{Burninglove} Real, not real

De kattin had niet verwacht dat haar oom een dochter mee naar huis zou nemen. De kleine flamepoint was al wat ouder dan haar eigen kittens die ongeveer de leeftijd hadden waarop ze hun oogjes zouden openen. Toch was ze nog super jong; gelukkig was ze niet onervaren in de zorg van kittens waardoor ze zonder te twijfelen de kitten gerust probeerde te stellen. Immers zag deze er uit alsof een monster klaar stond haar tot flarden te scheuren. "Hallo Pepperkit, mijn naam is Burninglove. Ik ben de dochter van die grijze fluffbal en het nichtje van jouw vader." Dat waren vast twee katten die ze al kende en waar ze niet zo bang voor was. Wat haar wellicht ook minder eng maakte. Ze sloeg haar staart van haar vier kleine kittens weg. "En dit zijn Acekit, Skyllarkkit, Stellarkit en Tallkit." Mauwde ze haar stem warm. "Ze zijn wat jonger dan jij bent; al hoop ik dat je daar geen probleem mee hebt." Vervolgde ze waarna ze opstond en naast de kitten ging zitten, zacht snorde ze even. In de hoop haar gerust te stellen. "Als een van de oudere kittens je lastig valt dan zeg je dat maar tegen mij of de fluffbal.. Dan lossen we dat op oke?" Haar kittens zouden vast hetzelfde te horen krijgen. Immers waren die ook halfclanners. Half Windclan en half Shadowclan.

Bij Starclan! Wat was er met de kitten gebeurd? Doodsbang en trillend was ze naar haar toegelopen, geen woord leek ze te kunnen spreken en er was niemand die haar kon helpen het arme ding te verwelkomen. Ze zou Tallstar bij zijn oor deze kant op slepen als dat zou helpen. Voorzichtig drukte ze haar neusje tegen de vacht van de huilende flamepoint kitten waarna ze haar sussend tegen haar korte vacht aandrukte. "Moet ik ome Tallstar halen?" Mauwde ze zacht; immers wist ze dat de kitten een bekend gezicht kon verlangen zacht likte ze over het kopje van de kitten heen. Wellicht dat ze haar oom en vader over kon halen haar nest naar hen te verplaatsen. Zodat ze bij kon komen van de schrik.

De jonge kitten leek even te verstijven toen de zwart-witte kattin haar tegen zich aan drukte. Immers was ze natuurlijk een vreemde kat in een vreemde Clan. Iets dat ze zelf ook wel begreep, ook al schreeuwde haar instincten naar haar om de jonge kitten te helpen, te beschermen. Haar moederliefde te delen met de kitten van haar oom, die daardoor een nichtje van haar was en ook verre familie van haar eigen kittens. Haar eigen kittens die ook Windclanbloed droegen. Nog steeds twijfelde ze erover of ze een of meerdere van hen naar Windclan zou sturen. Immers had de vader ook recht op zijn kittens. Zelfs al hadden ze geen relatie gehad. De jonge kitten leek haar hulp te accepteren, want ze had al snel een bundeltje snikkende vacht in die van haar waardoor ze zacht snorrend haar gerust probeerde te stellen. Waar was haar oom als je hem nodig had? Of haar vader, Acefray was ook goed met kittens, ook al zou ze dat nooit bekennen. P -papa?" Vroeg de kitten, zachtjes met een bevende stem waardoor ze knikte en de kitten een lik over haar oor gaf. "Papa, als het moet sleur ik hem aan zijn oor hierna toe voor je." Murmelde ze zacht, met een speelse en geruststellende ondertoon. Hij had een kitten hierheen gebracht en zou ook zorgen voor haar, zelfs als dat betekende dat ze haar hele nest naar die van hem moest slepen. Dan leerde hij meteen met zijn jonge clangenoten om te gaan. Als hij ruimte voor yoga kon vinden dan zou hij dat ook voor zijn kitten kunnen.

