Lazy days

Coldstreak zette zich af en doodde snel de muis die hij op het oog had. Hij had al drie muizen gevangen en begon ze snel allemaal te verzamelen. Het voordelen aan muizen vangen, was dat hij ze aan hun staarten naar het kamp kon dragen. En ja, dan botsten ze wel eens vervelend tegen zijn borst aan, maar het was beter dan dat hij drie of vier keer op en neer moest rennen. Misschien moest hij maar eens een keertje een wedstrijdje met Meltingglacier doen om te zien wie de meeste muizen kon doden in één middag en ze vervolgens ook allemaal kon terug dragen naar het kamp. Zijn oortjes bewogen al geamuseerd bij het vooruitzicht. Toen bedacht hij zich de spanning die momenteel een beetje tussen hun heerste en met een zachte zucht verdreef hij de blije gedachten. Hij drong het kamp binnen en legde zijn aandeel aan de prooistapel bij de rest van de gevangen prooi. Daarna strekte hij zijn poten voor zich uit, kromde zijn rug en voelde botten kraken toen hij zich eens goed uitstrekte. Nadat hij dat had gedaan, liet hij zijn blik door het kamp glijden en kruiste hij blikken met Firedance. Ach, waarom ook niet? Hij liep op de langharige ginger tabby af en ging naast haar zitten, zich bedenkend waar hij het over kon hebben. De meeste queens vonden het leuk om over hun kittens te praten, toch? Hij had geen idee. Zijn ervaringen met Meltingglacier toonde vaak genoeg aan dat hij eigenlijk niks kende van het vrouwelijke geslacht. Hij irriteerde hun altijd wel op de één of andere manier. “Je hebt een stel mooie kittens daar, Firedance,” sprak hij en hij knikte in de richting van de nursery. “Dat belooft weer goeds voor ThunderClan in de toekomst,” voegde hij er nog aan toe.

Coldstreak gaf een knikje toen ze hem bedankte. Eerlijk gezegd had hij verwacht dat ze nu een hele preek ging houden over hoe mooi haar kittens waren en wat voor toekomst ze voor zich zag, maar dat was allesbehalve waar. Jeetje. Misschien moest hij echt meer patrouilles met zijn vrouwelijke denmates gaan doen in plaats van maar overal van uit te gaan. Het was dan ook niet gemakkelijk als je zo’n beste vriendin als Meltingglacier rond had lopen. Hij was hun laatste gesprek nog niet vergeten, hoe ze opeens heel emotioneel was geworden en alles wat hij zei haar bijna boos had gemaakt. En natuurlijk deed hem dat zeer, maar hij was dan ook weer zo iemand die dat zo weinig mogelijk wilde laten merken. Hij besloot om maar een antwoord te geven voordat het opviel dat hij te lang stil was. Hij wilde niet met iedere Clanmate delen wat voor band Meltingglacier en hij hadden en dat hij eigenlijk geen snars begreep van she-cats en hun emoties. Dat zou net iets te veel van het goede zijn. “We kunnen samen een patrouille doen als dat weer zo is?” stelde hij voor. Zo, had hij in elk geval een stap in de goede richting gezet. “Gewoon zijn gangetje,” gaf hij toe. “Ik heb de vorige Ceremonie een apprentice gekregen, dus ik spendeer vooral daar mijn tijd aan. En de rest van mijn tijd probeer ik vooral om contacten te leggen met anderen in de Clan.” Hij glimlachte schaapachtig. “Ik ben een beetje te intensief bezig geweest met mijn training als apprentice zijnde om me daar op te concentreren, denk ik. Ik hing vooral veel uit met Meltingglacier.” Hij was vooral nieuwsgierig of de naam Firedance iets zei. En misschien, heel misschien, kon hij toch heel voorzichtig wat advies vragen aan de queen. Heel voorzichtig dan.