She who dares, does

Nadat Pebble's dood een flink argument had opgelaaid over wel of geen jachtpatrol uitzenden naar de adelaar die hem vermoord had, was de witte she-cat boos de grot uitgestampt. Ze had helemaal niet de bedoeling gehad om de chief te disrespecteren en ruzie te maken terwijl zijn lijk nog voor hun poten lag, en met alle negativiteit die haar kant op was gestuurd, had ze zich uit de voeten gemaakt. Met haar emoties hoog had ze besloten om zelf een adelaar te doden. Als ze er dan mee terugkwam, zou iedereen haar met open armen ontvangen en haar gelijk geven, dat haar idee toch goed geweest was. Het ging nu niet eens meer over wraak voor hun chief's dood. Het ging nu alleen over Hound's eigen koppigheid.
- &Thunder •

De dood van Pebble had een discussie opgelaaid tussen verschillende Tribe katten. Coyote had zich afzijdig gehouden, dergelijke confrontaties vermeed hij liever. Meestal lieten katten zich toch te veel mee slepen door hun emoties, zoals Hound had gedaan. De mooie, witte poes was na een stevige woordenwisseling kwaad de cave uitgestapt. Het was hem niet lastig om te achterhalen wat ze van plan was te doen. De kleine, witte poes was allicht een prima jager, maar of ze sterk genoeg was om een volledige adelaar uit de lucht te klauwen, betwijfelde hij zeer. Hoewel Coyote liever niet de leidinggevenden tegen de haren in streek, wilde hij een kat als Hound ook niet alleen haar dood tegemoet laten gaan. Daarom had hij zich overeind gehesen en was onopgemerkt achter de poes aan gegaan. Zoals hij al had verwacht, had Thunder dezelfde gedachten gehad, iets dat hem toch lichtelijk irriteerde. Hoewel hij daadwerkelijk Pebble wilde wreken, bood hij ook zijn hulp aan om persoonlijke redenen. Een plaatje waar Thunder niet bij zou passen. De kater stapte uit de schaduwen en keek beiden katten kort aan. "Hound buried in soul, Thunder that breaks the silence," klonk zijn stem kalm. Hij hoefde geen uitleg, de kater had haarfijn door wat er speelde. "Laat me jullie vergezellen. Zo hebben we een grotere kans op succes," hij ging zitten en sloeg kort zijn staart over zijn poten. Hoewel hij zijn hulp aanbod, zou hij geen nee aannemen.

[Kon het niet laten -a- Als jullie het liever niet hebben, stuur maar een pm!]

De she-cat hield pas halt toen ze vlakbij de rand stond. Haar nageltjes waren uitgeklapt en stevig in de grond geduwd, zodat ze niet zomaar uitglijden kon. Kort stond ze daar. De wind trok hard aan haar vacht, de lucht was gevuld met wolken die dramatisch tegen elkaar afstaken en her en der wist de zon door te breken. Met een trillerige zucht sloot ze haar ogen; even rustig aan doen, even kalmeren. Hound opende haar ogen weer toen ze pootstappen hoorde, waarna ze haar blik van het mooie uitzicht afwendde om zich om te draaien. Het was Thunder that Breaks the Silence. De kater kwam naast haar staan, en kort wiebelde ze met haar oortjes toen ze zijn woorden aanhoorde. "Jawel, maar als jij helpt ben ik in ieder geval niet meer helemaal alleen," miauwde ze hem toe. Één oortje draaide om naar achter toen ze nog een stem hoorde, die ze herkende als Coyote that Stole the Fire. Ze draaide haar kop om hem aan te kijken en glimlachte op zijn voorstel. "Graag." Vanuit haar ooghoek keek ze naar Thunder. Een prey hunter en twee cave guards, dat moest goed gaan, toch?