It’s old but cooling

Onderwerp: It’s old but cooling do 19 jul 2018 - 12:10

Ze was helemaal naar highstones gelopen. Het was grappig dat ze dat deed, omdat ze aan de bergen juist zo’n hekel had gehad. Toch was het hier anders. Hier was ze thuis en betekende highstones niet dat ze ver van huis was. Dit was de weg naar mothermouth, die ze uit haar kop wilde leren. Het was sowieso handig om te weten. Het was jammer dat het zo heet was, waardoor ze minder snel vorderde dan normaal. Ze had een prima conditie en kracht in haar lijf om de afstand vlot af te leggen. Het was de hitte die haar vertraagde en soms dwong water te zoeken, maar nu was ze er bijna. Ze glimlachte toen het pad omhoog begon te lopen. Kalm liep ze verder. Wat een voordeel was, was dat ze tijdens de reis in de bergen, had geleerd hoe ze zich het makkelijkst voor kon bewegen op oneffen ondergrond. Ze stopte met lopen toen er opeens een opening te zien was, tussen wat rotsen. Dat was niet mothermouth, maar nieuwsgierig als ze was liep ze er heen. Ze rook geen gevaar, wel water. Dus liep ze verder de grot in. Meteen werd het een stuk koeler door het gesteente, waardoor ze eindelijk de hitte uit haar vacht voelde trekken.

[First @Minnowspots]

Misschien was het niet helemaal aardig om je clangenoten te volgen. Minnowspots wist dat zelf ook wel. Maar toen ze Eveningglow het territorium had zien verlaten in de richting van het Windclan gebied waren er toch alarmbelletjes in Minnowspots kop af gegaan, samen met een vlammende nieuwsgierigheid. Wat was Eveningglow daar aan het doen? Een vurige affaire met een Windclankat? Zo ja, dan was Minnowspots benieuwd naar wie. Toch verantwoordde ze het in haar kop toch maar naar bezorgdheid om Eveningglow's veiligheid. Dat stond toch wat netter. Dus was ze achter Eveningglow aangelopen in een rustig tempo. Eerst had ze het plan om Eveningglow in te halen, maar al vlug besloot ze dat het daar te warm voor was. Dus stapte de lapjespoes op een rustig tempo achter de kattin aan totdat ze helemaal bij Highstones aankwamen. Minnowspots knipperde wat verbaasd met haar ogen toen ze de hoge rotsen zag. Wat moest Eveningglow hier nou? Was ze in de richting van de bergen aan het gaan? Nu zette Minnowspots toch een wat hoger tempo in. De zon brandde op de stenen en ze trok even een gezicht toen ze haar pootjes erop zette. Met een frons keek ze naar de stenen. Bah. Warm. Haar boze blik op de stenen had haar echter haar volgobject gekost, want toen ze opkeek zag ze Eveningglow niet meer, alleen maar stenen. Waar was ze in verdwenen? "Eveningglow?" besloot ze maar te roepen. Twijfelachtig. Straks was ze in een gat gevallen of iets dergelijks. Ze had niet verwacht dat dit kon hier, maar na de bergen vertrouwde ze grote hopen stenen niet meer.

Ze wilde verder lopen toen de stem tussen de rotsen door kaatste en haar tot stilstand bracht. Was dat nu de stem van Minnowspots? Wat deed zij nu hier. Ja, die vraag kon ze natuurlijk ook aan haar vragen. Ze kreeg ook het idee dat zijzelf juist de reden was waarom de oudere kattin hier was. Het feit dat ze haar had kunnen volgen was wel een dingetje, ze moest blijkbaar beter opletten. Ze kon ook niet boos worden, want het was zeker niet gebruikelijk wat ze deed. Minnowspots had alle recht om haar te volgen. Ze wilde net omdraaien om naar haar toe te lopen toen ze water hoorde stromen. “Hier!” Riep ze daarom. Voordat ze toch haar weg vervolgde. Haar ogen werden even ietsje groter toen ze bij het kleine stroompje aankwam. In de grot was een kleine plas ontstaan. Het was nog geen meer te noemen, maar wie weet zou het dat wel worden ooit. “Kijk dan wat apart. Heb je dorst?” Ze draaide haar kop om te kijken of Minnowspots haar weer gevonden had. Wat ze wel verwachtte. Zijzelf liet toen haar kop zakken om wat slokken van het heerlijk frisse water te nemen.

