{Zealspark} And most of the time they left it at that

<sub>De rivier was langzaam aan het bevriezen. IJs had zichzelf vastgekleefd aan de oevers, waardoor het benaderen van het rivierwater gevaarlijk werd en jagen frustrerend. Indien je immers niet bij de rivier kon komen zonder erdoor te zakken, dan werd vissen vrij lastig. En Sunlight was er niet op gebouwd om op landprooi te jagen, of er in ieder geval niet geoefend in. Ze had dan ook met beide poten aangegrepen om een patrouille te gaan lopen. Ondanks dat haar pootkussentjes zo bevroren leken dat ze wel van haar poten af konden vallen, stapte ze gestaag door. Een rode kat aan de andere kant van de steppingstones liet haar opkijken. Zealspark, ex deputy van Thunderclan. Blijkbaar was hij toch weer terug gekomen naar zijn clan, voor de rest had ze zich er niet heel erg in verdiept. De grote kattin wierp hem even een waarschuwende blik, waarna ze besloot dat hij de aandacht zeer erg niet waard was.

{Eerste post voor Zealspark}</sub>

_{Oh grote Starclan, waarom had zij het weer getroffen met een dramaqueen? Sunvoice trok haar wenkbrauw iets op bij het horen van de stem van de rood witte kater. Probeerde hij haar hier nou te provoceren of wat? Oh how the mighty have fallen. De kattin kwam langzaam tot een halt en richtte haar goudgekleurde ogen op Zealspark, ze vernauwend in een wantrouwige blik. "Komt Thunderclan nu al zoveel aandacht tekort dat ze willekeurige provocaties naar katten gaan slingeren die met hun eigen zaken bezig zijn?" miauwde ze kil terug naar de kater. Als hij te vervelend werd, slingerde ze hem met alle liefde de rivier in. Het liefste nog onder de ijslaag ook als het even kon. Behalve dat ze dan misschien oorlog aan de deur hadden kloppen. Dat zou dan wel weer minder zijn.}

_{Sunlight rolde met haar ogen bij het horen van de woorden van de voormalige deputy van Thunderclan. Hoe kon hij nou denken dat de schande van zijn verlaten van zijn positie kon tippen aan het feit dat zij een normale warrior was. De kattin tipte haar kopje scheef terwijl ze de kater opnam met haar blik. Hij was niet eens het waard om boos te zijn, hij was gewoon een zielig figuur. "Dat je clangenoten je kunnen verdragen," miauwde ze met een scheve grijns, "Al hoewel.. Doen ze dat wel? Is dat de reden waarom je hier als een haantje aan de grens loopt te schreeuwen?" Zij werd gerespecteerd door haar clangenoten. Dat wist ze zeker. "Dat we als stabiele clan een waardige deputy hebben die al heel veel manen zijn taak goed doet, vind ik alleen maar prijzenswaardig Zealspark. Dan hoef ik geen deputy positie."}

Hij luisterde maar half aandachtig naar de woorden van Sunlight. Waarom? Omdat, eerlijk gezegd, de woorden van de Riverclan kattin hem niet veel uitmaakten. Ze kon staan lopen zagen en tieren zoveel ze wou, ze wist niets af van wat hij allemaal meegemaakt en doorstaan had en eerlijk gezegd ging het haar ook niets aan. Hij zuchtte en haalde simpelweg zijn schouderbladen op. "Zeg en denk wat je wil maar als je de helft van het verhaal nog niet weet dat maakt je mening me eerlijk gezegd niets uit," sprak hij, haar zijn blauwe blik niet waardig gunnende. "Daarbij neem ik aan dat je wel iets beter te doen hebt dan mij wat verwijten te geven? Of ben je specifiek naar hier gekomen om de zure krijger uit te hangen?" Pas nu keek hij haar terug aan, zijn blik vreemd kalm. Het was nog altijd dankzij Riverclan dat zijn vader gestorven was, die haat jegens hen zat diep in zijn hersenspinsels geworteld. Het mocht misschien al manen geleden zijn, het waren die dingen die hij voor altijd zou onthouden. het waren goed-voor-niks-katten. Dat verklaarde ook merendeels waarom hij zich nu zo gedroeg. Het feit dat hij sowieso al in de knoop zat met zichzelf, werkte alleen maar als olie op het reeds al brandende vuur.

<sub>Starclan allemachtig, wat was deze kater vermoeiend. Sunlight rolde met haar ogen toen ze weer een opmerking kreeg die droop van de zelfmedelijden. Oh zijn verhaal was niet verteld, hij kwam zulk aandacht tekort dat hij moest schreeuwen naar katten die bezig waren met hun eigen zaken, maar het was haar schuld dat ze dit gesprek nu hadden en zij was de zure krijger. Wat was de voormalige Thunderclan deputy een walgelijk beest geworden, nauwelijks meer de krijger die hij ooit was geweest blijkbaar. "Zegt de kat die zo diep in het zelfmedelijden verzwolgen zit dat alleen z'n snorharen alleen nog uitsteken," miauwde de kattin, waarna ze haar staart hief en doorliep. Dit zielige figuur was haar aandacht niet waard. Het was niet eens de moeite hem te vertellen dat hij dit gestart was. Dat zou de kater toch niet zien door de plaat voor zijn kop.

{Sunlight topic uit}</sub>