A whole new world [Open]

Moraine had er een gewoonte van gemaakt om eens in de zoveel tijd de nursery te bezoeken. Ze voelde zich er veel meer thuis dan in de elders den, en ze voelde zich altijd nuttig wanneer een queen haar weer eens bedankte voor het bezighouden van de kittens. Dus toen ze een kleine witte kitten zag vlak voor de nursery, was haar eerste reactie ernaartoe te gaan. Sussend maakte ze kleine geluidjes toen de kitten begon te piepen. De kleine kattin wist nog niet of de kitten haar ogen al open had, maar ging toch maar liggen.

Moraine deinste een beetje naar achteren toen de kitten begon te piepen. Oh jee... Wat had ze nou weer gedaan? Ze wilde alleen maar helpen! Snel stak ze haar kopje in de Nursery, op zoek naar de moeder. "Ehmmm..." Tja, hoe ging ze dit uitleggen? Ze keek weer naar de kitten. Wat deed ze nou verkeerd? Waarom ging het niet goed? "Ehmmm... Rustig maar?" zei ze op een vragende toon. Help?

Wren lag voor een moment te slapen in haar nest. Ja, zelfs zij moest af en toe een dutje doen na een hele ochtend hard werken: spelen en schieten met haar kiezelsteen. Ze bleef een kit, dus ze moest het nu maar nemen van haar privileges als kitten, als ze dan toch geen to-be mocht worden. Maar de calico poes werd gewekt door het piepen van een kitten. Pfft. Wren deed één oog open. Sinds River een nestje kittens mee terug had genomen vanuit buiten de grot (de bofkonten, waren ze nog maar net geboren en waren ze vaker uit de grot geweest dan haar!) was het veel drukker geworden in de nursery. Katten kwamen het kersverse nestje begroeten en ze waren ontzettend behoeftig. Wren was alweer van plan haar ogen dicht te doen, toen ze Moraine haar koppie in de nursery zag steken, duidelijk geen idee wat ze moest doen. En toen pas zag Wren één van Rivers kittens buiten de nursery kruipen. Oh nee, dat was niet de bedoeling! Wren was in één klap klaarwakker en sprong uit haar nest zonder ook maar de tijd te nemen het mos van haar af te schudden en ze sprong in een paar passen naar de ingang van de nursery waar de kitten kroop. ‘Moraine, ze moet terug naar haar moeder!’ sprak Wren bazig, waarna ze naar de witte kitten keek. Moraine maakte namelijk duidelijk geen vooruitgang. Wren had het de queens vaak genoeg zien doen, en met een neusje drukte ze een beetje ruw tegen de flank van de kit aan. Ze moest omdraaien en terugkruipen waar ze vandaan kwam.

River was een trotse moeder geworden van wel 3 kittens. Drie mooie dochters en stuk voor stuk prachtig. Het enige wat haar achter nogal vreemd leek was dat geen van hen leek op hun vader, Thunder... Ergens had ze haar twijfels, maar iets in haar zei dat het gewoon onmogelijk was... dan opnieuw leek Dew elke dag meer op haar ex beste vriend. Ja... Coyote en haar hadden een complexe relatie sinds de clans waren vertrokken. Niet alleen de calico was veranderd in haar denken, maar ook ergens de point... alsof een van de clankatten hem iets aangedaan. Even strekte de grote poes haar poten. Ze had de nursery even verlaten om wat basisbenodigheden te doen... en nu was het tijd om terug te keren naar haar drie kleine wondertjes. Trots en met een brede glimlach op haar snoet benaderde ze het hol van de kittens en hun moeder.. maar alles veranderde toen de vuurnatie aanviel toen ze een scherp gepiep hoorde. Haar lach veranderde even in een bezorgde frons en wel meteen versnelde de moederkat haar pas. Eenmaal aangekomen bij de origine van het geluid trok ze nogmaals met haar oortjes. Ze kon echter de ietwat boze expressie niet op haar gezicht laten en al snel verscheen haar warme lach weer op haar gezicht. "Wren, Moraine," zei ze even met een knikje. "Wat is er hier aan de hand dames?" vroeg ze even rustig, waarbij ze kort haar kop neeg om de kleine Foal bij haar nekvel te pakken. Met een zachte en tedere beweging tilde ze het jong op en bracht ze haar naar het warmere nest. Even spon de gevlekte moederkat waarbij ze even haar witte dochter een lik over haar kopje gaf. Het was niet dat ze boos was, het was eerder dat ze niet wilde dat een van haar dochters iets overkwam. Voor nu waren ze haar alles... en straks werd kleine Foal ziek... nee... nee... Dat kon echt niet.  

