Shell dweller

Onderwerp: Shell dweller zo 22 jan 2017 - 14:41

for kingdom come

skip the next shell

Het voelde goed om buiten het kamp te mogen zijn zonder één van zijn mentoren. Het vertrouwen dat ze in hem hadden, gaf hem een boost om nog beter zijn best te doen. Hij zou hun vertrouwen niet beschadigen. De reden dat hij naar buiten wilde, was om zijn lessen nog wat extra te oefenen. Hij was excited om alles wat hij leerde, om te zetten in de praktijk. Zowel Bramblepatch als Sagebite deden de moeite om hem dingen bij te leren, dus was het maar normaal dat hij ook moeite deed om die nieuwe skills op pijl te houden.

Dus spoorzoeken it was. Stonepaw liep door small forest, zijn ogen gingen alert heen en weer. De jonge tom had al pootstappen van een muis gevonden, en verder een plukje haar van een andere kat. RiverClanner, dat wel. Momenteel volgde hij een spoor van omver gewoelde blaadjes. De geur was redelijk vers, maar hij had niet het idee dat de eigenaar van het spoor nog in de buurt was. Zijn blik bleef intens op de grond gericht, bang om het spoor ineens kwijt te raken. Daarbij had hij niet door dat hij nogal direct af liep op Panthergrowl, die aan het einde van zijn spoor was blijven staan.

&Panthergrowl

A silver line, a disease on the horizon. A whistling in the trees - it marches on. It's like a tide - impatient and insincere. A threat born on the wind - it marches on. A weight on the air I feel it in the silence. Take a second to listen, the earth starts to shake, the sky begins to fall. Can you hear it coming down?

Onderwerp: Re: Shell dweller ma 23 jan 2017 - 12:27

De kater wist dat het een tevergeefse poging was om hier te kijken. Nu de rivier aan het dichtvriezen was, was het haast zeker dat ook hier het kleine stroompje opgedroogd of weggevroren moest zijn. Toch liep hij erheen, om op zoek te gaan naar de prooi die 's zomers hier nog wel eens drinken kwam, of zich schuilhielden tussen de struiken. Hij stak zijn neus in de lucht om de geuren te kunnen proeven, maar de kou zorgde ervoor dat geen één geur hem bereikte. Een zucht rolde over zijn lippen, die mooi te zien was als een wolkje. Pas toen merkte hij wat geritsel achter zich op, en lichtelijk verbaasd trok hij met zijn oortje richting het geluid, waarna zijn hele kop volgde. Een apprentice liep regelrecht op hem af, en leek niet door te hebben dat als hij zo doorging, hij keihard tegen Panther aan zou knallen. Een geamuseerd grijnsje verscheen op het gezicht van de warrior, en hij hield zichzelf muisstil, niet van plan zijn positie te verraden. Blijkbaar had Stonepaw nog wel wat te leren over geuren.

0

Onderwerp: Re: Shell dweller ma 23 jan 2017 - 14:27

for kingdom come

skip the next shell

Hoe meer hij oefende, wist hij, hoe beter hij zou worden. Als er iets was wat hem motiveerde, was het verschil merken tussen vroeger en nu. Al was zijn progress nu nog niet eens heel erg merkbaar. Hij liep wat verloren tussen al die geuren, merendeels ook omdat hij geen idee had welke sporen nu vers waren en welke niet. Alsof de ijzige koude elke geur had bevroren en ze zo allemaal even oud leken. Die blaadjes konden ook gewoon door de wind door elkaar geblazen zijn. Als hij er zo over na dacht, verloor hij zijn zelfvertrouwen wel een beetje. Wat als hij dit nooit volledig onder de knie zou krijgen?

Deels omdat hij zo gefocust was op wat vlak voor zijn neus lag en deels omdat hij in gedachten was verzonken, kreeg hij niet door dat iemand naar hem stond te kijken. De apprentice ging verder, op een redelijke snelheid, maar hij kon wel nog afremmen voor bomen ofzo. Maar niet voor andere katten. De vacht van de ander gaf eerst nog een beetje mee, maar hij botste onverbiddelijk tegen de senior warrior aan. Stonepaw schrok zich een ongeluk, zijn hartslag schoot omhoog. Met zijn oren in zijn nek en zijn pels die alle kanten uit stak, sprong hij achteruit.

”Grote StarClan, Panthergrowl..” Hijgde hij toen hij door kreeg dat het geen vijandige warrior was. Met grote ogen keek hij de grijze kater aan. Omygod, wat een fail. De tabby schraapte zijn keel. ”Eeh, sorry! Ik had je.. niet gezien”, Zei hij toen snel. Goh, stating the obvious. Natuurlijk had Panthergrowl dat al lang door, hij was namelijk ook niet dom. Daarom hield hij maar snel zijn mond weer, voor hij zichzelf nog meer voor schut zette.

A silver line, a disease on the horizon. A whistling in the trees - it marches on. It's like a tide - impatient and insincere. A threat born on the wind - it marches on. A weight on the air I feel it in the silence. Take a second to listen, the earth starts to shake, the sky begins to fall. Can you hear it coming down?

Onderwerp: Re: Shell dweller vr 24 feb 2017 - 23:03

De apprentice liep volop tegen hem aan. De kater hield zijn lachen in, probeerde zijn mondhoeken zo goed en kwaad het kon naar beneden te trekken, maar hij proestte het bijna uit. Het gebeurde niet vaak dat hij iets zo amuserend vond. Het zag er gewoon grappig uit, hoe Stonepaw zowel volledig geconcentreerd was als onwetend. Hij had tunnelvisie en dat zou zijn ondergang zijn, als hij niet oplette. Zacht grijnsde hij om zijn eigen woordgrap, en om hoe de apprentice een meter naar achteren schoot. "Ah, ik dacht dat je graag expres tegen me aanliep." miauwde hij als antwoord op de kater die hem vertelde dat hij hem niet gezien had.

0

Onderwerp: Re: Shell dweller zo 26 feb 2017 - 18:35

for kingdom come

skip the next shell

Dit ging wel lekker smooth allemaal. Hij snapte echt niet hoe dit kon gebeuren. Hij was toch wel slimmer dan dit? Blijkbaar niet. Eerst dacht hij dat hij in een hinderlaag was gelopen, achteraf gezien was dat wel een beetje overdreven. Ze zaten in het hart van hun territorium, indringers waren sowieso al lang tegengehouden aan de grens. RiverClan liet zich niet verrassen. Hun apprentices blijkbaar wel. Nadat hij van de eerste schrik was bekomen, verontschuldigde hij zich snel bij de warrior.

”Ah, ik dacht dat je graag expres tegen me aanliep." Antwoordde de grijze tom. Hij had nog steeds niet door dat hij deze situatie eigenlijk grappig vond en dus niet boos was. ”Oh nee natuurlijk niet, dat zou ik nooit doen, ik bedoel, dat zou wel een heel vreemde hobby zijn op zich maar langs de andere kant ik-“, Stonepaw kapte zichzelf snel af. Panthergrowl had vast betere dingen te doen dan het luisteren naar het geratel van een apprentice. ”Ik ga nog meer oefenen!” Zei hij toen heftig knikkend. Straks ging de warrior aan zijn mentors vertellen wat hij had gedaan, en stelde hij hen beide teleur.

A silver line, a disease on the horizon. A whistling in the trees - it marches on. It's like a tide - impatient and insincere. A threat born on the wind - it marches on. A weight on the air I feel it in the silence. Take a second to listen, the earth starts to shake, the sky begins to fall. Can you hear it coming down?