[Stallionheart] Big brother

Het schemerde nog, maar Willowbreeze was al wakker. Ze had niet lekker geslapen en betwijfelde of ze nog in zou kunnen dutten voor de zon weer opkwam. Er trok een rimpeling over haar vacht en ze zwiepte geïrriteerd met haar staart. Dan maar alvast op, het moest maar. Misschien kon ze vanavond dan de slaap goed vatten.
Ze richtte zich op en sloop de den uit. Onder haar pootkussentjes voelde ze het gras, nog nat van de dauw. Ze rechte zich uit en schudde haar manen in model. Haar lange vacht zorgde ervoor dat ze niet huiverde, maar rustig op het gras kon gaan zitten en haar poten kon wassen. De loomte van de warme den was uit haar spieren getrokken en ze was klaar om iets te gaan doen.
Buiten de den zag ze nog een andere kat zitten, die ze herkende aan zijn torbie vacht. Net als zij was hij pluizig, maar hij was sterker en net groter dan dat zij was. Zijn oren draaiden al, hij wist dat er een kat achter hem zat maar vond het kennelijk niet de moeite waard om zich om te draaien.
'Stallionheart!' miauwde Willowbreeze en ze liep naar hem toe. Ze rook de vertrouwde geur van haar broer en als vanzelf begon ze te spinnen. 'Dat is een tijd geleden dat ik jou alleen zie.'

Willowbreeze

Alle katten hadden nog geslapen maar de gevlekte kater was al een poos wakker geweest. Hij had gestaard naar de Silverpelt totdat deze langzaam begon te vervagen. Zijn groene ogen vielen half dicht en hij voelde de vermoeidheid toeslaan. Misschien zou hij Routpaw toch eens moeten opzoeken of Lizardpath. Het kon ook zijn dat hij gewoon wat meer moest slapen en iets minder jagen en patrols lopen. Achter zich hoorde hij gescharrel en hij trok met zijn oren. Was er nog een andere kat wakker geworden? Toen de geur naar hem toedreef wist de kater al dat het Willowbreeze was voordat ze haar mond open deed. Hij draaide zijn kop nu en wenkte haar met zijn staart. "Dat klopt. Het is redelijk druk geweest de laatste tijd" murmelde hij en hij keek nog even naar de lucht waarna hij zich helemaal naar Willowbreeze omdraaide. "Bevalt het je om Warrior te zijn?" miauwde hij op gedempte toon. Hij had geen zin om zijn Clangenoten wakker te maken, die zouden hem dat zeker niet in dank afnemen.

The heart of a Stallion

De gedempte toon van haar broer deed haar eraan herinneren dat ze zelf ook niet zo luid moest miauwen. Ze ging voor hem zitten en vouwde haar dikke staart om haar voorpoten heen.
'Het bevalt.'
Daarmee was het ook wel gezegd. Ze vond haar taken niet bijzonder spannend of uitdagend, maar dat zou op den duur wel komen. Hoopte ze althans.
'Hoe bevalt het jou om papa te zijn?' snorde ze. Ze was blij voor haar broer, hij was in haar ogen de beste kandidaat om vader te worden. Het was een beetje om Willowbreeze heen gegaan hoe en wat er nou allemaal was gebeurd, ze was veel te druk geweest met haar opleiding tot Warrior. Nu had ze er spijt van dat ze niet meer aandacht aan het leven van haar broer had besteed, zeker gezien haar taken als Warrior niet zo spannend waren als ze had gehoopt.
'Twee zijn het er toch? Van jou en... Shatterdice?' Ze hoopte dat ze het zo goed zei, ze vond het vreselijk om ongeïnteresseerd over te komen betreffende de dingen die in zijn leven belangrijk waren. De aarzeling was kort, ze hoopte dat hij het niet kon merken dat ze niet helemaal bij was met het nieuws.