Minnowspots keek lichtelijk gestrest om zich heen, haar oren naar achteren gedraaid. Haar staart was van de enthousiaste recht opstaande positie die hij normaal stond op de grond terecht gekomen met een zacht plofje. Wat als Eveningglow gewond was? Wat moest ze dan doen? Ze kon haar niet naar het kamp dragen en hulp halen was ook zo'n eind weg. Haar opluchting was dan ook bijna tastbaar toen ze de stem van Eveningglow hoorde, die aangaf dat ze er wel ergens was. Maar de poes verscheen niet. Minnowspots draaide wat lichtjes met haar oren en zuchtte. Dan moest ze toch maar de poes gaan zoeken. Waar was haar stem vandaan gekomen? Die grot toch? Minnowspots zette zich af en hupte de stenen op tot de verkoeling van het donkere gat tussen de stenen haar omarmde. Wow. Minnowspots keek wat om zich heen, met haar snorharen trekkend om zichzelf in het duister iets te orienteren. Nu ze uit de felle zon kwam, was zien in het donker nog even lastig. Ze volgde Eveningglow's stem dieper de grot in. Wat was de kattin hier in Starclan's naam aan het doen. "Ik heb wel dorst ja," miauwde ze vervolgens, waarna ze eindelijk Eveningglow bereikte en de plas water zag. Minnowspots' ogen werden kort groot. "Wow, hoe heb je dit gevonden?" Ze stak haar pootje even kort in het water, wat prettig koel was en boog zich naar voren om een paar slokken te nemen.

Ze merkte dat de pootstappen van Minnowspots iets wat aarzelend waren. Niet zo gek ook. Ze was plots in de grot verdwenen en de andere kattin wist natuurlijk ook niet wat haar te wachten stond. Toen hoorde ze de stem van de ThunderClan warrior en glimlachte ze. “Kom iets drinken dan.” Antwoordde ze. Ze keek opzij naar Minnowspots die inmiddels naast haar verscheen. “Ik rook water en soms ben ik misschien iets te nieuwsgierig. Helemaal als ik dorst heb, dan wil ik het vinden ook.” Grijnsde ze vervolgens. Ze nam nog wat slokken totdat haar dorst gelest was. Toen stak ze haar poot in het water, terwijl haar felgele ogen iets wat ondeugend begonnen te vonkelen. Haar poot schoot weer uit het water en plensde wat water in de richting van de oudere kattin.

Onderwerp: Re: It’s old but cooling zo 5 aug 2018 - 0:33

Minnowspots hield haar kop laag en haar rug iets gekromd terwijl ze naar binnen liep. De driekleurige kattin vertrouwde het toch niet helemaal terwijl ze in het rond keek. Grotten waren nooit helemaal haar ding geweest, zeker niet na de avonturen in de bergen. Maar Eveningglow leek er vrij weinig last van te hebben en nodigde haar uit voor een slok drinken. Minnowspots keek haar nog even een keer aan, waarna ze zich voorzichtig naar voren boog en zocht naar het water voor zich. Met een schok trok ze haar kop weer omhoog toen haar neusje het water raakte. "Dat is steenkoud," bracht ze verbijsterd en licht geschrokken uit, maar na een paar hartslagen besloot ze toch wat te drinken. Het was heerlijk verkoelend. "Dan heb je er wel daadwerkelijk een neus voor," grijnsde Minnowspots, zich kort uitschuddend. Het was echt een flinke temperatuurschok van het verzengende buiten naar hier binnen. "Toen ik je het territorium zag verlaten was ik bang dat je je in allerlei problemen ging werken joh," verzuchtte Minnowspots vervolgens.

Onderwerp: Re: It’s old but cooling wo 8 aug 2018 - 20:06

Ze schoot in de lach toen Minnowspots zei dat ze er een neus voor had. Tjah, als ze ergens zin in had. Dan wist ze altijd wel op de één of andere manier er aan te komen. Ze had dorst, dus ging ze opzoek naar water. Toen zuchtte ze en keek naar haarzelf in het water. “Waarom denkt iedereen toch altijd dat ik in zeven sloten tegelijk loop.” Zei ze iets vinniger dan dat ze bedoeld had. Het irriteerde haar gewoon. Ze was een kattin die veel bezig was, maar ze deed nooit iets zonder eerst na te denken. “Sorry, het was niet mijn bedoeling het op zo’n manier te zeggen.” Ze keek de oudere kattin aan. Het was niet netjes en ze had geen geldige reden om zo’n toon aan te slaan.

