Never wanted this family anyway

Okay, zijn leider was dan wel misschien familie van hem, hij was haar drama queen gedrag wel eventjes zat. Het was pas een dag na de nacht dat de Shadowclan zwervers bij hun in het kamp hadden doorgebracht en eerlijk gezegd was het echt, nog netjes zeggend, chaotisch geweest. Zijn tante Oceanstar had twee mede warrior tot leerling benoemend en nog even zouden de zogenaamde ‘nieuwe’ apprentice niet meer te tellen zijn op zijn pootkussentjes. Onderussen waren het er al drie namelijk. Het was een diepe schaamte wanneer je als warrior weer teruggezet werd tot leerling. Ondanks dat hij nooit echt veel had geboeid om zijn mede clan genoten vond hij dit oprecht echt schandalig. Dinspots en Mothrain hadden het alles behalve verdiend. Vooral het incident wat er nog voor gespeeld had voor dat Ocean überhaupt hen terug gestuurd had naar de apprentice den. Ze had de andere tom gepind om de grond zonder waarschuwing en Moth een klap uitgedeeld omdat ze voor haar broer opkwam. Had al die zijn tante soms een masker op gehad? En nu ze haar negels levens ontvangen had deze afgezet? Het leek er wel op in iedere geval. De Windclan leider was letter 390 raden omgedraaid. Als ze het maar niet in haar grijze kop hield om hem ook z’n straf op te leggen wanneer hij zijn mening zou uitte. De grote witte tom schudde zijn kop. Wat een onzin was het ook allemaal. Gezeur en gezeik om niks. Als Shadowclan gewoon een kilometertje veder gelopen hadden dan hadden ze die nacht gewoon in hun eigen stinkende nest kunnen slapen. En had Windclan al dit gedoe niet gehad. Plus hele kamp rook zowat naar die moeraskikkers. Maar even over stinkend gesproken.. een nare vissenlucht vulde zijn neusgaten toen hij de vierbomen bereikte. Blijkbaar iets te ver gewandeld dan hij eigenlijk van plan was. Fronsend keek hij rond. Zijn staart dominant in de lucht zoals altijd terwijl hij trots zijn borst vooruit gestoken had. Iedereen was zijn patser gedrag onderhand wel gewend. Whitenight, zoon van Whitelion, liep een stukje door om te zien waar die rotte lucht vandaan kwam en ja hoor. Daar had je de dader. Een Riverclan poesje. De Windclan warrior kneep even zijn verschillend gekleurde ogen samen en keek haar aan. Niet helemaal zeker waarom, maar deze kat gaf hem een raar onderbuik gevoel.