Could you bite the hand? [WINDCLAN EVENT]

Hij had overlegd met Oceanstar over de training. Al zijn ideeën op tafel gelegd voordat hij ze uit zou voeren. De kater wist zelf namelijk ook dondersgoed dat Windclan zoiets normaal van een deputy zou verwachten en dat als hij deze training op zich ging nemen het misschien bij katten in het verkeerde keelgat kon schieten. Wat kon een jonge warrior nou leren aan een stel apprentices en warriors die al ouder waren dan hijzelf? Maar hij had het aangeboden, Oceanstar was er mee ingestemd en nu moest hij het doorzetten. Hij zou de clan vanaf de plek waar Ocean hen altijd toesprak mogen aanspreken. Met een paar sprongen kwam de kater op de plek waar Ocean altijd stond. "Warriors en apprentices van Windclan!" begon hij, zijn stem was stern. Harder dan hij verwacht had. Hij wachtte even tot hij de aandacht had van de katten. "Oceanstar heeft mij gevraagd om een training te organiseren voor alle warriors en apprentices. Iedereen die geen patrol of jacht op de planning heeft kan zich melden bij mij. Ik verdeel jullie onder in verschillende teams. Een aanvallend 'vijanden' team en een verdedigingsteam. Het verdedigingsteam blijft hier in het kamp en ik zal met de 'vijanden' aanvallen van buiten af. Aan het team hierbinnen om ons buiten te houden en zo goed mogelijk af te weren. In het midden van het kamp ligt een konijn, de eerste van de tegenstanders die hem weet te pakken wint en mag deze met zijn team opeten!" legde hij toen rustig uit. "Apprentices zullen vechten alsof ze allemaal warriors zouden zijn. Ik wil dat de warriors wel opletten, een apprentice van 6 maanden kun je niet de volle laag geven. Ik wil ook absoluut geen nagels zien. Zodra ik ook maar één bloedende kras op een van je clangenoten zie dan zet ik je aan de kant." het plan was duidelijk volgens hem. "Als alle katten zich zouden willen verzamelen bij mij, dan verdeel ik jullie in teams." De kater sprong naar beneden en wachtte tot iedereen naar hem toe kwam.


Tag: heel Windclan

TL;DR: Een 'gevecht', soort 'capture the flag' idee maar dan zonder de vlag maar met een dood konijn. Als je je kat wilt aanmelden kan je hier posten, maar graag mij ook even een PB sturen met de naam van je kat zodat ik iedereen goed kan onderverdelen!

Deelnemende katten:

Hij moest zeggen dat Oceanstar toch een betere genezing had gehad dan hijzelf. Hij was pas één keer eerder uit de medicine cat den geweest, en dat was gister, om een zielig wandelingetje door het kamp te maken. Nog steeds kon hij nog niet volledig op zijn achterpoot staan en als hij te druk deed, kwam er al snel hoofdpijn opzetten. Nu was hij opnieuw uit de den, en gingen ze een event doen wat nog leuk klonk ook. Geïrriteerd zwiepte hij met zijn staart, waarna hij opstond om te gaan mokken in de medicine cat den. Toen hij Rout zag kwam er echter een geniaal idee in hem op. "Rout ~" miauwde hij en ging hij naast haar zitten, waarbij hij zijn hoofd dramatisch tegen haar schouder aan liet rusten. "Ze gaan buiten een training doen. Ik wil meedoen, wil je me helpen?" Score! Quality time met Rout, wat ze hem bijna niet kon weigeren want hij was patiënt, plus hij kon meedoen en weer langzaam beginnen met het opbouwen van zijn kracht.
Note: Din moet in het kamp blijven en rustig aan doen om zijn wonden niet terug open te maken, dus hij doet een beetje mee voor spek en bone c':

Bij de gebruikelijke kreet was Routpaw meteen de den uitgestapt, wetend dat haar aanwezigheid waarschijnlijk gewenst was. Ze keek echter wat verbaasd op toen ze een bruine vacht op de gebruikelijke plek zag in plaats van een grijze, maar spoedig legde Wolfheart uit wat het plan was. Routpaw glimlachte en luisterde vanaf de kant, wat een ontzettend leuk idee, dat moest ze de bruine kater zeker mee geven. De medicine cat apprentice wilde zich net omdraaien om terug de den in te stappen toen er een bekend figuur op haar af kwam. "Rout ~" uh-oh, hij klonk alsof hij ofwel iets wilde, ofwel een pannetje had. Vragend -en misschien een klein beetje argwanend- keek ze de ander aan toen die naast haar kwam zitten. Dramatisch legde hij zijn kop op haar schouder en Routpaw voelde de warmte naar haar wangen stromen, waarna ze een stapje van hem af zette en ongemakkelijk lachte. Din, we're in public. "Ze gaan buiten een training doen. Ik wil meedoen, wil je me helpen?" uhh, kon dat wel? Vragend keek ze van hem naar Wolfheart. "Uh, i-ik weet niet-" dit was niet echt een training voor haar, maar bovenal... Kon hij dit wel hebben nu? "Maar je bent nog gewond..?" niet dat ze hem tegen zou kunnen houden.

