[Leadership Ceremony] So far, so good

Tallstar
________________________

Bijna schudde hij zijn hoofd naar Inner toen deze naar voren stapte. Nee, niet nog een leven, dit waren er al negen. Please stop. Maar een blik van opluchting verscheen op zijn gezicht toen ze duidelijk maakte dat het tot een eind gekomen was en dat ze begreep dat het niet het makkelijkste uit zijn leven was geweest. Grinnikend knikte de kater in antwoord op haar, maar rechtte meteen zijn rug toen Inner weer serieus werd. Dit was voor hem, nog steeds, het teken ook serieus te doen. Al had niets hem kunnen voorbereiden op wat de poes ging zeggen.

Zijn mond viel open en zijn houding verstijfde. Een en al ongeloof was te zien in de ogen van de kater in antwoord op wat zijn oude mentor hem verteld had. Zijn blik ging naar de grond naar zijn poten om nog een keer in zijn hoofd te herhalen wat Inner gezegd had en toen 'ie weer omhoog ging was het ongeloof vermengd met verwarring. Waarom? Wat was hier logisch aan? Een paar keer slikken hielp niet om zijn stem terug te krijgen ook al was Inner inmiddels door met de rest van de ceremonie. Vaag hoorde hij hoe ze hem zijn naam gaf. Hoe hij al haar vertrouwen kreeg en hoe hem geboden werd zijn clan wijs en eerlijk te leiden. Een knik lukte hem, en een blik die hopelijk alles sprak wat hij dacht. "Ik zal het niet vergeten," Mauwde hij zacht naar zijn mentor, terwijl deze vervaagde en Starclan wazig werd. "Je wordt niet vergeten Inner!" Herhaalde hij harder zijn belofte, zijn toezegging dat hij haar zou wreken. Hoe? Dat moest hij nog uitzoeken. Maar nu wist Inner het. Ze zou niet vergeten worden, zij niet, en haar boodschap ook niet. Daar zou Tall voor zorgen.