Chased by twoleg children!

De dag was heerlijk warm begonnen en de zilvergrijze poes had net samen met haar leerling getraint. Moonstream had haar de beste sluip technieken laten zien en had haar zelfs even laten jagen om ze uit te proberen. Honeypaw was best goed en ze was een snelle leerling in haar ogen. Nu had ze Honeypaw terug naar het kamp gestuurt om de oudste te gaan verzorgen, zodat ze zelf nog wat prooi kon gaan vangen voor haar clan. Dit stekje hielt Moonstream het liefste voor zichzelf zodat ze het niet met andere hoefte te delen, want zelfs in de winter was hier genoeg prooi te vinden. Zachtjes sloop de poes tussen de struiken door en hoorde in de verte tweebeen jongen gieren van plezier. Ze schonk er geen aandacht aan en ving wat prooi die ze weer begroef. Het afval van de tweebenen hier irriteerde haar mateloos, maar daar in tegen was er prooi genoeg te vinden. Opeens stopte het gelach en hoorde Moonstream een vreemd soort voetstappen die op hoge snelheid haar kant op kwamen. Half in sluiphouding half in haar normale houding bleef ze stil staan en luisteren. Zonder enige waarschuwing sprong een groepje van vier tweebeen jongen uit de struiken met dikke stokken die glad en onderaan een lichte kromming hadden als een soort van haak. ( hockeystick) Moonstream zag de eerste tweebeen jong naar haar uithalen en dook nog net optijd weg voor het haar zou treffen. Sneller dan ze normaal renden stoof de zilvergrijze warrior tussen de schamele bomen door die aan hun kant op het Rivierclan terretorium stonden door. Snelle gedachten schoten door haar kop en ze klom bliksemsnel een boom in. Thunderclan katten of die van de Skyclan zouden sneller de boom in geklommen zijn, maar de poes was blij dat ze zichzelf toch had leren klimmen. Twee van de tweebeen jongen hielpen hun leider op de eerste tak te klimmen, maar hij had er bijna geen geweging's ruimte en dat kwam Moonstream goed uit. Toen hij net stil stond sprong Moonstream hem recht in zijn gezicht. Het kind probeerde haar nog te raken, maar de stok bleef tussen een tak hangen die in een V vomr was gegroeit. Samen duikelde ze naar beneden, maar Moonstream zetten zich af en klom snel en met veel moeite de tak weer op en voelde een stok vlak door haar vacht gaan. Snel draaide zij zich om en blies boos naar beneden. Snel keek ze rond en zag de step stenen die in de rivier lagen. Moonstream zetten zich met veel kracht af en landen boven op het hoofd van het vierde tweebeen jong waar zij zich weer hard vanaf zetten met haar klauwen diep tussen zijn vacht uit gestoken. Snel renden ze naar de stenen en sprong van de een naar de ander. In het midden van de rivier bleef ze even stil staan om een wilde golf aan water over zich heen te laten spoelen. Achter zich hoorde ze een boze stem en zag dat het tweebeen jong dat ze eerder nog had aangevallen bloedend op een steen achter haar stond. Snel en met een kleine misrekening sprong Moonstream weg en landen verkeert op de steen voor haar. Krabbelend in het water zag ze dat het jong met een hakkende beweging naar haar had geslagen, maar ze moest weg en snel ook. Helaas kon ze niet anders dan naar het Thunderclan terretorium toe gaan en hopelijk bleef het kind dan weg??? Maar ze had niet gezien of gehoord dat twee van het groepje van vier om gerent waren. Moonstrean sprong en werd midden in de lucht weg geslagen. De stok had haar tegen haar schouder geramt en was ontwricht. De misselijkheid die daar bij kwam en de pijn waren ondragelijk. Net als de onzachte landing. Doodstil bleef Moonstream even liggen, maar ze moest weg zien te komen voor ze wat met haar gingen doen waar ze misschien nooit meer van terug kwam! Ze rook een Thunderclan partroeile, maar wist niet of die zichtbij was of dat ze juist waren gepaseerd? De tweebeen kinderen stonden al snel bij haar maar werden gestopt door een oudere tweebener die de hand waar de stok in vast gehouden werd tegen hielt. Moonstream verstond niet wat er gezegd werd, maar de oudere tweebener sprak boos tegen de tweebeen jongen die al snel afdropen. Moonstream keek achterom en herkende het men dat haar van de honden had gered die haar anders verslonden zouden hebben een paar manen geleden. Het mens pkakte haar op en voelde aan haar gewonde voorpoot. Moonstream miauwde van de pijn en zetten haar klauwen diep in de huid van de tweebener, maar die liet niet los en trok zijn jas uit waarna hij haar voorzichtig daarin rolde. Moonstream zat vast en ze kon nergens heen en voelde hoe ze naar een tweebeen nest werd gebracht. De deur viel met een zachte klik in het slot en de zilvergrijze poes begon zachtjes te jammeren. Zou ze haar clan en Honestheart ooit nog terug zien? De tweebener legde haar op tafel en vroeg nog twee andere mensen heb te helpen. De tweebener die haar opnieuw gered had was een dierenarts en met de hulp van zijn assistenten zetten hij de ontwrichten voorpoot weer op hun plaats, waarna hij haar nog een pilletje in haar bek deed die ze met veel moeite door slikte, omdat die te ver in haar bek geduwd werd zodat ze dat vieze ding wel moest doorslikken. Moonstream werd in een kamertje gelegd die groot genoeg was om de hele clan in te kunnen herbergen, maar ze rook nog een andere kat die niet naar de bossen rook. Wie zou dat kunnen zijn????

