[Icepaw] Tiptoe through the lilies

Hij herinnerde zich het Riverclan gebied niet. Hij was nog maar een kitten toen ze aan de reis begonnen en naast een stiekem avontuur waarbij hij niet veel verder was gekomen dan een paar vossenlengtes had hem niet een heel erg grote indruk gegeven van het gebied. Maar hij had wel gehoord van andere katten dat dit een nieuw gebied was, dat het bijzonder voor iedereen was. Hij kon ze geen ongelijk geven dat het er bijzonder uitzag. Hij had wel eens lelies gezien, maar niet zoveel. Hij kon er wel van genieten. De kater zette zijn poten in het water en liet zich vervolgens helemaal onder zakken, onder de lelies door zwemmend. Pas ergens anders in de poel kwam hij omhoog. Hier werd het duidelijk dat hij dit niet helemaal doordacht had. Een lelieblad had zich prinsheerlijk midden op zijn kop geplaatst en voordat hij deze af kon schudden had hij al door dat hij niet meer alleen was.

{Icepaw}

“I would like to be the air that inhabits you for a moment only. I would like to be that unnoticed and that necessary.”

Butterstar had vandaag geen tijd om hem te trainen. Dus was hij zelf even naar Small forest gegaan om wat te trainen. Hij oefende zijn sluiphoudingen en zijn klauwbewegingen tegen een boom. Toen spitste hij zijn oren en luisterde naar de geluiden van zijn omgeving. Hij dacht toch echt iets gehoord te hebben, iets anders dan een prooidier. Het had geklonken als water. Lily pool was hier in de buurt. Zou er een kat in het water liggen of aan het vissen zijn? Zaten er eigenlijk vissen in Lily pool, dat had hij nog nooit aan Butterstar gevraagd. Vast wel, misschien moest hij daar een keer proberen te vissen. Alleen eerst een zien of er iemand was. Hij trippelde naar Lily pool en zag hoe Arcticwolf met een lelieblad op zijn kop weer boven water kwam. “Wat heb jij nu?” Grinnikte hij zachtjes. Niet om hem uit te lachen, maar het zag er best apart uit zo.

[Icepaw] Tiptoe through the lilies N220RCC7_o

Oh grote Starclan. Hier was hij dan, midden in de leliepoel. Hij zou een grote warrior moeten zijn met verantwoordelijkheden toch? Nou dat beeldde hij niet zo heel erg goed uit nu. Met wijde, geschrokken ogen keek Arcticwolf naar Icepaw die hem vroeg wat hij aan het doen was. Oh naar de Dark Forest met al zijn belangrijke warrior verantwoordelijkheden. Zijn waardigheid was hij nu toch al verloren tegenover Icepaw. "Waar lijkt het op?" miauwde de kater bloedserieus, "Een lelie!" En met die woorden duwde hij een plens water Icepaw's kant uit, in de hoop hem nat te spetteren. Hij zou de kater gewoon het zwijgen opleggen, pfuh.

“I would like to be the air that inhabits you for a moment only. I would like to be that unnoticed and that necessary.”

“Goh…” Miauwde hij droogjes. Al verging dat droogjes hem al snel. Toen hij een plens water in zijn gezicht kreeg en hij even naar adem moest happen, omdat hij net op dat moment inademde. Hij nieste het water weer uit zijn neus en keek Arcticwolf aan. Toen begonnen zijn lichtblauwe ogen opeens ondeugend te fonkelen. Hij nam een aanloopje en sprong. Waardoor hij precies naast de andere kater in het water belandde en daar een goed stevig bommetje bij maakte.

Een speelse grimas verscheen op Arcticwolf's gezicht toen hij de ondeugende fonkeling in Icepaw's ogen zag. Hij wist dat de jonge apprentice wel te porren zou zijn voor een watergevecht! De kater zelf had niks meer te verliezen, hij was toch al doorweekt met een hele stylish lelie op zijn hoofd. Maar toen maakte Icepaw een bommetje en werd Arcticwolf weer helemaal opnieuw verzopen. En tot overmaat van ramp viel de lelie van zijn hoofd! "Hier ga je voor boeten! Leliemoordenaar!" bracht de kater uit nadat hij even op zijn kop gevoeld had. Hij zwiepte met zijn staart naar Icepaw, een golfje zijn kant op sturende. Hij was dan wel een verantwoordelijke warrior geworden nu, sommige dagen wilde hij zich gewoon even apprentice voelen.

“I would like to be the air that inhabits you for a moment only. I would like to be that unnoticed and that necessary.”

Hij schoot in de lach, net toen de golf water zijn kant op kwam. Waardoor er een hap water in zijn bek kwam en hij het uitproestte. Hij verslikte zich nog net niet. “Leliemoordenaar serieus?” Grinnikte hij vervolgens. “Hier heb je een nieuwe.” Hij pakte er eentje tussen zijn kaken en legde die bij Arcticwolf op zijn kop.

Arcticwolf stak zijn tong uit naar Icepaw en dook even iets onder, proberend nog een grotere golf te maken om de kater nog verder te verzuipen. Maar hij bleef wel een wakend oog op de jongere kater houden, het moest wel leuk blijven natuurlijk en hij was immers de oudste en de verantwoordelijke warrior van hun twee, al leek het op dit moment even niet zo. Ach, hij moest nog wel kunnen lachen toch? De kater grijnsde naar Icepaw toen deze met een lelie aankwam en boog zijn kop naar de crème kleurige kater. "Ik voel me vereerd deze lelie van je te ontvangen," miauwde de kater, waarna hij in lachen uitbarste om de situatie. Hier zaten ze dan, midden in een leliepoel en hij met een lelie op zijn kop. "Nu moet jij er ook één hoor!" bedacht Arcticwolf vervolgens, nadenkend om zich heen kijkende of hij een mooie zag.

“I would like to be the air that inhabits you for a moment only. I would like to be that unnoticed and that necessary.”

Het was dat hij van water hield, want hij kreeg een nieuwe golf over hem heen. Dit keer was hij er alleen op bedacht, dus deed hij zijn bek op tijd dicht en hield zijn adem in. Articwolf bedankte hem voor de lelie die hij vervolgens op zijn kop legde. “Ik ben blij dat u deze lelie op prijs stelt.” Miauwde hij opeens gespeeld zakelijk. Toen de warrior zei dat hij er ook eentje moest, schudde hij zijn kop. “Nee, dat verdien ik niet hoogheid, het is uw kroon.” Hij zwom zo snel mogelijk bij Arcticwolf vandaan, voordat hij een geschikte lelie gevonden had en hij er ook eentje op zijn kop had liggen.