Minnowspots keek voor een moment pijnlijk bij de woorden van Eveningglow, waarna haar blik toch weer wat verzachtte. Ze gaf Eveningglow een zacht duwtje met haar neus om aan te geven dat het al goed was en haar gerust te stellen. "Het is niet zo zeer dat iedereen bang is dat je in zeven sloten tegelijk loopt," miauwde de kattin met een verontschuldigende grijns, "Ik denk dat iedereen eerder op z'n hoede is voor de sloten die de Bloodclan voor ons graaft." Nou ja, dat was niet waar. "Behalve ik," miauwde Minnowspots met een onschuldige blik, schaamteloos, "Of nou ja semi, maar ik was ook benieuwd of je niet een vlammende romance had op het windclan gebied."

Ze snoof en mepte een keer in het water. “BloodClan kan ik wel aan.” Sprak ze vastberaden. Waarschijnlijk hoefde ze alleen maar te roepen en ze zouden haar al los laten, alhoewel zou dat wel zo zijn? Ze was er van overtuigd dat ze eentje wel aan zou kunnen, maar als ze echt kwaad in de zin hadden, en ze waren met meer. Ze zuchtte en keek Minnowspots weer aan. “Mjah, eigenlijk begrijp ik wel wat je bedoeld, maar ik zal voorzichtig zijn dat beloof ik.” Glimlachte ze vervolgens. Toen de andere ThunderClan kattin over WindClan begon snoof ze opnieuw. “Nou echt niet!” Riep ze verschrikt uit. Gatver, ze moest er niet aan denken. Ze had het sowieso niet op andere Clans, maar een romance daar moest ze helemaal niet aan denken. Ze keek daarom op dat moment ook heel erg vies.

Minnowspots nieste zachtjes toen Eveningglow het water mepte en ze wat water in haar neus kreeg. "Met water zeker," miauwde ze lachend. Nee, ze ging het gevaar niet opzoeken met Bloodclan. Ze was niet super sterk en eerlijk vochten die katten toch nooit. "Zolang je maar voorzichtig bent," glimlachte Minnowspots met een schouderophaal, waarna ze naar voren boog en nog een paar slokken water dronk. Het was maar goed dat ze haar mond weer leeg had toen Eveningglow reageerde op haar volgende opmerking want de kattin proestte het uit van het gezicht wat Eveningglow erbij trok. "Je ziet eruit alsof je een kikker hebt ingeslikt," giechelde de kattin.

Onderwerp: Re: It’s old but cooling ma 3 sep 2018 - 14:33

Ze grinnikte zachtjes. “Wie weet misschien werkt het met water. Nog nooit geprobeerd.” Toen Minnowspots zei dat ze voorzichtig moest zijn, knikte ze alleen maar, met die woorden was dat onderwerp wel afgedaan leek haar. Prima, ze zou voorzichtig zijn. Iets waar ze niet altijd goed in was. Ze was oplettend dat wel, maar soms ook behoorlijk direct. Dat kon niet iedereen waarderen. Toen proestte Minnowspots het opeens uit. Alhoewel ineens, ze was zich er van bewust dat ze wel een heel vies gezicht trok. “Nou zo voelt het ook, alsof ik een kikker heb ingeslikt.” Miauwde ze zowat verontwaardigd. “WindClan echt? Dat denk je toch niet serieus! Jeetje Minnowspots, daar krijg je me zelfs met chantage nog niet eens toe bereid.” Zelfs in de bergen had ze alleen maar Clangenoten opgezocht. Dat moest de andere ThunderClan kattin ook wel opgevallen zijn toch.

Onderwerp: Re: It’s old but cooling di 4 sep 2018 - 12:08

Minnowspots grinnikte nog wat na, om opnieuw in lachen uit te barsten toen Eveningglow een verontwaardige bijna preek afstak. Haar goudgekleurde ogen glansden van de pretlichtjes die erin dansten en ze gaf Eveningglow een opbeurend duwtje. "Echt niet?" De kattin besloot het nog een beetje verder te pushen. "Die Panthersoul is een hele knappe hoor.." Begon ze, waarna ze haar stem weer wat af liet sterven. Ze schudde grinnikend haar kop en keek Eveningglow met een wat zachtere blik aan. "Sorry ik moet je niet zo plagen," miauwde de driekleurige kattin, al was er niet heel erg veel spijt in haar gelaatsuitdrukking af te lezen. Maar in ieder geval had ze beloofd om voor nu te stoppen met plagen. De kattin boog weer door haar voorpootjes heen en nam nog een paar likken water, een schuin oog op Eveningglow houdend. Wie weet wilde de kattin haar als wraak wel in het water drukken.