Eerder die dag had Hawkpaw de opdracht gekregen om in zijn eentje te gaan jagen, en hij kwam nu dan ook het kamp in met een konijn tussen zijn kaken. Hoewel hij trots was op zijn vangst en het water hem in de mond liep bij de heerlijke geur, wist hij maar al te goed dat hij er geen hap van mocht eten: Eerst moest er voor de Clan worden gejaagd. Hij trippelde naar de hoop verse prooi waar hij zijn konijn neerlegde om vervolgens snel richting de Apprentices’ Den te lopen. Die lekkere geuren bij de prooistapel waren veel te verleidelijk om er te lang bij te blijven staan. Eenmaal bij de Apprentices’ Den aangekomen ging de jonge kater voor het hol zitten om een korte pauze te houden. Heel lang zou zijn pauze niet duren, want al snel weerklonken er bekende woorden door het kamp, maar de stem was niet bepaald wat hij had verwacht.

Hawkpaws nieuwsgierigheid was gewekt en hij stond vlug op om naar de grote rots te lopen vanaf waar Wolfheart de Clan toesprak. Wolfheart? Dat kon niet kloppen. Even vroeg hij zich af of er iets was gebeurd met Oceanstar of Bronzemask, maar bij het woord “training” maakte zijn verwarring alweer plaats voor enthousiasme en hoe meer uitleg de bruine kater gaf, hoe enthousiaster Hawkpaw werd. Deze training klonk geweldig - en misschien zou hij vandaag toch nog konijn kunnen eten! Ervan uitgaande dat Silverdew het vast niet erg zou vinden als hij mee zou doen aan deze training, draafde hij met zijn staart recht omhoog naar Wolfheart toe zodra diens poten de grond raakten. "Ik doe mee!" deelde de jonge tabby mee, alsof zijn houding al niet duidelijk genoeg was.

Tag: @Wolfheart

De bruine kater keek naar de katten die zich kwamen melden voor zijn event. Hij was tot zo ver blij met wie er was. "Oceanstar, ik denk dat jij wel kan fungeren als een soort scheidsrechter in het kamp? Een beetje kijken of alles eerlijk gaat?" stelde hij toen voor aan de leider. Toen viel zijn oog op Dinspots die uit de medicine cat den kwam gelopen. Hij was er nog te slecht aan toe om echt mee te kunnen doen, maar daar wist hij wel iets op.. "En misschien zou je Dinspots kunnen vragen om mee te helpen? Dan kan hij ook iets doen." was zijn laatste voorstel aan de leider voordat hij naar de andere katten stapte. Lunarbite en Hawkpaw meldde zich om mee te doen. "Dan zijn jullie nu beide verdedigers! Ik ga zelf mee met de aanvallers, dus ik heb zeker nog een paar katten nodig." mauwde hij kalm naar ze. Nu was het wachten op katten voor zijn aanvalteam.

- Lunarbite en Hawkpaw gaan in het verdedigingsteam
- Er worden nog katten gezocht om 'aan te vallen'!

De eldersden had nu een prachtige uitkijk op het kamp. Mareflower kon er niet echt van genieten, maar de frisse wind voelde ze wel. Ze vond het wel grappig. Oké Dinspots was een ruzie schopper, maar er gebeurde nu wel iets interessants wat de elders stof gaf om over te roddelen. Ze was alle verhalen over vroeger al beu gehoord, alleen naar die van Sparrowfeather kon ze uren luisteren. Dus bij het geroep van niet Oceanstar maar Wolfheart spitste ze haar oortjes. De kattin kwam omhoog en trippelde naar de plaats waar hij stond. Er waren een paar katten gestopt, maar aan de voetstappen en stemmen te horen waren er maar een paar geïnteresseerd. Het zag er naar uit dat er al een paar verdedigers waren. De blinde, jonge kattin trad naar voren. Ze bepaalde waar de warrior zat en schraapte haar stem. "Misschien kan je mij ook wel ergens gebruiken?" Ze hoopte het stiekem wel, al was het maar een kleine rol.

