One more time

Zijn doel was de grenzen patrouilleren, iets wat hij wel vaker deed afgelopen dagen. Hij was niet zo graag in het kamp, voelde zich ongemakkelijk sinds de dood van Silverstar. Hij wist dat er weer een nieuwe deputy aangesteld zou worden en wist dat hij dat niet zou zijn, zelfs nu daar een kans toe was. De clan zou hem dat vertrouwen niet meer gunnen. Zealspark hoopte maar dat het niet iemand was die met de rang zou pronken en hem er mee zou confronteren. De rood met witte kater wist namelijk niet of hij al klaar was voor zo'n situatie. Zealspark had een groot stuk zelfbeheersing, maar uiteindelijk zou het net die ene druppel kosten om de beker te doen overlopen. De grote krijger zuchtte en vertraagde zijn pootstappen bij het naderen van de grens. Eens zien of hij vandaag de rust die hij opzocht gegund was.

+ Routpaw first

Nu de winter was ingetreden werd het steeds lastiger om not nuttige kruiden te vinden. Iets wat een zeer groot probleem was geworden, na het hele voorgeval met de vossen en zelfs de mogelijke dreiging van een oorlog met Riverclan. Ze snapte er absoluut niets van, zowel vanaf Oceanstar haar kant als die van Butterstar. Leafbare was zojuist ingetreden, het lastigste seizoen voor ieder van de clans. Waarom, oh, waarom precies nu moesten ze ook nog eens elkaar kapot maken? Routpaw zuchtte, ze zou het nooit snappen, voor haar had het geen enkel nut. Het enige gevolg was dat zij weer de troep op moest ruimen, dat terwijl er steeds minder katten over bleven die haar überhaupt konden waarderen.
Een zacht geluidje liet haar opschrikken uit haar gedachtes, waarna ze al snel kon achterhalen van wie het afkomstig was. Aan de andere kant van de grens kon ze een rood-wit figuur onderscheiden op slechts enkele staartlengtes van haar vandaan. De kater kwam haar bekend voor, al duurde het even voordat ze het kon plaatsen. "O-oh, goedemiddag, Zealspark!" hakkelde ze wat uit haar doen.

Zealspark had het kunnen weten.. Natuurlijk was hem geen rust gegund, hij wist intussen wel dat elke wens die hij naar Starclan schoot met zonder enige twijfeling afgekaatst werd. Hij zuchtte zacht maar wist nadien toch een diplomatieke glimlach op zijn gelaat te toveren. Dit was tevens Routnose, een medicine cat apprentice van Windclan. Of was ze intussen al medicine cat? Zealspark wist het eerlijk gezegd niet goed. Ook de medicine cats leken snel van rang te wisselen dezer dagen. "Goedendag, Routnose." miauwde hij kalm, zijn blauwe blik in haar groene ogen priemende. "Wat brengt jou naar de grenzen?" vroeg hij vervolgens, wetende dat patrouilleren niet bepaald een vaste taak is van de medicine cats.