Ingonyama nengw' enamabala

Het was net iets zonniger dan het laatst was geweest. Starclan zond goede vibes uit en dat was positief. Ze hadden een machtige, belangrijke leider moeten verliezen en dat deed pijn. Het gemis zou nog wel even duren. Silverstar had zijn apprentice-naam gegeven en zijn warrior-naam. Clovergaze hield zijn nadenkende pas in. Een zandkleurige poes lag met geheven kop op the Sunningrocks. Haar vacht leek van ver net op zijde. Het zat niet in de war. Ze leek een koningin ter rijk, maar ook heel eenzaam. Daarom veranderde hij zijn pas en liep hij op haar af. "Hey Sandflower!", mauwde hij, voordat ze misschien schrok van hem.

Sandflower draaide haar kop en haar kapotte oog werd zichtbaar. Hij lette er eigenlijk niet meer op. Ze waren clanmates en zagen elkaar dag in dag uit. De brede kater stapte naast haar en liet zich zakken. Meteen werd zijn buik verwarmd. Hij sloot genietend zijn ogen. Een snorrend geluid kwam uit zijn borstkas. Hij knipperde genietend en strekte zich al gapend uit. Pfoe! Dat had hij nodig op de koude winterdagen. "Amai, de elders zouden hier eigenlijk elke keer moeten zitten." Dag alle pijntjes en artrose.

Hij grinnikte en gaf haar een vriendschappelijke duw. Er werd toch altijd gespot met zijn luiheid. Ze legde haar kop op haar poten alsof er niets gebeurd was. Zijn groene blik dwaalde af naar de rivier. Het bruiste, maar onder een dik pak ijs. Het zou waarschijnlijk onmogelijk zijn om te jagen, hoewel hij hier en daar nieuw vastgevroren gaten zag. Wat betekende dat Riverclan hun leven riskeerde voor voedsel. Dat was niet goed. Subiet namen ze weer de rotsen over waar ze zo zalig konden zonnebaden. Clovergaze keek opzij bij haar vraag. "Ik ben mee geweest met de ochtendpatrouille, maar we hebben geen prooi gevonden, noch tekens van vijandige katten." Hij merkte nu pas op dat haar borstkas-haren veel korter waren dan de rugharen. Afgeleid knipperde hij met zijn ogen om weer bij het gesprek te komen. "Eh ja, ik ga subiet nog een poging wagen, zin om mee te gaan?"

Hij moest glimlachen door haar enthousiasme en toewijding aan de clan. Even enthousiast knikte hij terug. "Ja super idee Sand! Al blijf ik nu nog even liggen," miauwde hij met een knipoog. Nee hij had even zin om een oude elder te spelen die genoot van de zon en van leuk gezelschap. Clovergaze legde nu ook zijn kop op zijn poten. De laatste keer dat hij hier was met gezelschap was die bang van haar en ook Redpetal was erg negatief tegenover hem. Hij wist dat het door Branchtrove kwam. Het was toeval dat ze op elkaar leken, maar dat vond hij niet zo fijn. Zijn ogen flitsten naar de zandkleurige poes. "Hoe gaat het met je kits? Zijn die niet al bijna warrior?"

Bij zijn vraag werd ze helemaal warm, of dat leek toch zo. Moederliefde was iets heel sterk, dat wist hij. Hij zag het in alle moeders en hoorde het ook in de verhalen over zijn moeder. Clovergaze knikte. "Ja Boarpaw heeft het heel goed gedaan, ik had Silverstar er al over aangesproken om zijn final assassement af te leggen, maar ik moet nog eens checken bij Thornface." Hij was erg trots op zijn rode apprentice. Het jonkie was gegroeid in een gespierde sterke kater. Daarbij deelde ze iets speciaals. Clover werd vergeleken met zijn vader en Boar werd erdoor op neergekeken. Hij nam het dan ook op voor hem. Hun band was daardoor erg hecht. Spijtig dat hij maar een matige klimmer was en niet echt zijn liefde deelde. Een glimlach was ondertussen ontstaan op zijn gezicht. "De tijd gaat erg snel wauw," begon hij dromerig, waarna hij zich weer op Sandflower richtte. "En is het eigenlijk opgelost met Redpetal? Ik heb haar onlangs nog gesproken en ze leek wat positiever." Hij was jong geweest, 13 moons om precies te zijn toen het kleine ding geboren werd en toen de grote ruzie was ontstaan. Het was heftig geweest.

Hij gaf haar een glimlach. Natuurlijk zou hij haar op de hoogte houden. Dat had hij in het verleden niet gedaan en nu zag hij pas het nut ervan in. Ze glunderde helemaal. Clovergaze luisterde verder en ging ondertussen op zijn zij liggen. Hij kon niet lang in dezelfde houding liggen. Zijn poten waren naar haar gericht en voor een of andere onbekende kattenreden strekte hij zijn teentjes om haar juist aan te raken. Ze leek na haar zin even in gedachten verzonken te zijn, waarop hij knikte. "Dat is mooi gesproken en helemaal waar. Over Nazca wordt ook veel minder gesproken, gelukkig. Het ergste is voorbij denk ik." Hij gaf er een knipoog achteraan en draaide zich weer om. Nu met de intentie om recht te staan. De jonge kater moest een kreun onderdrukken en schudde zich uit toen hij helemaal recht stond. "Het is tijd, de wijze elder heeft gesproken."

Ze leek afgeleid. Oh oh hij had weer wat aangekaart hoor. Even weifelend deed hij een paar stappen van de steen af. Een koud briesje kwam van achter hen. Ze zouden tegen de wind moeten in jagen, wat het donders slecht maakte. Tricky, maar hij hield er wel van. Clovergaze liet zijn groene ogen dwalen over de kattin. "Je hebt gelijk, Branchtrove klinkt meer vertrouwd..." Hij had het gevoel alsof hij de kater beter had gekend, terwijl hij er eigenlijk nooit écht contact had gehad. Wel eens een praatje, zoals clangenoten doen, maar Clover was nogal een lone-wolf. Hoe sociaal hij er ook uitzag.