Tripping over everything

Onderwerp: Tripping over everything ma 25 maa 2019 - 20:53

Het was avond. Sharing tongues ging net beginnen. Mama had haar steeds zelf verzorgd of ze was bij vriendjes gebleven. Alleen nu was het tijd voor haar om te socialisen. Ze was nu een to-be. Sinds gisteren. Het was nog steeds stressvol, maar ze zou voor geen geld van de wereld weer een kitten willen worden. Het donkerharig meisje stapte met enige stress, maar vol vertrouwen op een groepje katten af. Ze wilde graag horen hoe het was om te gaan jagen. Vooral hoe ze die beschermde op de jacht. Tegen coole voge... WAAAAH! Fern voelde echt nog maar net een steentje onder haar voet of ze lag op de grond. Niet zo ver gevlogen, maar wel hard geland keek ze omhoog. Haar ogen stonden een beetje scheel van de pijn. Aw.

+ Day

Let us form one body, one heart,
and defend to the last warrior our tribe, our home, our liberty, and the graves
of our fathers.

Een mooie avond na een mooie dag, de lucht bewolkt, maar dat mocht de pret wat Day betrof niet drukken. Ook wolken waren mooi. Ze hadden iets weg van geesten of voortdurend transformerende reuzen die vanuit een andere wereld voorbij kwamen drijven. Soms leken wolken inde verte net bergen en soms vrieg hij zich af of het geen bergen wáren, ronde bergen traag voortglijdend, veranderlijk als dromen. Misschien woonden er wel katten in die bergen. Katten van lucht en regen... Day schrok abrubt op uit zijn dagdroom toen een jonge kat niet ver van hem met een kreet onderuitging. Wat ongerust stapte hij naar voren en boog zich over de to-be heen. “Fern that curls up beneath the sky*? Ben je erg hard gevallen?”

*Ik hoop dat ik de naam zo goed heb onthouden haha. Ik kan het niet checken vanaf mijn mobiel xD

Days Postzegelverzameling:

Ze keek omhoog in de diepe hazelnoot gekleurde ogen van Day. De kater stond over haar heen gebogen en keek bezorgd. Ze vond hem wel cool, maar nu zag hij er gewoon intimiderend uit. Fern krabbelde overeind en schudde het stof van haar donkere vacht. "Eh ja ik bedoel nee, het gaat wel." Op haar kin had ze toch een zere plek en haar hoofd bonkte onplezierig, maar ze moest zich wel stoer voor doen. Ze was een nieuwe cave guard to-be en dit was de leider van hen (wel eigenlijk de twee, maar ja). De uit de kluiten gewassen poes keek op naar de kater. "H-hoe is het met jouw?", mauwde ze omdat ze niets beter kon verzinnen.

Let us form one body, one heart,
and defend to the last warrior our tribe, our home, our liberty, and the graves
of our fathers.

Haar antwoord was enigszins onsamenhangend en Day hield even zijn staart voor haar neus. “Hoe veel staarten steek ik op?” Vroeg hij met een bezorgde frons. De cave guard to be leek in ieder geval genoeg in orde om zelfstandig en vrij vlug overeind te krabbelen en een vraag terug te stellen. “Ik heb nog altijd netjes één staart, dus dat lijkt me alvast een goed teken.” Hij glimlachte even terwijl in zijn ogen een vrolijke twinkeling verscheen. Even ging zijn blik op oneindig terwijl hij de rest van zijn antwoord voordroeg: “Mijn maag is leeg en de lucht is koud, maar mijn hart klopt warm voor de tribe waarvan ik houd.” Zijn blik focuste zich weer op Fern.

Days Postzegelverzameling:

Ze wreef afwezig met haar poot over de bult op haar kop. Ja aw. Dat ging nog een paar dagen pijn doen. Plots verscheen er een staart voor haar neus. Ging die nu niet ook pijn doen? Ze wilde eigenlijk antwoorden, maar ze kreeg de kans niet, want hij praatte gezellig verder. Bij de volgende zin leek ze te smelten voor zijn ogen. "Ooh dat is een rijmpje!" Haar oortjes wiebelde schattig, net zoals het neusje. "Ik hou ook erg veel van mijn familie en ik zou nergens anders willie... zijn." Oh... ze was er blijkbaar niet zo goed in.

Let us form one body, one heart,
and defend to the last warrior our tribe, our home, our liberty, and the graves
of our fathers.

Een vertederde glimlach verscheen op zijn gezicht bij haar enthousiaste reactie op zijn kleine creatie en die lach werd alleen maar breder toen de kleine Cave Guard to-be zelf ook met woorden begon te puzzelen. "Ware woorden", sprak Day vriendelijk. Familie was zeker belangrijk, die mening deelde hij helemaal. Bee, Promise en Endless betekenden veel voor hem, en Courage en Ray ook, hoewel zij het leven al lang geleden achter zich hadden gelaten, in die donkere, koude tijd van honger, ijs en vogelklauwen, toen hij nog jong was, niet veel ouder dan Fern nu was. Enkel de oudere katten herinnerden zich dat seizoen, en ze zouden het niet vergeten. Ook dit jaar hield de kou lang aan, maar hoewel prooi schaars was, had de koude nog niet al te veel slachtoffers gemaakt en daar mochten ze zich gelukkig om prijzen. "Hoe was je eerste training, gisteravond?" miauwde hij. Haar training was vast heel anders verlopen dan die van zijn eigen to-be...

Days Postzegelverzameling: