Unbreakable, Unshakeable

Onderwerp: Unbreakable, Unshakeable di 22 jan 2019 - 14:12

Voor eventjes was hij uit het kamp geslopen. Thora en Zahida zouden Sunvoice wel bezig houden en waarschijnlijk was Shade weer ergens een rogue aan 't treiteren ofzo, dus verder had hij niet zo veel te doen. Cobra geeuwde, voordat hij zich uitrekte en uit de boom sprong. Al sinds jongs af aan had de zwarte kater iets met in hoge bomen slapen, maar nu begon hij toch wel echt te voelen dat de winter was binnen gerold. Zijn barn was ook niet bijster warm, maar daar kon hij tenminste uit de richting van de wind slapen. Eventjes speelde hij met het idee om een boom in zijn barn te groeien, maar bedacht zich dat hij geen idee had hoe een boom groeide, nog hoe hij aan een boom moest komen. Dus dat plan was uit de boze. Hij keek eventjes om zich heen en wandelde rustig verder door 't gebied heen. Hij was door het rogue territorium aan het struinen, immers vond de Elite leader dat hij zijn buren wel moest kennen. Niet dat hij enig idee had welke rogues hier leefde, maar daar zou hij snel genoeg wel achterkomen. Zeker nu hij in de tussentijd een muisje had gevangen en deze rustig aan het opeten was.

[+Tank]

@Cricket

"Why would I apologize for being a monster? Had anyone ever apologize for turning me into one?"

THERE IS THE HUNTER

and the hunted

Het was blijkbaar koud. Hij had een heleboel katten horen klagen over dit feit. Hij had er eigenlijk niet zoveel last van. Eerlijk gezegd merkte hij het bijna niet. Zijn dikke wintervacht was dan ook precies gemaakt voor dit soort weer. Dus was hij maar een wandelingetje gaan maken. Ten eerste omdat niet veel anderen zin hadden om een patrouille te doen en ten tweede zodat hij van het eindeloze geklaag af was. In een vlot tempo liep hij het eerste quadrant van het territorium af. Net toen het rondje bijna klaar was, botste hij op een geurspoor. Overduidelijk een Elite kat. Vermengd met de geur van.. Prooi?

Tank snoof even diep en trok zijn lip achteruit in lichte walging en woede. Die had lef zeg. Hij volgde het spoor, zijn pootstappen trommelden luid op de half bevroren ondergrond. Niet lang daarna kreeg hij de kat in kwestie in de gaten. Snel genoeg herkende hij hem als Cobra. Hij was echt een kopietje van zijn vader. ”Smaakt het?” Bromde hij hem snerend toe. Het was niet omdat meneertje de leader van de Elite was dat hij hier zomaar ongestoord op zijn territorium mocht jagen.

you have a warrior's heart

I think I'll take it

Op het moment dat hij een hap wilde nemen van het muisje dat hij tussen zijn klauwen geklemd had, werd hij ruw verstuurd door een brommende stem. De zwarte kater keek op, om een oudere grijze kater te vinden met groene ogen die hem aan zijn vader deden denken. Er werd hem bijna ironisch gevraagd of het hem smaakte en als antwoord scheurde Cobra de muis in twee en gooide het andere deel in de richting van de rogue. "Niet gevangen in jou territorium, dus net zoveel recht op als jij," antwoorden hij op een kalme toon. Hij had bij de Elite genoeg gezeik om zich heen gehad, dus nu wilde hij gewoon even wat rust hebben. En hij wist bijna zeker dat deze kater hem dat niet zou gaan geven. Rustig ging Cobra zitten en sloeg zijn staart over zijn poten heen, terwijl hij met zijn eigen groene ogen in de richting van die van de grijze kater. "Maar ik neem dus aan dat jij de eigenaar bent van dit stukje grond." Concludeerde hij kalmpjes.

@Cricket

"Why would I apologize for being a monster? Had anyone ever apologize for turning me into one?"

THERE IS THE HUNTER

and the hunted

Bij het herkennen van de nieuwe Elite leader, kon hij niet laten om toch even geamuseerd te zijn. Niet eens zo heel lang geleden had hij nog met Hellhound gesproken over het feit dat hij wel eens met deze tomcat wilde praten. Gewoon, om te kijken wat voor kat er nu de leiding had over de chaotische bende die BloodClan nu was. Dat hij hem echter hier, op zijn eigen territorium, zou treffen, was een verrassing. Met een vers gevangen prooi dan nog wel. Een die nu in twee werd gescheurd, en met de mededeling dat die niet hier was gevangen naar hem toe werd gegooid.

Tank negeerde de prooi, voor nu, maar schoof hem wel iets dichter naar zichzelf toe. Hij apprecieerde het aanbod, en daarom knikte hij kort naar de ander. Hij liet zijn kwade houding varen en ging eveneens zitten. ”That’s right. Ik ben Tank, en je bent momenteel op Rogue One territorium”, Antwoordde hij. Verder zweeg hij, benieuwd hoe lang het zou duren voor de ander ook zijn identiteit bekend zou maken. Of was hij narcistisch genoeg om er van uit te gaan dat hij dat al lang wist?

you have a warrior's heart

I think I'll take it