Leave it all down here

Met een zwiep van zijn staart kwam hij overeind. Zijn poten waren stijf van de hele dag in zijn twoleg nest te liggen. Hij zuchtte dan ook even zachtjes en teder, gevolgd door een wijde en luide gaap bij het uitstrekken van zijn grote en brede lichaam. Ana had hem eerder die dag verteld over het twoleg jong. Ze ging amper het twoleg nest uit en dat vond Lee een beetje vreemd. Vond ze de buitenlucht dan niet fijn? Of werkten twolegs anders? De oude poes had hem gezegd dat twolegs wel soms eens uit hun nest kwamen en soms zelf voor langere tijd. Er waren dagen geweest waar de poes haar huismensen voor dagen niet had gezien. Soms leek het wel moons, maar ze kwamen altijd terug. En wanneer ze soms zo lang weg waren, vertelde Ana, dan kwamen er nieuwe twolegs. Zij brachten eten en vers water met zich mee en soms ook aaitjes. Lee vond het maar een raar iets en had op zijn buurt verteld aan de oude poes dat in de clan iedereen altijd en zeker elke dag terug keerde naar huis. Als dit dan ook de thuis was van deze twolegs, waarom bleven ze dan soms weg? De jonge kater had de poes met vragen gebombardeerd en even had hij zichzelf stil gehouden om naar haar antwoorden te luisteren, maar... Hoe wijs ze ook was, er waren ook dingen die zij niet wist. Lee vond dat helemaal niet zo erg... Hij luisterde gewoon graag naar wat de oude kat te zeggen had. Hij had altijd al een groot respect voor oudere katten en als jong dier die al manen lang bij de elders lag, had hij de ouderen van zijn clan ook leren te respecteren.
Een zacht geluid bereikte even zijn oren en kort draaide hij zijn kopje wat. De kater zonder ogen kon ergens niks opmerken en bleef dus afwachtend bovenop zijn nest wachten. Hij wist al zo een beetje wat er zou gebeuren nu... En ja hoor. Een zachte aanraking over zijn kopje, de geur van de twoleg queen. Ze rook heel erg vreemd, maar niet onaangenaam. Kort drukte de tabby kater even zijn kopje tegen haar poot aandrukte. Even kroelde ze haar vreemde poot door zijn dikke pels heen, voordat ze al snel haar poten rond zijn lichaam klemde en hem optilde. Kort haalde de kittypet diep adem, spanning in zijn spieren en longen door de plots haal van de queen. Maar hij reageerde er niet zo op... Want hij wist waar ze heen zouden gaan. Na enkele tellen stond hij dan ook terug neer. Deze keer niet in de warmte, maar in de koelte van de buitenwereld. Nog een paar zachte geluiden en een haal door zijn lange haren heen en ze was klaar. Met een zacht geluid wandelde ze dan ook terug weg, het gekraak van de sneeuw onder haar poten verdween dan ook uiteindelijk... En hij bleef alleen achter in de tuin.

- Open