Morning Dwellers

Het was vroeg in de ochtend, maar Dew was gisteren vroeg gaan slapen en kon vandaag dus haar naam waarmaken. Ze was immers Dew of the early morning, niet Dew of the sometime during the day. Dat zou maar een lame naam zijn. Het poesje opende haar nu nog kittenblauwe oogjes, kroop zachtjes uit haar nest en keek toen om zich heen, op zoek naar iemand anders die wakker was. Alleen was het immers nogal saai. Ze vond niemand, en liep dus maar op een random nest af, waar ze één van de kittens wakker porde. Het was een oudere kitten, maar die vond dat waarschijnlijk niet erg. Die moest toch oefenen om vroeg op te staan voor zijn trainingen binnenkort.

+Wren eerst

Wren lag heerlijk te slapen. Ze droomde dat ze een arend was en dat ze heel hoog vloog en neerkeek over de bergen. En ze zou een hele snelle duikvlucht maken in drie, twee, een… Ow! Wie prikte haar daar op haar kop? Wren trok met moeite haar helderblauwe ogen open en staarde in het gezicht van één van Rivers kittens. ‘Hmmmuggh,’ kreunde ze slaperig. Was de zon al op? Ja, alles was slechter geworden sinds River kittens had gekregen. Opeens waren ze niet meer alleen. Maar het zou niet lang duren, ze was namelijk bijna to-be. Bijna. Maar eerst moest ze handelen met dit mormel. Met één van haar voorpoten drukte ze de kleine kit verder van haar weg. ‘Laat me slapen,’ mopperde ze slaperig, terwijl ze haar ogen weer dichtdeed en dichter tegen één van haar broers kroop.  

Dew fronste gefrustreerd toen het oudere poesje alleen slaperig mopperde dat ze wou slapen. Nee, dat was niet wat ze wou, dat was niet leuk! "Nee!", piepte ze daarom ook koppig, waarna ze onhandig in het vreemde nest kroop. Het kleine poesje plaatste haar twee voorpootjes op de schouder van de andere en schudde opnieuw. "Wojd wakkej!" Want wat had ze nu aan een slapende kat? Helemaal niets!

Oh mijn Tribe of Endless Hunting. De kitten van River wist van geen stoppen! Wren voelde hoe het kleine beestje ín haar nest kroop en vervolgens ruw tegen haar aan begon te schudden. ‘Aah!’ siste Wren pissig, waarna haar ogen weer open vlogen en ze de kitten recht aankeek. ‘Ja, nu ben ik wakker,’ mauwde ze knorrig. Ugh, misschien moest ze er ook maar het beste van maken. En ze wilde ook niet Rumble en Turtle wakker maken, dus rolde ze slaperig uit haar nest en viel ernaast op de koude grotvloer, haar vacht door de war en stoffig. Wren krabbelde overeind en schudde zich uit. Poeh, hoe vroeg was het eigenlijk?

Yay, de ander werd wakker en kroop zelfs uit haar nest, een beter gevolg dan ze had kunnen hopen! "Yeey!", mauwde ze dan ook vrolijk, iets te luid voor het moment van de dag maar dat kon haar niet zo veel schelen. Ze kroop ook uit het nest en greens haar scherpe witte tandjes bloot naar de oudere kitten. "Jij mij lejen jagen!", mauwde Dew op een toon die duidelijk geen 'nee' duldde. Ze wou leren jagen, en dan zou ze dat leren ook; en Wren was daarvoor op dit moment de uitverkorene.

Wren keek de poes nog een nukkig aan, waarna ze door haar ogen wreef. Die voelden nog steeds zwaar. Het was te vroeg ook maar iets te doen, maar de kitten was het daar niet mee eens. Meteen schreeuwde ze luid, waardoor Wren even met haar ogen naar de crèmekleurige kitten keek. ‘Ssst!’ suste ze de kitten dan misschien ook iets te fel. Ze had haar wakker gekregen, dat betekende dan niet dat de hele nursery wakker moest worden! Te kitten eiste vervolgens dat Wren haar moest leren jagen. Ja, nee. Wren schudde meteen haar kopje. ‘Ik word cave guard!’ miauwde ze meteen stellig. Ja, ze zou haviken en arenden bevechten en de tribe beschermen, niet jágen! ‘Ik ga niet leren jagen,’ miauwde ze toen zelfverzekerd. Geen ene vezel in haar lijf dacht nog aan de mogelijkheid dat Skyteller haar tot een prey hunter zou benoemen. Zeker niet nu mama healer to-be was. Die wist precies wat ze wilde. En als ze iets wilde, zou ze het krijgen!