Eagle guts and Fish breath [Skyteller]

Ze ging auw nooit meer auw naar de verdomde auw Highlands! Auw auw en nog eens auw! Met haar tanden op elkaar geklemd liep Wisp de Cave of Rushing Water in, eindeloos gefrustreerd en gepijnigd door de doorn die diep tussen haar pootkussentjes gestoken zat. Ze was er per ongeluk opgetrapt toen ze een muis achterna ging en nu kreeg ze het ellendige ding er met geen mogelijkheid meer uit. En tot overmaat van ramp? Ze was de prooi die haar dit aangedaan had ook nog eens kwijtgeraakt. Dus hier was ze, bloed chagrijnig en op zoek naar de healer van de tribe. Ze bleef even stil staan, nadenkend, terwijl ze haar blik over de cave liet glijden. Nog geen spoor van de bruine kat. Als ze een healer was.. waar zou ze dan.. De Sick Cats den! Natuurlijk, dat ze daar niet eerder aan gedacht had. Mankend stapte ze dan ook naar de den toe, haar koppie naar binnen stekend. Haar snorharen trilden lichtjes in afgunst. Hier was ze in zes manen niet meer geweest en nog steeds hingen de herinneringen als een dik kleed over haar heen. "Skyteller?" Vroeg ze aarzelend. "Ik ben aangevallen door een hondsdolle hoogst agressieve doorn."

You will find that many of the truths we cling to

depend greatly on our own point of view

Skyteller keek op van de voorraad kruiden die hij gesorteerd had. Zijn blik verzachtte wat toen hij Wisp herkende, wetende dat de laatste keer dat ze hier was geweest niet de beste herinneringen met zich mee droeg. De Tribe was er langzaam weer bovenop gekomen na het vinden van een geneesmiddel voor de ziekte en het vertrekken van de Clans. "Kom eraan," zei hij, terwijl hij opstond van zijn plaats en zich een weg naar haar toe baande. Ondertussen griste de kater al wat duizendblad mee wat hij op haar kapotte kussentje zou kunnen aanbrengen wanneer de doorn was verwijderd. "Laat mij die hondsdolle, agressieve doorn maar eens zien," zei hij met een scheve glimlach toen hij naast haar was gaan zitten.

Teller of the Endless skies

@Cricket

Teller of the Endless Skies

Vrij ongracieus plofte Wisp neer op haar achterste, haar staart om haar lichaam heen krullend. Haar arme mishandelde pootje hield ze van de grond af met een lichte snuif. Rotdoorns, rotstruiken. Ze ging wel weer vissen. Vissen hapten (doorgaans) niet, geen doorns en zolang je niet zelf de rivier in mieterde dan waren alle gevaren geweken. Niet dat ze niet zelf de rivier in mieterde maar dat ging het punt voorbij. "Hier heb je het monster," miauwde ze, met een glimlachje haar poot naar Skyteller heffend. "Pas maar op hoor, het is een bijter," grapte ze er nog halfslachtig achteraan. Ergens schaamde ze zich dood. Hier was ze dan, geveld door een doorn die ze er zelf niet meer uit kreeg.

>>[Project Tribe!]<<
Eagle guts and Fish breath [Skyteller] NeGJ5wfY_o