Psychiatry

Amberstorm stond opnieuw schoorvoetend aan de ingang van de medicine cat's den, half aarzelend om naar binnen te gaan. Ze haatte dit moment met een passie; maar ze moest erdoorheen. Het was deel van de straf die Oceanstar haar gegeven had en het feit dat ze het niet leuk vond was misschien juist deel van de straf. In ieder geval hielp het ergens om een plaats te geven aan haar schuldgevoel. Als ze geen straf had gehad, hoe moest ze dan ooit boeten voor wat ze gedaan had? Dan was het net alsof er niets gebeurd was, alsof hij nooit geleefd had. De slanke kattin klemde haar kaken op elkaar en stapte toen naar binnen. Even moesten haar groene ogen wennen aan het schemerduister, maar daarna zag ze Routnose die met iets bezig was. Beleefd, maar vooral omdat ze het onvermijdelijke nog iets wou uitstellen, zette ze zich neer naast de ingang en wachtte ze tot de ander tijd zou hebben voor haar.

+Routnose eerst

Vermoeid stond ze op, de koud uit haar poten schuddend maar zonder al te veel resultaat. De poes had het zwaar de laatste paar dagen, vooral door de omstandigheden rondom Riverclan en Oceanstar, maar ook Lizardpath leek zich niet al te best in haar vel te voelen. Hoe dan ook had ze een afspraak vandaag, eentje waar ze stiekem een beetje nerveus voor was. De poes was dan ook iets te vroeg opgestaan en besloot zich over de kruiden te ontfermen totdat de bruine poes zich zou melden. Wel, als ze zich zou melden. Routnose hoopte het met heel haar hart, en toen ze zachte pootstappen hoorde in de ingang van de den viel er een last van haar schouder. Zie je wel, op Amberstorm kon je rekenen. "O-oh! Amber, ik kom eraan," klonk er ietwat gehaast maar vriendelijk, waarna er wat lawaai en gerommel kwam en ze met haar vacht waar nog een blaadje aan plakte de poes begroette. "Goedemorgen!" miauwde ze, waarna ze even een brok in haar keel weg slikte. Ze had Oceanstar wel vaker mentale steun gegeven, maar dit was nieuw voor haar. "Eh, wil je hier blijven of zullen we een wandeling buiten maken..?" het was redelijk rustig in de medicine cat's den, maar ze kon het snappen als Amberstorm niet opgekropt in een hol wilde zitten.

Uiteindelijk, na een boel gerommel van Starclan mocht weten wat, verscheen de medicine cat met nog een blaadje aan haar vacht geplakt. Amberstorm staarde ernaar maar zei er niets van. Aan haar hele houding was duidelijk dat ze hier liever niet zou zijn. Ze zou nog liever in haar nest liggen met die rotkittens aan haar buik - hoewel, de twee waren nogal dicht bij elkaar. Misschien zou het.. 'fijn'.. zijn om het ene kwaad even voor een ander in te ruilen. De bruine tabby haalde haar schouders op toen Routnose vroeg of ze een wandeling wou gaan maken of juist niet. Het deed er niet zo veel toe. Aan de ene kant zou naar buiten gaan wel fijn zijn, maar aan de andere kant was het ook veel makkelijker om weg te lopen en te vluchten. Maar ze moest dit doen, niet omdat ze het wou, maar omdat ze respect had voor haar leidster en de regels die die oplegde. Ze had een grove fout gemaakt en dus zou ze boeten.