Moraine liet haar kopje hangen toen allemaal katten opeens tegen haar zeiden dat ze het verkeerd deed. Ze wilde toch alleen maar helpen? En ondertussen bleef de kitten maar piepen. Zachtjes liep ze de nursery in met de anderen. Het was wel een erg mooie kitten, dat gaf dan wel weer toe. Maar toch was ze blij dat ze niet meer in de nursery woonde. Hoe kon iemand slapen met zulk gepiep? Verwondering en verbazing overviel Moraine toen de kitten over de rand van het nest keek. IJsblauwe ogen ontmoetten hemelblauwe. Niet wetend dat ze moest zeggen, zweeg ze, kijkend naar de kitten.

Dew werd gewekt door iets van een commotie. Ze opende haar oogjes - want ja, Dew had haar oogjes al open, zelfs al was haar zuster trager, maar dat was niet bijzonder verbazingwekkend - en keek wat verward om zich heen. Ze zag net hoe Foal werd teruggezet in het nest en toen ook haar kittenblauwe oogjes opende. Dew fronste, keek even naar haar moeder en toen naar de andere twee kittens. Waarom had iedereen zo veel aandacht voor haar zus? Zij wou ook aandacht! "Mama!", piepte Dew dan ook luid, zodat haar moeder haar aandacht zou geven, en het niet zou verspillen aan andere katten. Zelfs als die andere katten haar zussen waren.

Zodra Wren de kitten had aangeraakt, begon het hard te piepen. Oeps, had ze dan toch iets verkeerd gedaan? Meteen begon de poes onzeker met haar oortjes te wiebelen. Wat moest ze dan doen om de hulpeloze kit te helpen. Nou ja, hulpeloos. Ze had zelf haar weg gevonden naar haar nest. Toen keek ze verschrikt om toen ze River haar naam hoorde zeggen. Oh jee, zat ze nu in de problemen? Alhoewel, River leek niet boos en ze pakte haar kitten alsof het de normaalste zaak van de wereld was op bij haar nekvel en bracht haar terug naar haar nest. ‘Je kitten was uit haar nest gekropen. We wilden haar alleen maar helpen!’ verantwoordde Wren meteen haar keuzes. Ze had nog niet de namen van de kittens onthouden, vandaar dat ze simpel “kitten” werd gedoopt door Wren. Zijzelf was natuurlijk lang geen kitten meer. Wren keek met grote ogen naar Rivers nestje en opeens zag ze dat de kitten die zojuist nog blindelings over de nursery vloer had gekropen, nu opeens twee blinkende oogjes open had. ‘Oohh.’ Wren stond op het punt om haar neus in Rivers nest te duiken en te kijken of ze nog verdere reacties kon opwekken bij de jonge kit. Maar toch bleef ze nog even wachten, onzeker opkijkend naar River. Ze leek lief… De kit die over de vloer had gekropen was echter niet de enige kitten. Opeens hoorde ze nog een klein stemmetje vanuit het nest komen waar de ene kit net was gedumpt. Eigenlijk waren ze best snoezig. Met grote ogen keek Wren River aan. Zou ze wat dichterbij mogen kijken?