Het leek erop dat ze haar talent met kittens nog niet geheel verloren was. De jonge kattin had al eens eerder voor een andere kitten gezorgd, die niet haar bloed droeg. Het maakte niet zoveel uit, immers was een Clan ook familie en ging het leven om de vriendschappen die ze maakte. Ze was nergens perfect in, ze had zelfs haar oom moeten vragen of ze Elder kon worden; immers was haar lichaam niet in staat sterk te blijven, gezond te blijven. Dikwijls werd ze ziek doordat ze te hard moest werken, haar lichaam was teer, zwak. Zo was ze haar bewustzijn ook verloren nadat ze de laatste kittens van haar nest had gebaard. Hoe het ook kwam, het was een feit. Hierdoor haalde ze er veel voldoening uit iets te kunnen betekenen voor een ander. Met betraande oogjes keek de jonge kitten haar aan, waarschijnlijk geschrokken om de opmerking die de zwart-witte kattin over haar vader had gemaakt. Voor enkele hartslagen werd ze op deze manier aangekeken, voordat de kitten begon te lachen. "Papa is te dik." Sprak de kitten giechelend, waardoor ze zachtjes grinnikte. "Acefray is nog dikker en als het nodig is sleep ik die ook ergens heen. Wij vrouwen zijn eng voor de mannen, Pepperkit. Geloof me, als ik Tallstar hier moet krijgen, dan doe ik dat." Murmelde ze plagerig en met een kleine glimlach op haar snoet. Ze was slim, misschien niet super sterk maar slim genoeg om hem over te halen. De val van kennis, dat was er een die zelfs Tall niet kon ontwijken.

Het leek erop dat de kitten geen probleem met haar had. Haar kon accepteren als een ander soort opvoedend figuur, natuurlijk kon ze nooit haar moeder vervangen. Dat was ook niet iets dat ze wilde, ze zou er voor de kitten zijn, haar accepteren en liefde geven zoals een moeder dat hoorde te doen, maar nooit eisen dat de ander haar als moeder zou zien. Ze had een moeder in Starclan, een die het hart van Tallstar blijkbaar had veroverd. Met grote betraande oogjes keek de kitten haar aan, waardoor ze zacht snorrend de kitten gerust probeerde te stellen, met zowel haar woorden als haar daden. Opgelucht blies de kleine flamepoint haar adem uit, waarna ze nog harder begon te giechelen, waarschijnlijk zag ze het al voor zich. "Mijn vader Acefray en mijn oom Tallstar, zijn makkelijk te overtuigen. Zeker als het om vrouwen gaat, dat zal jij vast en zeker ooit ook wel leren." Mauwde ze zachtjes alsof ze een zeer groot geheim aan de jonge kitten vertelde. Het was een feit, de katers konden behoorlijk bang worden voor strenge en sterke kattinnen. "Ikke ben ook super eng!" Besloot de dappere kitten waardoor de jonge moeder tevreden knikte. Ze wist zeker dat ze samen met Pepperkit en later haar eigen kittens haar oom en vader behoorlijk goed te pakken kon nemen. Het verbaasde haar eerlijk gezegd dat de kitten zich genoeg ontspande in haar warme vacht, om zachtjes te gaan spinnen, waardoor ze vrolijk met haar snorharen trok. "Wat is jouw naam?" Vroeg ze ineens stilletjes, het was duidelijk dat ze deze niet had opgeslagen door haar paniek. Met een warme glimlach keek ze de ander aan. "Burninglove," Mauwde ze zacht en vrolijk. "En ik hoop dat ik mijn naam er ook eer aan doe." Sprak ze droogjes, immers betekende het brandende liefde, een liefde die ze ook graag met haar Clangenoten deelde ook al zocht ze die af en toe ook buiten de Clan. Ze moest nog leren wat veeleisender te zijn naar katers toe. Ze had nooit geleerd hoe ze een gebalanceerde relatie aan moest gaan. Wellicht zat het wel in de familie.