Weakest hands [Open]

Onderwerp: Weakest hands [Open] wo 12 sep 2018 - 22:27

De kater wist dat hij eigenlijk niet buiten de barn mocht komen, maar ze konden toch niet van hem verlangen dat hij hier de hele dag bleef? Hij was omringt door narigheid. Nu had hij toch een lichtpuntje gevonden: letterlijk. Een spleet onder in de krakkemikkige muur van de barn liet hem goed naar buiten turen. Zijn lichaam lag laag bij de grond, zijn lange dunne staart sleepte over de grond. Gall zag niet veel, maar het was altijd beter dan wat er achter hem lag. Hij was nu wel helemaal onbewust van wat er gebeurde...

Onderwerp: Re: Weakest hands [Open] do 27 sep 2018 - 20:47

Zoals de proper good dad dat hij was, was hij de barn in gegaan met wat voedsel. Shallow leek nog steeds een schijthekel aan hem te hebben, maar goed laten we dat even negeren. Hij had absoluut geen zin in kinderen gehad, maar nu waren ze eigenlijk wel geinig. Om eerlijk te zijn ging hij er meestal meteen vandoor wanneer ze begonnen te janken of zeiken, maar voor alle leuke dingen was hij er zeker! Zoals bijvoorbeeld de kleine Gall op zijn kop geven. Het kleine, grijs-witte katertje probeerde namelijk door een spleetje de barn te ontglippen. "Oh hell no," hij greep de ander bij zijn staartje en trok hem, redelijk voorzichtig, weer terug de barn in. "En waar ging jij heen, jonge dame?" plaagde hij zijn wat zure zoontje, die soms met zijn bouw nog wel iets weg had van n poes. Good joke, right?

"It was a slight on my honor, so he deserved it,"
Weakest hands [Open] Jack_os

"But we're talking about the most brilliant mind this world's ever seen!"

Onderwerp: Re: Weakest hands [Open] za 29 sep 2018 - 12:40

Een plotse ruk aan zijn staart liet Galls hart in de tiende versnelling overslaan. "Oh hell no," De kitten keek om en stond oog in oog met de kater die zich zijn vader noemde. Wat was die bittere smaak in zijn mond? Hij wist dat de poes die hun zoogde niet blij was met hen. Dat had hij nu wel opgepikt. Zijn siblings waren niet veel beter; luid, dom, irritant. En nu hem ook nog. "En waar ging jij heen, jonge dame?" Gall versmalde zijn ogen enkel, in zijn gouden blik stond haat. Hij weigerde over deze kater te denken als een vader. "Dame?" Erger nog, hij wist niet of dit een grap was of niet. Inmiddels kon hij er maar beter in meegaan, toch? Zou iedereen een hoop problemen besparen. "Waarom ben je hier?" Hoewel hij veel woorden had opgepikt en inmiddels best complete zinnen kon vormen, was zijn stem zwak. Je kon duidelijk merken dat het grijze katertje niet gewend was aan hardop spreken, alsof hij niet gepland had dat zijn stem ooit uit zijn hoofd zou komen. Gall maakte zich klein, en keek de andere kant op. Hij haatte hem. Hij haatte dit.