We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Zijn blik was gericht op een bewegende prooi. Nou... Prooi. Het was zwart, en heel klein. En het had veel poten. De rode kater was het langzaamaan aan het volgen. Maar hoe snel hij ook bij het beestje was, het leek niet echt van hem weg te rennen. Dat gaf hem toch wel een gevoel van trots. Was het omdat hij heel stil was? Of was het ding nou dom, doof? Zijn ogen waren strak gericht op het bewegende insect terwijl hij langzaamaan wat dichterbij liep. Hij was nu weg van de nursery, waar hij het had zien hangen aan een raar, wit koortje. De kitten had het toen weggeslagen met zijn poten en zijn prooi gevolgd. Dit was wel een hele andere soort muis, dan, Hij had de aanwezigheid van de warrior niet opgemerkt. Tot hij haar vacht voor zijn neus opmerkte en gelijk stopte met lopen. Zijn ronde ogen gericht op de blauwe van de warrior. Hey, haar kende hij nog niet? De kitten trok even zijn oren naar achteren, onzeker wat hij moest doen. Want dit was een vreemde kat. "Euh..." Zou ze boos op hem zijn? Dat hij uit zijn doppen moest kijken? Al dat denken zorgde er voor dat de kitten niet opmerkte hoe het zwarte insect zo op zijn pootje had geklommen, sinds hij zo in zijn weg had gestaan. Toen pas merkte hij een kortdurige, brandende pijn in zijn poot. "Auw!" Piepte hij uit. Gelijk keek hij naar op zijn poot. Had de zwarte mini-muis hem nou gebeten?
Het nieuws was haar zwaar op de maag gevallen, maar voor nu probeerde ze gewoon door te gaan tot ze naar de nursery zou moeten gaan. Het was nog steeds niet heel hinderlijk, maar lang zou het ook niet duren. In ieder geval was er al een zwelling te zien en anderen begonnen het ook wel door te krijgen zonder dat ze iets hoefde te zeggen erover. Ze was net onderweg naar de prooistapel toen ze een kitten dicht bij haar opmerkte en haar blik op het katertje rustte voor een moment. Het was duidelijk dat hij haar niet had opgemerkt, maar dat maakte haar niet zoveel uit, dat kon altijd gebeuren. "Hey," Begroette ze de kitten rustig. Het was tenslotte niet alsof ze snel genoeg met haar eigen kittens zou moeten leren omgaan en misschien was een van de huidige kittens geen slechte oefening. Toch gingen haar haren overeind zijn bij de pijnlijke piep van de kitten. Wat was er gebeurd? "Waar doet het pijn?" Vroeg ze vrijwel meteen bezorgd. Ze hoopte dat het niks ernstigs was.
Waterpaw
Member
Hannah :) 380 Actief In a state of emergency
Who was I trying to be?
Zijn blik richtte weer op de onbekende warrior toen ze hem uiteindelijk de vraag vroeg. "Waar doet het pijn?" Zijn pijnlijke voorpoot was nog steeds in de lucht zodat hijzelf weer een kijkje kon nemen. Hij voelde zich niet raar, zoals er bij een slangenbeet zou gebeuren. Er was ook geen wondje, alleen een bultje dat waarschijnlijk weg zou gaan na een paar uur. Hij besloot om geen antwoord te geven want hij was al gauw afgeleid door de spin dat rustig weer wegkroop. De rode kater wou het weer optillen, maar aangezien het hem zonet gebeten had zou dat een slecht idee zijn. “Dit is Tom.” Zei hij met een vriendelijke glimlach terwijl hij naar de spin keek. Tom was niet gemeen, hij had hem wel gebeten maar het was puur omdat hij gewoon met zijn leven door wou gaan. Zijn groene ogen keken weer op naar de onbekende warrior. Ja, onbekend. “En wie bent u?” Zo erg was her ook niet om iemand weer te leren kennen. En ze had een vriendelijke sfeer. Daar hield hij wel van.
De kitten leek gelukkig niet al te veel pijn te hebben, want Waterkit leek alweer afgeleid te zijn door iets. Ze volgde zijn blik en merkte een spin op die de kitten blijkbaar Tom had genoemd. Het was ergens wel schattig dat de kitten een spin een naam had gegeven. "Je hebt de spin een naam gegeven?" Merkte ze dan ook op. Het was een simpele spin, maar Waterkit had er blijkbaar genoeg plezier aan. "Mijn naam is Winterbird." Beantwoordde ze de kitten zijn vraag.
Waterpaw
Member
Hannah :) 380 Actief In a state of emergency
Who was I trying to be?
