Bored on my own

Onderwerp: Bored on my own zo 2 sep 2018 - 14:09

Duskkit verveelde zich weer eens, ze had even andere katten nodig. Om mee te praten, of te spelen. Ze liep door het kamp. Maar er niemand was geschikt. Ze speelde een beetje met de natuur. Op insecten jagen was haar favoriete bezigheid. Het lukte niet altijd maar het was leuk om te doen. Ze naderde het einde van het kamp. Dit is de lijn dacht ze. Hier mag ik niet overheen En juist dat maakte het zo aantrekkelijk. Haar poot bewoog langzaam richting de grens. Haar nagels zaten al op de, nu nog, verboden grond. Ze wou wegrennen, in het grote bos jagen, of spelen. Net toen ze zich wou afzetten. Zag ze in haar ooghoeken en kat zitten. Ze gokte hem rond de vijftig manen. Ze herkende de kat. Het was de vader van Skullpaw. Zijn zoon was net verbannen. Zou hij het gezien hebben? dacht ze. Het idee van over de grens gaan was vertrokken. Ze kon alleen nog maar denken aan de kater die haar aanstaarde. Langzaam liep ze naar hem toe. Toen ze dichtbij genoeg was zei ze: "Hei, Demonslayer toch?"

@Demonslayer

Onderwerp: Re: Bored on my own do 6 sep 2018 - 13:37

De grote tom was gaan liggen. Zijn ogen wat nors en boos samen geknepen. Het leek alsof hij weer helemaal terug gevallen was op zijn oude gedrag. Koud, woest en alles behalve ‘lief’. Sinds zijn zoon uit de clan verbannen en nog eens dood gevonden was leek Demon weer terug te zijn in de diepe put waar hij zowat zijn hele leven in gezeten had. Gelukkig peurde zijn humeur nog wel eens op door zijn kittens en partner maar van de rest moest hij van niks en niemand weten. Toen de massieve tom doorhad dat een kitten wel heel vlakbij de uitgang van het kamp was kneep hij extra waarschuwend met zijn ogen en keek haar doordringend aan. Gelukkig snapte Duskkit meteen zijn waarschuwing en trippelde weg. Demonslayer wou net zijn kop omdraaien en even zijn ogen sluiten toen blijkbaar de kit ineens naar hem toe liep inplaats van terug naar de nursury. ”Hei, Demonslayer toch?” Vroeg de licht grijze she-catje. Demonslayer bromde geïrriteerd en drukte zijn oren lichtelijk in zijn nek. “Ja” Bromde hij nors en kortaf. Beter was dat haar enige en laatste vraag want dan kon ze nu meeteen terug naar de nursury keren en hem met rust laten.

::::

Onderwerp: Re: Bored on my own do 6 sep 2018 - 17:58

De kat keek nors en mompelde een bevestiging. Dit had Duskkit waarschijnlijk moeten afschrikken, maar Duskkit keek hem vrolijk aan. Natuurlijk was de kat een beetje boos en verdrietig. De zoon van die arme stakker was verbannen. Duskkit wou hem graag troosten, maar hoe? Ze dacht even na en gaf de kater toen voorzichtig een kopje tegen z'n poot. Help, dacht ze, wat heb ik nu gedaan. Waarschijnlijk valt hij me nu aan of zo. Maar ze bleef stoer staan. Ik ben Duskkit mauwde ze met een luide stem. Ik ben bijna apprentice! Ik heb er zoveel zin in, het jagen en het vechten!! Jij bent al een warrior. Hoe was het om apprentice te zijn? Vond je het leuk? Jouw naam was dan Demonpaw toch? De kit bleef maar praten en praten. Ze stopte even. Dit moest vast irritant voor hem zijn. Ze zette een stapje naar achter, hield haar kopje shuin en keek de kat vragen aan. Hoe zou hij reageren?

Onderwerp: Re: Bored on my own ma 10 sep 2018 - 14:49

De irritante snotaap had dus blijkbaar niet door dat hij alleen gelaten wou worden. Grommend sloeg hij zijn dikke staart om zijn massieve lijf en ging zitten. Met een halve oor naar haar geratel luisterend. Starclanverdomme. Waarom kon hij nooit eventjes alleen gelaten worden wanneer hij dit wou? De boze warrior schrok op toen hij ineens een kopje over zijn grote poot voelde. Huh? Wat in vredesnaam was ze aan het doen? Hij wou haar kwaad aankijken maar dat lukte niet. Inplaats van dat liet hij dus ook maar een verslagen zucht klinken. “Ja” Sprak hij daarna op haar vraag als hij in zijn leerlingtijd Demonpaw geheten had. “En nee ik vond het niet leuk” Was dit genoeg dat de grijze kit doorhad dat hij alles behalve zin had om over zulke dingen te praten? Had ze geen betere vragen soms? Het leek erop dat Duskkit niet weg zou gaan dus kon ze niet zo goed iets nuttigs vragen.

::::

Onderwerp: Re: Bored on my own ma 10 sep 2018 - 15:07

De grote kat zag eruit alsof hij hard wou uithalen naar Duskkit, maar deed dat niet. Duskkit vond hem meteen een stuk aardiger. Vooral toen hij ook werkelijk antwoorde op zijn vragen. Duskkit moest nu eigenlijk weglopen maar wou dat niet. Dus ze ging naast Demonslayer zitten en begon zich te wassen. Ondertussen probeerde ze meer over hem te weten te komen. "Dus, hoeveel krekels heb jij al gevangen?" mauwde ze vrolijk tegen de kat. "Of zijn het inmiddels al konijnen?" Duskkit keek een beetje verward bij het stellen van die vraag. Hij was al best oud dus hij ving al konijnen toch? Duskkit rolde over de grond maar botste tegen de grote poot van de kater aan. Ze ging meteen rechtop staan en keek een beetje bang. "Sorry" wist ze uit te piepen met een lachje op haar gezicht.