Willowbreeze

Haar nieuwe rang beviel haar. Nou, dat was vast iets wat mooi was dacht de gevlekte kater geamuseerd. Hij had wel meegekregen dat ze haar taken niet zo interessant had gevonden. Ergens begreep de kater het wel. Je was als Kitten ontzettend enthousiast over Apprentice worden en daarna Warrior maar als je daar eenmaal was dan begon het echte leven pas. Hoe stelde je jezelf op tegenover iedereen? Hij trok met zijn oren bij haar vraag. "Het bevalt mij erg goed vader te zijn" snorde hij zachtjes terug. "Ze zijn inderdaad van ons twee. Shatteredice is een goede moeder voor Rainkit en Toxickit" miauwde hij. "Misschien krijg jij wel een van hen om te begeleiden als mentor" grinnikte hij. Hij wist niet of de kittens het leuk zouden vinden of eerder vervelend maar het was Oceanbreeze die daarover zou beslissen. Hij had de aarzeling in haar stem wel gehoord en besloot het maar te negeren. Trainingen konden je soms helemaal bedwelmen wist de kater. Het was dan zwaar genoeg om je eigen nest weer te vinden laat staan het sociale leven bij te houden.

The heart of a Stallion

Hij wist duidelijk niet dat ze haar taken vreselijk vond, maar misschien was dat ook maar beter. Ze deed het niet voor zichzelf, ze deed het voor de clan. De loyaliteit voor de clan stond boven alles, zelfs haar eigen voorkeuren.
Stallionheart beviel het kennelijk ook goed om vader te zijn, maar in zijn stem was geen spoor van twijfel te bekennen. Hij was oprecht gelukkig, Willowbreeze gunde het hem ontzettend. Hij kon nu genieten van zijn kroost en hoefde zich niet continu zorgen te maken over het lot van de clan. Willowbreeze twijfelde of hij dit zomaar van zich af zou kunnen zetten, daar was hij misschien te betrokken voor.
'Rainkit of Toxickit als mentorkitten...' murmelde Willowbreeze. Ze had nooit zelf nagedacht over het opleiden van een Apprentice, tot nu toe was ze veel te druk geweest met haar eigen opleiding. Het zou misschien wat beter bij haar passen dan de taken die ze nu toebedeeld kreeg, maar het was ook een gigantische verantwoordelijkheid. Ze was zelf ook maar net Warrior...
'Denk je dat ik dat zou kunnen?' vroeg ze aarzelend. Stallionheart wist ook dat ze misschien niet de beste Apprentice ooit was geweest. Ze was niet de slimste, de snelste, de sterkste of de dapperste. Door haar grote bouw was ze af en toe ook nog behoorlijk onhandig.
'Ik weet het niet, hoor...' mompelde ze.

Willowbreeze

Er stond een vrolijke fonkeling in zijn groene ogen toen ze zich inbeeldde hoe het zou zijn om zelf een Apprentice op te leiden. Voor veel Young Warriors was het een ver van hun bed show maar WindClan had veel Kittens die Apprentice zouden worden in de komende Moons. Mentoren zouden nodig zijn om ervoor te zorgen dat de jonge katten goed opgeleid zouden worden. "Ik weet zeker dat je dat goed zou kunnen" snorde de kater en hij duwde zijn schouder tegen die van Willowbreeze. "Jij hoeft het ook niet te weten. Oceanbreeze moet dat weten" zei hij met een knipoog. "Iedere kat heeft goede kwaliteiten en een van de jouwe is dat je een loyaal Warrior bent" zei hij en hij tikte met zijn staart op de grond. Willowbreeze had een moeilijke Apprentice tijd gehad wist hij maar het fijne wist de kater er niet van. "Wil je me eens wat meer vertellen over jouw tijd als Apprentice? Ik weet zeker dat Basilfang je goed getraind heeft" zei hij en hij gaf haar een vriendelijke glimlach. Hij kon zich nog goed herinneren dat Iceflame hem had getraind maar het voelde als eeuwen geleden.