De kattin leek niet bepaald verrast te zijn dat hij de spin een naam had gegeven. Maar alles wat leefde verdiende een naam, toch? Hoe zou je anders kunnen communiceren? "Je hebt de spin een naam gegeven?" Vroeg ze tenslotte. Waardoor Waterkit haar een vastberaden knik gaf. Ja, Tom. Duidelijker kan het niet. "Mijn naam is Winterbird." Beantwoordde ze zijn vraag als volgt. De rode kitten gaf haar een vriendelijke glimlach. "Ik ben Waterkit." Miauwde hij als volgt voor hij weer naar de spin keek. Het was al bijna uit het zicht, en eigenlijk wou Waterkit het gewoon terug brengen naar de kattin. Maar het was al duidelijk dat de spin hem dus zou bijten als hij hem oppakte. "Wilt u soms met mij op jacht gaan? We gaan zoeken naar een mier om hem te temmen." Zei hij. Iets te enthousiast dan de situatie toe liet. Mieren zoeken zou zeker lastig zijn in Leafbare. Maar hij wist wel dat ze onder struiken liepen. Vooral waar de grond zacht was.
De kitten stelde zich voor als Waterkit nadat hij een vastberaden knik had gegeven op haar vraag. De vraag of ze met hem op jacht wilde gaan was een die ze niet aan had zien komen en al helemaal niet om een mier te vinden om de spin te temmen. "Klinkt als een plan." Sprak ze alsnog. "Waar denk je het beste een mier te kunnen vinden nu?" Het zou tenslotte niet makkelijk zijn om er nu een te vinden vanwege dat het zo koud was, maar op warmere plekken zouden er misschien nog wel wat zijn. Maar hoe ze er een spin mee zouden temmen was haar nog steeds niet helemaal duidelijk, maar voor nu zou ze meespelen.
Waterpaw
Member
Hannah :) 380 Actief In a state of emergency
Who was I trying to be?
Hij had eerst verwacht dat de kattin zijn verzoek zou weigeren. Niemand wou een mier zoeken met een kleine kitten. Ze zou vast denken dat hij gek was. Maar insecten waren voor hem grappige beesten, en hij wou weten hoe het zou zijn als een mier en een spin elkaars paden kruisten. "Klinkt als een plan. Waar denk je het beste een mier te kunnen vinden nu?" Oh! Een glimlach kwam weer op Waterkit's gelaat toen hij gelijk met zijn staart zwiepte en richting de struiken toeliep. Dat samen de wanden van het kamp zouden vormen. "Als we goed graven vinden we misschien een mier. Ze zijn echt overal dus moeilijk zal het niet zijn." Miauwde hij vastberaden voor hij zijn poot al in het kleine kuiltje plaatste om verder te graven. Het toonde al aan dat dit niet de eerste keer was dat hij voor mieren zocht. Maar ach, hij was een kitten. Het was ook niets nieuws als hij wat zelf deed.
Ze volgde de kitten naar een plek bij de wand van het kamp. Ze knikte kort bij zijn opmerking over graven en plantte haar poot naast die van hem waar ze zelf wat zand weg probeerde te halen. "Is een mier genoeg denk je?" Ze zouden altijd eerst met een kunnen beginnen en dan daarna verder gaan met meer als het nodig mocht zijn. Ze moesten hun doelwit natuurlijk ook nog in het oog houden, maar ze ging er vanuit dat die niet meteen weg zou rennen. Ze haalde nog wat zand weg met haar poot en dacht dat ze wat zwarts zag bewegen, maar het verdween al snel weer. "Volgensmij zag ik hier net iets." Sprak ze terwijl ze opnieuw wat zand weg haalde om te kijken of de mier nu wel tevoorschijn kwam.
Waterpaw
Member
Hannah :) 380 Actief In a state of emergency
Who was I trying to be?
"Is een mier genoeg denk je?" kwam de vraag. Waterkit gaf Winterbird een snelle knik voor hij wat dichter bij kwam om een beter zicht te hebben op de grond. Mieren waren snelle insecten, dit ging tenslotte om snelheid en intelligentie. Maar met iemand zoals Winterbird zou dat geen probleem zijn. Ze leek wel alsof ze wist wat ze deed. Samen besloten ze te graven, totdat de oudere kattin iets zei wat zijn aandacht trok. ""Volgensmij zag ik hier net iets." Gelijk spitste hij zijn oren terwijl hij toekeek hoe ze weer doorging met graven. Meteen stak de kleine kitten zijn pootje uit tot hij eindelijk na een paar mislukte pogingen de mier op zijn pootkussen had. Trots hield hij zijn voorpoot op. Kijk! "We hebben er een!" Miauwde hij met een brede glimlach terwijl hij de mier weer aankeek. "Waar is Tom nu?"
De kitten was duidelijk blij dat ze een mier te pakken hadden weten te krijgen en liet deze dan ook zien aan haar. Daarna kwam echter wel de belangrijke vraag: waar was de spin gebleven? Ze liet haar blik van de mier naar de plek gaan waar ze de spin voor het laatst gezien hadden, maar natuurlijk was het dier niet meer op die plek. "Ik denk dat we Tom eerst weer moeten vinden." Sprak ze, terwijl ze terugliep naar de plek waar ze de spin voor het laatst gezien hadden. "Misschien komt Tom wel naar de mier toe." Ze schatte de kans niet groot in, maar het viel altijd te proberen. Ze wilde nou ook weer niet hebben dat dit zou mislukken omdat ze de spin niet terug konden vinden.
Onderwerp: Always 
wo 13 feb 2019 - 21:00
