Such beauty

Een tikkeltje verbaasd keek de jonge kater op toen een windvlaag sneeuw uit de put blies. Kort kneep hij zijn tweekleurige ogen toe, waarbij hij een halve meter naar achter kroop om zijn grote lijf in veiligheid te brengen. Opgewaaide sneeuw vond als snel zijn hoogtepunt en besloot om aan hun afdaling te beginnen. Even keek hij met zijn glinsterende ogen naar het tafereel, waardoor hij zijn blik legde op de hemel, die inmiddels al wat donkerder aan het kleuren was. Binnenkort zou de zilverpels verschijnen aan de horizon... En met een beetje geluk zou hij zijn moeder kunnen zien. De helderste en mooiste ster. Hij glimlachte even zachtjes bij het besef dat ze nu blij bij haar vrienden en geliefde was. Silverstar was ook een van haar beste vrienden geweest. Ze hadden samen nog de clan geleid en er was een reden geweest dat haar zoon de naam vand e leader had gekregen. Even sloeg de jonge warrior even met zijn pluizige staart. Hij mistte haar, maar er zou niks goeds komen van rouwen nu.

- Windblade

Kort keek hij op toen het zachte gekraak van de sneeuw zijn aandacht trok. Hij had geroken dat het een clanmate was en daarom toverde hij ook een kalme glimlach op zijn gelaat. Het was niet dat hij veel anders zou doen bij andere katten, het was eerder dat hij gewoon zo ingesteld was.... Het was eerder een zoektocht naar kat dan echt naar clan als het bij hem aankwam... alhoewel hij ook wel durfde te glimlachen naar andere wezens. Op dat vlak kwam hij best vreemd over, maar dat was hoe de grijze warrior was, hij was positief ingesteld... HIj zag het beste in de meeste dingen en wilde dan ook graag problemen oplossen, hoe onmogelijk ze ook waren. 'Hey- Silvervine was het niet?' Klonk er waarbij de ander even met zijn tweekleurige ogen naar de poes keek en even kort glimlachte naar haar met een knikje. Jup! Dat was hem! Silvervine. Stiekem vond hij de naam geweldig. Het was immers zo dat hij ook vernoemd was naar een plant, net als zijn moeder... En dat maakte hem ongelofelijk trots en blij. 'Ook op weg terug naar het kamp?' Hij keek even schuin op naar de hemel, die zo goed als helder was. Meet een zacht lachje haalde hij wat zijn schouders op. "Ik weet het nog niet.. Ergens heb ik zin om naar de zilverpels te kijken hier... Maar het is al best laat..." en het was ook vrij koud... Daarbij niet te vergeten dat er nog steeds spanningen waren omtrent Bloodclan.