The heart of a Stallion

Willowbreeze vond het fijn dat haar broer het vertrouwen naar haar uitsprak. Ze wist dat er veel kittens waren die ondertussen groot en sterk genoeg waren om een mentor te krijgen, maar dat er weinig katten waren die daar tijd voor hadden. Het was zomaar mogelijk dat Oceanbreeze haar een kitten toe zou wijzen, als ze in ieder geval genoeg vertrouwen had in de jonge Warrior. 'Iedere kat heeft zijn kwaliteiten, die van jou is dat je een loyaal Warrior bent,' meende Stallionheart en ze knikte voorzichtig. Het was nog maar de vraag of een van haar kwaliteiten ook het opleiden van een jonge kat was. Ze wist exact hoe ze zelf was geweest toen ze net begon aan haar training: bubbelend van energie en niet te stuiten. Aan de ene kant leek het haar moeilijk en vermoeiend om een kitten op te leiden tot respectabel Warrior, maar aan de andere kant zou het een welkome uitdaging zijn. Misschien was ze er wel heel goed in...?
Stallionheart vroeg naar haar eigen periode als Apprentice en ze moest glimlachen. 'Basilfang had zeeën van geduld... En dat was nodig,' grinnikte ze. Ze kon zich nog de eerste moeizame trainingen herinneren waarin ze veel te enthousiast te werk was gegaan en de volgende dag weer stond te tollen op haar poten omdat ze vreselijk moe was. Basilfang had al zijn geduld nodig gehad om het ongeleid projectiel dat ze was op te leiden, maar ze was hem er ontzettend dankbaar voor.
'Basilfang heeft me veel geleerd, maar vooral wat meer rust gegeven. Dat ligt aan de basis van een succesvolle uitvoering van een opdracht,' citeerde ze plechtig, hoewel ze niet meer zeker wist of Basilfang het precies zo had verwoord. Haar natuurlijke drukke en onhandige aard had ze leren onderdrukken en ze sprong niet meer bij elke ritseling in de struiken op. 'Ik heb veel aan hem te danken... Heb jij ondertussen niet ook al wat Apprentices aan hun nieuwe naam geholpen?' snorde ze.

Willowbreeze

Willowbreeze vertelde hem dat Basilfang veel geduld met haar had gehad en hij knikte. Hij had er wel eens een half woord over gehoord van Basilfang. "Breezesong had ook veel geduld met jou hoor" zei hij grinnikend en hij tikte haar met zijn staart op haar hoofd. "Nog voordat je rond kon kruipen maakte je al evenveel kabaal als een konijn dat gevangen werd" herinnerde de kater zich. "Dat is gelukkig een beetje goedgekomen. Toch?" zei hij met een brede glimlach. Het was komisch om zich die eerste dagen van Willowkit te herinneren maar alles was goedgekomen. 'Ik heb veel aan hem te danken... Heb jij ondertussen niet ook al wat Apprentices aan hun nieuwe naam geholpen?' Hij knikte. Ze mocht Basilfang inderdaad dankbaar zijn maar hij was Iceflame ook dankbaar voor zijn trainingen. Hij knikte op haar vraag. "Ik heb al veel Apprentices getraind maar Thunderpaw is ziek geworden en er nooit bovenop gekomen. Dat geld ook voor Frostpaw en Lightpaw. Wat dat betreft heb ik nog niet veel succesvolle Warriors mogen opleiden. Routpaw deed het goed maar StarClan had haar nodig als Medicine Cat voor de Clan. Routpaw is een geweldige poes" voegde de kater eraan toe. Hij miste de uitstapjes die ze samen gemaakt hadden en haar honger naar kennis. "Ik hoop binnenkort weer een Apprentice op te leiden en die wel zijn of haar Warrior naam te mogen laten verwerven" sprak hij en hij zuchtte.

