Go back inside.

De schemering begon te vallen tegen dat ze de muis opgepeuzeld had. Hoewel prooi voor een tijdje behoorlijk schaars was geweest en Agate ook wel lichtelijk was afgevallen in die periode werd het nu weer tijd voor beter weer. Prooi was er nog niet echt in overvloed, maar het begon al wel te beteren ten opzichte van de afgelopen tijd. Nog even en ze zou zich weer vol kunnen vreten met allerlei muizen. Of ze zou natuurlijk ook naar het rogue territory kunnen gaan, daar een kat uitdagen en hem vervolgens proberen te overmeesteren. Er waren genoeg rogues die hun eigen barn hadden weten te bemachtigen, al waren dat wel sterke katten om tegen te vechten. Misschien was het verstandiger als ze eerst wat hondentanden zou verdienen om nog wat meer intimidatie op te wekken. Tot nu toe wist ze dat ze er al één verdiend had en zou deze binnenkort aan haar halsband bevestigd worden. Agate zette een paar haastige stappen zodat ze voor het donker in het kamp zou zijn. Ze was niet per se bang in het donker of iets dergelijks – dat zou redelijk zwak van haar zijn als dat wel zo was, namelijk – maar ze had nu geen zin in één of andere confrontatie. Ze merkte dat ze best wel moe was en dat ze zich het liefste in de barn wilde begeven waar ze zich in Chawl’s nest kon nestelen, zoals hij had aangegeven een paar dagen terug dat ze dat mocht doen. Even gleed haar blik naar boven, naar het dak van de barn. Ze kon zijn zwarte pels nog niet ontdekken en met een lichtelijk teleurgesteld gevoel – waar ze niet wist waar dát opeens vandaan kwam – keek ze weer naar beneden. Net op tijd om te zien dat één van de jongste kittens – ze dacht de kitten van Brat – naar buiten te zien trippelen. Een geërgerde grauw verliet haar lippen en ze rolde met haar ogen, maar ze zou nooit het einde horen van de andere members als ze deze kitten gewoon naar buiten liet gaan. Kittens waren heilig voor de Elite; daar kon zelfs Agate niet omheen. En dus liep ze met een blik dat op onweer stond op de kitten af, pakte het ruw bij zijn nekvel en liep weer naar binnen. Een tikkeltje ruw zette ze hem op de grond neer en keek hem vervolgens met een verachtende blik aan. “Blijf hier,” gromde ze naar hem, een waarschuwing zowel duidelijk in haar stem hoorbaar als in haar ogen zichtbaar zijnde.