind staan. "Die katten hebben clanmates van je vermoord en jij wilt je daar bij gaan voegen? Je bent echt ziek in je hoofd Skullpaw." ze verhief haar stem met de laatste woorden. Hoe durfde hij Starclan en zijn eigen clan zo de rug toe te keren? Mee te lopen met een vreemde poes en zich aan te sluiten bij een bende schurftige katten. "Je wordt een vijand van Shadowclan als je zo doorgaat Skullpaw. Geen medicine cat die je wonden likt, geen clan om je te helpen er iets is en zeker geen Starclan nadat je dood gaat." ze hoopte dat de woorden doordrongen tot de jonge kater, maar ze betwijfelde het bij het horen van zijn standvastigheid. Acorndust zou hem aan zijn nekvel naar huis moeten slepen.

Als Skullpaw echt dacht dat ze hem zouden laten gaan met deze bloodclanner dan had hij het mis. Het was echter ook duidelijk dat de apprentice niet zou luisteren en gewoon mee zou gaan. Hij opende zijn bek om wat te zeggen, echter voor hij er wat uit kreeg haalde Skullpaw naar hem uit. Het was een uithaal die makkelijk te ontwijken was, maar toch was dat de laatste druppel. Als de apprentice niet zou luisteren naar rustige methodes, dan maar de harde methode gebruiken. "We gaan terug naar het kamp." Was het enige dat hij zei, Lionstep en Sinclaw zouden wel begrijpen wat hij bedoelde en het maakte niet uit wat Skullpaw ervan zou denken. Hij zou de apprentice zelf wel meenemen naar het kamp. Hij stapte dan ook naar voren en wachtte niet eens meer op een protest van de apprentice voor hij Skullpaw bij zijn nekvel pakte en hem optilde. Hij wenkte de andere twee met zijn staart en begon richting het kamp te lopen, de apprentice stevig tussen zijn kaken geklemd. Het was aan Sinclaw om te bepalen of ze meteen mee zou kunnen of het gevecht met de bloodclanner verder wilde zetten.

[Om het topic af te ronden post ik nu, omdat het al redelijk lang duurt. Een nieuwe zal in het kamp geopend worden.
Topic kamp: https://www.warriorcatsnl.com/t35608-betrayal-is-a-grave-sin#801869]