Nijdig had ze na de jacht een muis van de prooistapel willen halen. Honger zat al een tijdje aan haar zitten knagen en zelf had ze maar een mager konijn weten te pakken te krijgen... Ze had inmiddels geleerd dat dit de norm was geworden voor leafbare en had er weinig bezwaar tegen. Ze was opgegroeid tijdens de journey en had dus een gehard karakter en lichaam die bestand was tegen de meest ruige omstandigheden. Mentaal mocht de wereld haar neerhalen, fysiek was het niet veel anders. Ze was een doorzetter en ondanks dat ze een fijne en mooi gebouwde dame was, was dat niet alles dat ze te bieden had. Ze had niet veel spieren en was niet gebouwd als een echte windclanner, maar ze was klein en soepel. Haar acties waren dan ook op korte afstanden snel, elegant en gecalculeerd. Toen ze haar ogen even liet afdwalen naar een kat die de grote stenen beklom, kneep ze der blik even samen. Wat moest híj daar. Een beetje nijdig begon ze met haar staart heen en weer te Wipwap bij het horen van wat hij te zeggen had. Ergens had ze helemaal geen zin om de ander te helpen en daarbij ook mee te doen aan zijn domme spelletje, maar ergens wilde ze ook aantonen aan haar moeder wat ze te bieden had... En zij zou een toeschouwer zijn. Misschien kon ze wel inzien dat ze klaar was om een stapje veder te zetten in haar leven. Er kwamen al snel wat katten naar voren en rustig keek de mooie rossige poes vanaf de zijkant van het kamp naar de bruine kater. Toen het ietwat rustigere leek besloot ze op te staan en naar de ander toe te lopen. "Kom je nog aanvallers tekort?" klonk er even neutraal van de jonge kattin af. Even gleed haar blik over de oudere kater heen, alsof ze hem compleet aan het inspecteren was. Haar opinie was echter al lang gevormd over de ander en hem zo aankijken was enkel een manier om de tijd te verdoen, ze was immers verre van geïnteresseerd in het spel zelf; voor haar was er enkel winnen. Tonen aan mam wat ze te bieden had dus.

Ze kwam terug het kamp in na een jacht om Wolfheart iets te horen zeggen over een training waarbij er twee groepen zouden zijn. Ze had toch momenteel niks gepland staan om te doen, dus waarom zou ze niet kijken of ze mee zou kunnen doen? Het leek haar wel een interessante manier van een training geven. Ze stapte dan ook op de kater af die dit alles aan het organiseren was. "Zou je mij ook nog ergens kunnen gebruiken?" Ze had geen idee hoe de aantallen nu verdeeld waren, dus als ze niet nodig was, dan zou ze dat ook wel begrijpen.

De bruine warrior keek naar het groepje katten dat steeds groter werd. Mareflower voegde zich erbij. Hij knikte op haar vraag. "Zou jij willen verdedigen Mareflower?" vroeg hij toen. Hij was blij dat katten hier zin in leken te hebben! "Kom je nog aanvallers tekort?" Burnetbliss stapte op hem af. Hij keek haar even kort aan. "Natuurlijk! Wil je aanvallen of verdedigen?" vroeg hij toen kalm. Ook Harespring voegde zich bij de groep.  "Zou je mij ook nog ergens kunnen gebruiken?" "Als aanvaller zou jij goed tot je recht komen Harespring!" zei hij tegen de rossige poes. Wolfheart keek even om zich heen. Hij zou nog heel even wachten tot katten zich verzameld hadden en dan alles starten.

- Mareflower is aanvaller
- Burnetbliss kan nog kiezen
- Harespring is aanvaller

{Ik geeft dit event even een schopje omdat het overschaduwd was door het vossen event!}

_{Pollenpuff rekte zich kort uit en stapte de warriors den uit. De frisse buitenlucht streek over haar snorharen terwijl ze gaapte. Ze keek wat verrast op toen ze Wolfheart op de hoge rots zag zitten. Was er iets aan de hand? Maar ze kon opgelucht ademhalen. Het was slechts een training. Pollenpuff wachtte even kort af en keek van een afstand hoe de katten zich verdeelden. Het klonk eigenlijk wel amusant en ze kon de training gebruiken. Pollen rekte zich nog een keertje uit om haar spieren op te warmen en trippelde toen naar de groep. "Is er nog een plekje voor mij?" vroeg Pollenpuff met een glimlach, haar staart in een vriendelijke krul houdende hoog boven haar rug.}