The heart of a Stallion

Ze moest grinniken toen haar broer vertelde dat haar moeder ook haar poten vol had gehad aan haar als kitten. Ze kon zich daar vreemd genoeg weinig van herinneren, maar ze kon zich voorstellen dat Breezesong het lastig had gehad met haar en Downpour in één nest. Ze waren allebei vrij... excentrieke katten met energie waar je bang van werd. Stallionheart vertelde hoe hij had geprobeerd om veel Apprentices op te leiden tot Warrior, maar dat nog niet één een warriornaam had gekregen. Routpaw was inderdaad veelbelovend geweest, maar de poes had nu een plek als Medicin Cat Apprentice. 'Routpaw is inderdaad goed op haar plek nu,' beaamde Willowbreeze.
'Ik hoop binnenkort weer een Apprentice op te leiden en die wel zijn of haar Warrior naam te mogen laten verwerven,' zei haar broer hardop en ze hoorde de zucht in zijn stem. Ze duwde haar kop tegen zijn schouder en snorde: 'Er is geen betere mentor dan jij. Misschien krijg je er wel twee van Oceanbreeze.' Het zou niet raar zijn, gezien de kittens de nu met grote getalen oud genoeg begonnen te worden om Apprentice te worden. Daarnaast was haar broer zeer geschikt als mentor gezien zijn ervaring, veel geschikter dan de jonge Warrior.
Ze onderdrukte een gaap en schudde haar kop. De maan begon weer te zakken en al snel zouden ze de ochtendgloren kunnen aanschouwen. 'Ga jij nog naar je nest?' vroeg Willowbreeze aan haar broer.

Willowbreeze

'Er is geen betere mentor dan jij. Misschien krijg je er wel twee van Oceanbreeze.' hoorde hij zijn zus snorren en de kater knipperde met zijn groene ogen. "Ik denk dat menig kat genoeg heeft aan een Apprentice" zei hij lachend. De gedachte aan twee Apprentices deed hem even lichtelijk huiveren. Hij kon veel maar twee waren echt een beetje veel van het goede. In de verte zag hij de dageraad al naderen en alsof Willowbreeze zijn gedachtes had gelezen vroeg ze hem of hij nog terug ging naar zijn nest. Hij knikte langzaam en toen vol overtuiging. "Misschien wel het beste" miauwde de kater. "Even een beetje slaap kan geen kwaad. Zelfs voor de beste Warriors is slaap van belang" zei hij en de kater geeuwde eens. Hij stond nu langzaam op en zette een pootstap in de richting van het Camp. "Ga je mee?" vroeg hij Willowbreeze.

The heart of a Stallion

Op haar voorstel knikte de kater eerst aarzelend, daarna gretig, alsof hij zich net pas realiseerde dat er ook nog iets bestond als slaap. Haar broer zei dat een beetje slaap geen kwaad kon en Willowbreeze knikte instemmend. Na nachten van 's nachts rondspoken en overdag bijna niets waard zijn tijdens de jacht, werd het misschien tijd dat ze haar slaapritme ging aanpassen op het ritme van de Clan. Stallionheart geeuwde zelfs, waarna hij richting de den van de Warriors liep. 'Ga je mee?' vroeg hij aan haar. Willowbreeze knikte en volgde in zijn voetsporen naar de nesten. Binnen was het aangenaam warm, niet te heet en ze hoorde de vertrouwde geluiden van snurkende katten.
'Welterusten,' fluisterde ze tegen haar broer, waarna ze tussen de andere Warriors door manoeuvreerde om bij haar nest te komen. Daar rolde ze zich op en sloot haar ogen. Haar ademhaling werd langzamer en uiteindelijk dommelde ze weg.

Willowbreeze

Het leek alsof hij Willowbreeze niet over hoefde te halen om te gaan slapen. Hij had wel eens een Patrol terug zien komen met haar uitgeput erbij en zonder prooi. De kater geeuwde nog een keer en liep naar het Camp terug waar alles in diepe rust was. Willowbreeze liep naar de Den en wenste hem goedenacht waarop hij een lik over haar oor gaf. "Slaaplekker zusje" murmelde de kater zacht. Hij duwde zijn pluizige lijf naar binnen en zocht zijn eigen nest op naast dat van Shatteredice. Nadat hij zijn weg langs de andere Warriors was gelopen ging hij op zijn mosnest liggen en legde hij zijn kop op zijn voorpoten. De slaap bleef niet lang weg maar kwam direct als een mokerslag. Bedwelmd met slaap rolde de kater zich een beetje op en begon hij zacht te snurken.

OOC: Topic uit

The heart of a Stallion

Onderwerp: Re: [Stallionheart] Big brother