Hoeps slofte door haar huis, verveeld met doffe ogen. Haar clangeur was bijna helemaal afgedropen en ze rook sterk naar poesiepoes, dat ze helemaal niet wilde. Ze was dagelang buiten geweest, in de hoop de geur weg te kunne krijgen en een teken van leven te zien van haar clangenootjes. Ze zuchtte diepbedroefd. Ze stond bekend als Spottedclaw, haar prachtige vacht en haar uitstekend goede klauwen. Haar clan was het verste weg, en ze wist dat hun haar hier niet gingen zoeken. Ze zuchtte opnieuw, hoorde een deur dichtslaan en rook de vreselijke zweetstank van haar baasje. Hij was dierenarts, en hij had haar poot laten helen. Maar Hoeps was hem niet dankbaar. Zijn dochtertje hield haar cotinu binnen, bang dat ze weer weg liep of dagenlang buiten op het hek zat, wachtend op een andere kat dan al die poesiepoesen hier. Plotseling stond Hoeps stil, spitste haar oren en draaide haar hoofd in de richting waar het zwakke geluidje vandaan kwam. Het was een geluid van een kat, die duidelijk pijn had. Ze deed een sukkelig drafje richting haar baasje. In zijn jas gewikkeld lag een grijs hoopje en Hoeps snoof de lucht op, en ze kon bijna een vreugdedansje maken. Ze rook Riverclan geur. Om dit te vieren rende ze een rondje om de tafel, en voor het eerst gaf ze haar baas een kopje, waar ze eigenlijk direct spijt van had. Ze miauwde vrolijk, tegen niemand in het bijzonder, en volgde haar baas die met het grijze hoopje naar en kamer liep. Hij liet haar en het grijze hoopje alleen en gelukkig sprong Hoeps op de tafel, onderzoekend kijkend naar de grijze poes die voor haar lag. Ze rook Riverclan en toen Hoeps nog Spottedclaw was, had ze haar wel eens op de grote vergaderingen gezien. Hoeps ging zitten.''Jij bent Riverclan dat ruik ik, wat doe je hier zo dicht bij de tweebeenhuizen?'' Het was de vraag waar Hoeps mee zat. Riverclan zou nooit een Windclanpoes gaan zoeken, zo waren ze niet. Hoeps keek de grijze poes aan, gedldig wachtend op antwoord.

De andere kat rook sterk naar poesiepoes en Moonstream blies vinnig naar de poes. Diep in haar keel brommend bleef ze liggen waar ze lag en kon vrij weinig uitrichten met een poot die net recht gezet was, maar de woorden van de poesiepoes maakte Moonstream nieuwschierig hoewel ze op haar hoede bleef. 'Wat weet een poesiepoes Nu van de clangeur af?' vroeg Moonstream scherp, maar er klonk ook de nieuwschierigheid door die ze voelde. De kop van de poes kwam dichterbij en ze herkende haar wel, maar kon de naam er niet gelijk bij zetten. Voorzichtig probeerde Moonstream te gaan zitten, maar er schoot een flinke pijnscheut door haar gewonde poot heen en ze liet zich terug zakken. 'Ik was niet dichtbij de tweebeennesten voor als je het wilt weten, Maar vier tweebeen jongen dreven me op tot vlakbij de tweebeennesten. Ik moest wel naar het Thunderclan gebied vluchten, maar toen wisten ze me nog te raken met die dikke kromme takken. Ik mag blij zijn dat mijn poot niet gebroken is!' Moonstream gromde de laatste zin en ze was woedend op de tweebeen jongen, maar een zachte vrolijke glimlach in haar ogen verried dat ze niet zonder strijd ten onder was gegaan. Moonstream begon de gekneusde poot zachtjes te likken en voelde dat haar vacht vreselijk in de war zat van alle opschudding. Ze wist niet hoe, maar ze zou hier uit komen hoe dan ook wanneer dan ook, maar eerst moest haar poot genezen. Een verdriet zonk in haar hart om drie redenen. Haar zuster Thunderstorm, Haar Aprentice Honeypaw en haar geliefde Honestheart, ookal moest hij eerst nog even over de dood van Lightheart komen. Moonstream rook wel de geur van de windclan ookal was die erg zwak Haar ogen werden groot van verbijstering. 'Ben jij van de windclan!' vroeg Moonstren en ze schudden haar kop voor ze de poes weer aan keek. Ze kon het niet geloven, maar de geur was dan wel bijna weg gevaagd door de stank van de tweebeners, maar je rook hem nog wel.

