Lost in skies of powdered gold

YOU CAN PUT ALL THE FLOWERS IN YOUR MOUTH THAT YOU WANT, BUT DYING IS DYING AND ROT IS ROT Met een frons keek hij naar de dichtgevroren kreek. Hij wist niet goed hoe hij nu aan zijn dagelijkse portie water moest komen, zelfs met zijn poot op het ijs tikken had weinig uitgehaald. Hoe overleefde RiverClan in vredes naam als hun vis ook zo dichtgevroren zat? Misschien leefde ze wel niet eens meer, waren het gewoon verhongerde zombies die zich op voorbijkomende katten stortte. Nou dat was een leuk verhaaltje wat hij aan de kittens kon vertellen. Wolfpaw gniffelde in zichzelf en keek weer terug naar het ijs, bedenkende hoe hij het misschien dan wel kon breken.

TAG: Southernpaw

MONTY

There are nights when the wolves are silent and only the moon howls

Southernpaw had dorst en de enige mogelijke oplossing was dus om iets te gaan drinken. Daarom kwam hij hier nu ook aan de Little Creek, zijn lippen al aflikkend. Ah, dat zou deugd doen. Het was echter verbazingwekkend stil - geen geruis van water, zoals de vorige keren dat hij hier geweest was. De jonge kater fronste; maar toen hij eindelijk stilstond naast het water zag hij het probleem. Het was allemaal bevroren. Hm. Dat was niet helemaal hoe het hoorde te zijn. Hij keek even naar links en toen naar rechts en zag toen Wolfpaw staan, een apprentice zo'n maan ouder dan hem. Misschien wist die raad. Southernpaw trippelde op hem af. "Hé Wolfpaw.", begroette hij de ander vriendelijk, zijn stem nog steeds irritant kitten-hoog. "Weet jij soms hoe we moeten drinken als het water bevroren is?" Het kon een hele domme vraag zijn; maar aan de andere kant stond de ander er ook gewoon maar naar te staren.