I'd sell you to satan for one corn chip

Het was net na Sunhigh geweest en de nursery was dan op zijn rustigste punt. Soundkit was naast hem aan het slapen terwijl Timekit zich uitrekte en op stond. Hijzelf had ook al een dutje gedaan, maar het constant gepiep en gemiauw van katten om hem heen hadden hem voor een langere tijd wakker gehouden. Dus besloot de zwartwitte kater om op te staan en even kijken of hij nog wat kon doen hier. Het was niet lang geleden nadat hun vader hun betrapt had toen ze naar buiten besloten te gaan. Hij vond het al erg genoeg dat Soundkit degene was die de schuld op haar schouders droeg, daar was Timekit niet stil van gebleven en was dat als vervolg een nog langere straf in de nursery. Maar daar zou een eind aan komen. Tigerclaw kon niet voor altijd straffen uitdelen.
Vandaar dat de jonge kater zich voor voortbewoog richting de ingang van de nursery. Echter leek hij de mosbal voor zijn neus niet opgemerkt te hebben en struikelde hij zo over zijn voorpoten heen op zijn zij. Dichtbij het nestje van Sinclaw. "Auw, ver-omme-" Miauwde hij boos. Hij had zoiets gehoord toen een oudere kat hier zijn prooi had laten vallen op een kitten. Timekit moest wel toegeven dat hij moest lachen door dat, een dood lijk op je hoofd hebben, maar daar leerde hij ook veel van.

+Whitekit

Nu hij zijn ogen geopend had, kon hij heel goed kijken naar alles wat er gebeurde in de nursery. Dat vond hij super interessant. Een klein goedgehumeurd grijnsje verscheen op zijn gezicht toen een andere kitten op zijn snufferd viel. White kwam overeind en liep wiebelig naar de ander toe. Hij kon nog net diens woorden opvangen. "Veromme!" deed hij na waarna hij de mosbal weg sloeg. Trots keek hij naar de ander, had hij hem is goed geholpen met het verslaan van zijn vijand.

Gelijk stond de kleine kater op, alsof er niks aan de hand was. Toch bleek het dus wel dat een wat kleinere kitten zijn val had gezien en de mosbal zo weg sloeg. "Veromme!" Oh jee, dat was niet de bedoeling. Echter besloot Timekit er geen commentaar op te geven. "Wie bwen jij?" Vroeg hij in en nieuwsgierige toon. Maar hij wist al dat hij niets aan deze kitten had. Het herhaalde toch alles wat hij zei. Maar hey... Misschien dat hij met hem samen het kamp konden herkennen. Dit keer zonder Tigerclaw.

De ander vroeg hem wie hij was. Wat had iedereen met die vraag? Iedereen vroeg altijd hetzelfde, hoe saai. Dus besloot hij dit keer mooi niet te beantwoorden met zijn echte naam. "Pwepfer," zei hij, de naam van de rossige she-cat die hij eerder had ontmoet. Met een zelfvoldane glimlach ging hij zitten. De ander zou nooit kunnen weten dat hij een leugen vertelde. Tenzij hij de legendarische Pepperkit ook een keer zelf ontmoet had.