De grijze kat blies naar haar maar Hoeps week niet achteruit. Ze zweeg alleen.''Wat weet een poesiepoes Nu van de clangeur af?!''Blies de grijze kat scherp. Hoeps staarde haar alleen aan, te blij om iets te kunnen zeggen.'''Ik was niet dichtbij de tweebeennesten voor als je het wilt weten, Maar vier tweebeen jongen dreven me op tot vlakbij de tweebeennesten. Ik moest wel naar het Thunderclan gebied vluchten, maar toen wisten ze me nog te raken met die dikke kromme takken. Ik mag blij zijn dat mijn poot niet gebroken is!''De grijze kat spwude het laatste woord uit, en verschrikt deed hoeps ongemerkt een klein stapje achteruit. Deze Riverclankat was er wel eentje met pit, maar dat waren ze allemaal. Ze keek even naar de kat en begon te glimlachen toen ze een opmerking maakte over haar Windclangeur. Het was dus toch niet helemaal weg, en Hoeps kwam dichterbij.''Het tweebeen dochtertje heeft me hier naar binnen genomen en me hier opgesloten, ik kon niet terug naar mijn clan...Ik kon het niet...'' Hoeps stem stierf langzaam weg, en ze keek bedroefd naar de grond. Ze zuchtte even en haar schouders schokten even.''Ik mis mijn clan wel, je hebt geluk, maar kijk uit voor je het weet zit jij ook eenzaam in een donker hokje.'' Wist Hoeps nog uit te brengen. Ze ging zitten en snuffelde aan de grijze kat haar poot.''Je poot is flink gekneusd.'' Ze keek even weg en sprong naar de vensterbank. Het raam keek uit over het grote bos gedeelte. Als ze goed keek kon ze de vierboom soms zien. Ze miste de maandelijkse vergaderingen, haar broer en zus miste ze en haar beste vriend. Ze zuchtte even en snoof aan haar vacht. Haar oorspronkelijke geur begon te vervagen.

De stem van de andere poes klonk verdrietig, maar oprecht en Moonstream zag haar weg springen naar het raam, waar zij voorlopig nog niet heen zou kunnen komen. Gelukkig was er wel een grote bak met gruis, een bak water en een volle bak harde koekjes die waarschijnlijk smakeloos waren! 'Het zal best dat jij je clan mist, maar waarom kon je dan niet uit het tweebeennest weg?' vroeg ze met een kalmere stem en wachten op antwoord, maar of ze die zou krijgen wist ze niet? Zonder nog op enige andere dingen te consentreren voelde de poes dat ze moe werd en viel doemmelend in slaap. Ze sliep zo de halve dag wat ze anders nooit zou hebben gedaan, maar Moonstream had zich dan ook tot het uiterste moeten geven om uit de poten van de tweebeen jongen te blijven, maar dat had ze niet kunnen voorkomen. Opeens schrok de zilvergrijze poes wakker van het geluid dat er een deur los ging en ze keek met verschrikte ogen naar de tweebeen die in een witte vacht was gestoken. Hij stak zijn hand naar haar uit en Moonstream blies boos naar hem en sloeg met haar gezonde poot naar de hand die terug deinste, maar toch daarna door zetten en haar in der nekvel greep. Moonstream kon nu niet veel uitbrengen zoals alle andere katten en de dierenarts keek haar poot nog eens rustig na. Moonstream bromde boos toen hij haar poot aanraakte en lichterlijk omdraaide om de rek en strek van de poot te kunnen vaststellen. Tevreden knikte hij en let haar weer in het mandje zakken waar hij haar eerder ingelegd had en liep naar het raam waar de windclan poes zat. Moonstream keek triest naar het raam en hukerde naar de bossen en de rivier.