Onderwerp: Re: It’s old but cooling do 6 sep 2018 - 18:52

De blik in haar felgele ogen was nog steeds alsof ze net iets heel vies had ingeslikt. “Nee gatverdamme het zijn hazenvreters Minnowspots, geen relatiemateriaal. Daarnaast wil ik helemaal geen relatie!” Riep ze zowat uit. Ze snoof en draaide zich om. De andere kattin gaf aan dat ze haar niet zo moest plagen, maar ze liep al een stukje weg. Om vervolgens weer op haar achterwerk te ploffen, haar oren naar achteren gedraaid en haar schouders wat hoger. Ze was gepikeerd en eigenlijk wist ze zelf ook niet zo goed waarom. Ze wist heus wel dat Minnowspots haar maar liep te plagen, maar ze kon het opeens even niet meer hebben. Ze snoof nogmaals en klemde haar kaken op elkaar.

Onderwerp: Re: It’s old but cooling vr 7 sep 2018 - 12:21

Minnowspots' glimlach zwakte al wat af toen Eveningglow in haar houding alles behalve weer vrolijker werd. De kattin had zich op haar hurken gehouden terwijl ze nog wat verkoeld water oplikte, maar Eveningglow was ondertussen doorgelopen, om zich in een gepikeerde houding te parkeren verder in de grot. Voor een paar hartslagen liet Minnowspots het zo, wachtende op ee zucht of iets dergelijke en een verandering in houding, maar die kwam niet. Minnowspots' driekleurige staartpunt begon door haar zorgen heen en weer te dansen. Het was dan ook weer niet de bedoeling geweest om de jonge kattin zo van streek te maken. Daarom hief ze zich maar weer tot haar poten en stapte ze naar Eveningglow toe, op een paar muislengtes afstand zittende. Ze zou haar familie geknuffeld hebben tot ze zich weer beter voelden, maar iets in haar zei haar dat Eveningglow dat misschien niet zo zou waarderen. Of nou ja, eerlijk gezegd, ze wist niet wat Eveningglow zou waarderen. "Hey," miauwde Minnowspots zachtjes, "Ik wilde je echt niet van streek maken, iedereen weer dat jij echt super loyaal bent aan Thunderclan."

Onderwerp: Re: It’s old but cooling za 8 sep 2018 - 18:59

Ze staarde strak naar de rotswand die haar opeens aan de Cavern deed denken, dat maakte haar alleen nog maar chagrijniger. De tijd in de bergen was geen pretje voor haar geweest, waarom ze dan nu een grot in was gelopen? Ze had dorst gehad en op dat moment had ze er dit gevoel niet bij gehad. Minnowspots begon weer zachtjes tegen haar te praten en toen begon het weer op te spelen. De onzekerheid die diep in haar hart verstopt zat. Het begon haar te dagen waarom ze zo reageerde, maar er aan toe geven wilde ze niet. Diep in haar hart was ze een onzekere en eenzame kattin. De apprentice die had gemerkt dat haar pleeggezin steeds meer afstand van haar nam en haar op een gegeven moment zelfs links liet liggen. Haar pleegsiblings waar ze het zo goed mee had kunnen vinden hadden haar de rug toegekeerd. Hoe ze zichzelf steeds meer begon te pushen, omdat ze bang was vergeten te worden. Glaze waar ze steeds meer mee omging en die haar beste vriend werd, onafscheidelijk waren ze geweest tot de bergen. De jaloezie die zich meester van haar had gemaakt toen ze zag dat hij steeds meer met andere Clankatten begon te praten. Die jaloezie was dezelfde angst, angst om alleen te zijn. Ze keek om naar Minnowspots. “Ja?” De onzekerheid klonk lichtjes door haar stem heen. “Zelfs al is mijn vader een moordenaar en mijn moeder een verraadster.” De angst kwam steeds meer naar boven en kwaad duwde ze het terug. Ze wilde het weer wegstoppen op de plek waar ze het altijd veilig opgeborgen had. Het was al zo lang geleden dat ze er over na had gedacht, toen was ze net apprentice geweest en nee ze had het niet gemist…

