Empress H 1611 Actief So, excuse my tantrum
Can't you see I've got my hands full?
| |
| Onderwerp: Little bird za 30 jun 2018 - 9:56 | |
| So bite your tongue and choke yourself to | |
Hij mocht blij zijn dat hij niet de dikse vacht had in de Clan, Owlpaw liep uit de apprentice’s den en strekte zijn poten. Gelijk werd hij verwelkomd door de hitte dat de zon met zich meegaf. En nu kwam het moment dat hij wel zou willen dat het zou regenen. Ugh. Zijn poten brachten hem automatisch naar de prooihoop, omdat hij altijd gewend was om te liggen zonnen, of gewoon verstoppen onder de schaduw -want dat klonk voor hem meer aantrekkelijk-. Maar nee, hij was nu Owlpaw. De titel waar hij voor zo lang had moeten wachten had hij nu. Alleen had hij Oceanstar als zijn mentor. Een eer, als je het hem vroeg. Maar iets met de kattin- iets vertelde hem dat zij de schuldige was van zijn vaders dood. Want tja, hij moest iemand de schuld geven, toch? En StarClan klonk voor hem niet echt. Het was onmogelijk dat er dode katten verder kunnen leven. Daar waren ze te dood voor. Dood is dood. Er is geen tweede kans, geen derde kans. Je had één leven. Één leven om je te bewijzen en het beste van te maken. Alleen als Owl niet zo vreselijk onzeker was over alles...
Anyway, toen de bruine kater de grijzige poes in zijn ooghoeken zag liet hij de opgepakte muis terug in de hoop vallen en liep hij over naar zijn leader. Hij was het compleet vergeten, dat ze een training hadden. Dit was wat hij het meest hekel aan had; beweging. Vooral in zulk heet weer. “Goedemorgen, Ocean.” Begroette hij haar maar. Netjes in ieder geval. Nou ja, als netjes als hij het kon maken. Hij noemde iedereen bij hun voorvoegsel. Het klonk stoerder.
+tag Oceanbreeze +note Ze zijn nu nog in het kamp c:
|
|
~Butter(fly)~ 3426 Actief ~Waiting Hurts. Forgetting Hurts. But not knowing which decision to take can sometimes be the most painful.~
| |
| |