Beertje
119
Actief
| |
|  Onderwerp: A crow in a cave  ma 8 apr 2019 - 14:37 | |
| Hij was al een hele tijd iets groots aan het achtervolgen. Het leek wel een das met orientatieproblemen omdat Cavelion voelde en zag dat ze steeds in cirkels gingen. Alleen bleef het hem voor en hij wilde het ook niet doen schrikken voor moest het wel echt een das zijn. Dan wilde hij liever geen gevecht. Daarbij was hij de vossen en de twolegs nog niet vergeten. Een groot litteken liep dan ook mooi over zijn kont. Hij had ook net een koude bijter kunnen ontwijken, wat Tinderlights leven had weggenomen. Daarom bleef hij nu wat meer in de tunnels. Na het tiende rondje stopte het dier ineens. De grote zwarte kater dook ineen. Hij gaf een kleine sis en sprong erop. Het was niet groot, breed en sterk als een das. Het was ook geen verdwaalde vos. "Crowfur?"
+ Crowfur
   truth does not sit in a cave and hide like a lie, it wanders around and roars loudly like a lion |
|
Freedje
652
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: A crow in a cave ma 8 apr 2019 - 22:06 | |
| Hij wist wel dat hij deze route niet had moeten nemen. En hij wist ook dat hij niet had moeten invallen voor die ene zieke kat. Hij was opgeleid als Moor Runner, niet als Tunneler. Hij had zich alleen in de extreme gevallen in de tunnels begeven en toen was hij enkel bij de katten gebleven met wie hij in het groepje zat, maar nu had één of andere slimme kat besloten dat ze zich op moesten splitsen, zo ver dat dan ook kon in deze verschrikkelijke tunnels. Crowfur was zo erg bezig met zichzelf te concentreren op zijn omgeving en het gevoel van zijn snorharen zodat hij nergens tegenaan zou lopen dat hij niet in de gaten had dat hij achtervolgd werd. Pas toen hij voor zijn gevoel voor de tiende keer langs hetzelfde punt gepasseerd was, voelde hij plotseling een aanwezigheid achter zich. Voordat hij zich echter om kon draaien, voelde hij een hoop gewicht op zich. En hij had dan misschien een boel spieren, maar het feit bleef dat hij nog altijd ontzettend klein van gestalte was en zijn nadeel dan ook was dat hij snel verdween onder de vacht van een ander als hij aangevallen werd door iemand die groter was dan hem. En hoewel de meesten in WindClan klein van gestalte waren, was Crowfur echt ontzettend klein. Geen kitten, maar eerder een uit de kluiten gewassen apprentice. Dat nadeel maakte hem echter wel één van de beste renners in zijn Clan en hij kon zich makkelijk onder zijn vijanden uitwerken. Maar deze keer deed hij geen moeite om zijn nagels te gebruiken. Zelfs met de beklemmende geur van aarde en zweet had hij in de gaten dat het een Clanmate was. “Ah, verdomme,” snauwde hij toen de tom, die hij herkende als Cavelion, ook leek door te hebben dat hij de verkeerde had aangevallen. “Dat kan er ook nog wel bij.” Met een geïrriteerd gezicht werkte hij zichzelf omhoog zodat Cavelion de boodschap zou begrijpen en van hem af zou gaan. En anders, Clanmate of niet, zou Crowfur hem een harde trap moeten verkopen. “Ik hoop niet dat ze je tot Tunneler opgeleid hebben, want tot nu toe bak je er nog niet veel van,” snauwde hij terwijl hij de kloppende pijn in zijn litteken op zijn borst probeerde te negeren.
|
|