Onderwerp: Re: It’s old but cooling zo 9 sep 2018 - 22:04

Langzaam draaide Minnowspots één van haar gevlekte en gestreepte oortjes naar achteren door de uitermate gepikeerde uitdrukking op het gelaat van de mooie zilveren kattin. Het was echt niet de bedoeling om haar zo van streek te maken. Minnowspots plaagde dan wel veel, maar dat kwam echt niet uit enige kwaadheid van haar hart. Ze was ook niet gewend dat katten zo heftig reageerden op haar geplaag. Minnowspots bleef dan ook wat ongemakkelijk zitten naast Eveningglow, haar blik wat meer naar de grond gericht. Alles ging dan ook met passie bij Minnowspots, zowel blijdschap, verdriet als teleurstelling. Ze was altijd vrij kinderlijk geweest, maar ze had er nooit heel erg veel last van gehad. Minnowspots oortjes prikten de lucht in toen ze een voorzichtige stem hoorde. Minnowspots keek wat verbaasd op naar Eveningglow. "Oh nee ik ga maar heel hard rennen voordat je me de keel doorbijt," bracht Minnowspots uit met gespeelde shock, maar daarna fronste ze weer. "Mijn moeder is een gerenomeerd clanleider en mijn vader een zeer gerespecteerd senior warrior, en hier ben ik, iemand die alleen maar een beetje loopt te dollen, alles behalve een stoïcijnse, serieuze kat." miauwde Minnowspots met een glimlachje. "Ik ben wie ik zelf ben."

Soms nam ze alles nu eenmaal wat te serieus. Ze nam dingen al snel serieus, of ze kon er de lol niet van inzien. Hoe ze dan vrienden kon zijn met Glazeheart, ja dat was voor sommigen misschien een raadsel. Tegenpolen zochten elkaar op zeiden ze en in hun geval was dat ook echt zo. Waar Glazeheart een grapje maakte, kon Eveningglow gewoon doodleuk een ernstig antwoord geven. Toch werkte dat bij hun, omdat het altijd al had geklikt. Bij Minnowspots leek het alleen nog niet zo goed te gaan. Ze had geen hekel aan haar, dat zeker niet. Alleen ze kon op dat moment haar opmerkingen gewoon niet waarderen. Pas bij haar laatste opmerking zuchtte ze. Ze was wie ze zelf was. Ze deed zich niet voor als een ander, net zoals zij dat niet deed. Ze draaide haar kop en keek de senior warrior aan. “Niet iedereen ziet dat zo.” Miauwde ze toen. Ze wist dat er katten in de Clan waren die het nooit vergeten zouden, wat haar afkomst was. Al was ze gewoon in ThunderClan opgegroeid en grootgebracht door loyale ThunderClanners.

Minnowspots had haar blik naar voren gericht, toch enigszins nerveus om Eveningglow aan te kijken. Ze dolde met iedereen, maar was daarentegen wel super gevoelig. Ze wilde niemand beledigen of pijn doen, en dat gebeurde ook niet vaak. Nu Eveningglow er zo door geraakt was, was Minnowspots vrij verloren om eerlijk te zijn. Haar excuses aanbieden leek ergens toch ook lichtelijk ongepast, straks zou Eveningglow daar nog meer van in het harnas schieten. Het gesprek nam een wat serieuzere wending en Minnowspots besloot toen alle grapjes ook maar achterwege te laten. Over niet gepast gesproken en Eveningglow zou ook niet ontspannen door een beetje humor. "Als ze het niet zo zien is het eerder hun gebrek dan de jouwe," miauwde Minnowspots resoluut. Deden katten dat? Als iemand zo over Eveningglow zou praten in haar bijzijn zou ze zijn snorharen eruit trekken. Iedere kat had een kans, ondanks de afkomst.

Er vormde zich een klein glimlachje om haar lippen, door de woorden van Minnowspots. “Bedankt.” Miauwde ze, duidelijk gemeend. Dat deed haar goed, omdat het bij haar onbewust altijd op de achtergrond speelde. Wat werd er over haar gedacht, zou iedereen haar opeens de rug toe kunnen keren. “Ik hoop dat Silverstar en Thornface het ook zo zien.” Vooral dat was belangrijk voor haar, dat was waarvoor ze zo hard haar best deed. Dat zij zagen dat ze haar uiterste best deed en dat ze het waard was. Dat ze een waardige jonge warrior was, die er alles aan deed om steeds maar beter te worden. Dat ze ook een goede vriendin kon zijn, al had ze eigenlijk alleen maar Glazeheart. Tenminste dat gevoel had ze.