{Koifish} Fish in the stream

De nacht was allang gevallen en toch leek de slaap maar niet te komen. Al uren lag de rood witte tom te woelen in zijn mosnest maar zijn ogen bleven wijd open. Een bepaalde gedachten bleef hem al de hele dag treiteren, zelfs in zijn dromen wanneer hij deze had bleef het beeld van die ene kattin tevoorschijn komen. Oh Starclan, waarom toch? Hij kon er niet meer van eten, niet meer van slapen, en zowat niet eens meer concentreren op zijn taken. Iets wat onmogelijk leek. Koifish was altijd zo bezig en gefocust met zijn warrior bezigheden, dit gedrag was alles behalve wat bij hem paste. Na nog een tijdje geprobeerd te hebben om in slaap te sukkelen gaf hij op en liep de warrior’s den uit. De zomer was voorbij, dat was wel duidelijk door de frisse bries die zijn gezicht ontmoette. Een kleine rilling drong door zijn lichaam van de kou waardoor de tom zijn korte vacht wat probeerde op te zetten. Misschien zou een stevige wandeling hem wel warm maken. Koifish knikte naar twee kampbewakers en liep het bos in, regelrecht naar zijn favoriete plek van het hele Thunderclan territorium: De sunningrocks. Eenmaal daar aangekomen merkte hij pas op dat de hemel zich helemaal gevuld had met sterren, een werklijk betoverend aanzicht. De tom liep veder, luisterend naar het geraas van de rivier die hier stroomde tot hij een verse geur rook. Alert spande hij kort zijn spieren aan maar merkte al snel dat de geur van Thunderclan afkomstig was. Koifish keek rond en zag toen na even goed te kijken de donkere vacht van Pinemarten op. Opgelucht zuchtte hij eventjes voor hij dichter naar haar toe stapte. “Goedenavond” Sprak hij als begroeting voor hij zich op één van de rosten nestelde en naar de sterren keek. “Ook je mosnest aan het vermijden?” Vroeg hij uit beleefdheid.

Pinemarten richtte haar felle ogen op hem wat hem kort liet denken aan Redpetal. Zij had ook opvallende gekleurde ogen alleen waren die van Red iets meer goudgekleurd en die van Pine wat meer oranje. De tom knikte instemmend op haar reactie. Ja hij was zelf ook een stuk beter om verstoppende muizen te zoeken dan zijn slaap te vinden. Toen Pinemarten dan ook vroeg als hij zijn nest vermeed liet hij kort zijn nekharen overeind komen. Niet omdat ze het vroeg, het was een normale vraag die hij net zelf ook gesteld had maar het ging om het feit waarom hij nou precies zijn nest vermeed. Het antwoord was heel simpel, Redpetal natuurlijk. Toch was het moeilijk om toe te geven dat hij geen oog dicht kon doen vanwege een she-cat. De tom raspte dan ook snel zijn keel en legde zijn vacht weer plat. Pinemarten zou wel denken wat voorn gare gozer hij wel niet was door zijn plotse nerveusheid. "Je weet wel, drukke gedachtes enzovoort'' Sprak hij met zijn blauw met bruine ogen gericht op de sterrenhemel. Bang dat als hij oogcontact maakte dat de bruine kleurige she-cat dan meteen in zijn blik de naam Redpetal kon lezen. oh Starclan.