Greatest anthem ever heard

Onderwerp: Greatest anthem ever heard zo 9 jun 2019 - 17:45

All the shine of a thousand spotlights. All the stars we steal from the nightsky will never be enough, never be enough.

De zon was nog niet op, maar Star was al klaarwakker. Ze was gewassen en al, klaar om een nieuwe dag aan te gaan. Zachtjes trippelde ze het gedeelte van de grot binnen waar de to-be's sliepen, om vervolgens haar platte neus in de vacht van Wren te duwen. "Wakker worden," mauwde ze met haar vriendelijke stem en trok haar kop iets terug. "We gaan op pad," meldde ze de to-be. Vandaag zou haar eerste training zijn en Star had er zelf ook wel veel zin in.

- with Wren

THANKS

Wren was in extase geweest. Ze wist dat ze de volgende ochtend ging trainen. Maar voor het eerst had ze in de to-be den geslapen, samen met haar broers. De hele avond waren ze bezig geweest met nesten maken, kletsen over wat ze de volgende dag zouden doen en van de zenuwen had ze niet in slaap kunnen vallen. Pas heel laat, waardoor ze nu niet op tijd wakker was. Ze was in diepe slaap, totdat ze wakker werd geschud door haar kersverse mentor. Ze knipperde verward met haar ogen en keek Star recht aan. Ze kreeg al snel de melding dat ze op pad zouden gaan. Meteen was ze klaarwakker en sprong ze overeind. ‘Ja!’ miauwde ze enthousiast. Ze nam niet eens de tijd om de mos van haar vacht te schudden, want ze was al bij de uitgang van de nest. ‘Laten we gaan!’

WREN
she has been through hell
so believe me when I say
fear her when she looks into a fire
and smiles

All the shine of a thousand spotlights. All the stars we steal from the nightsky will never be enough, never be enough.

Vandaag zouden ze voor het eerst op pad gaan en Star vroeg zich af wie er meer enthousiasme zou tonen voor deze dag; zij of haar to-be. Met een brede glimlach volgde ze de calico naar de uitgang van het nest. "Laten we eerst snel wat eten, zodat we genoeg energie hebben voor een tochtje door het territorium." Er was een specifieke plaats waar Star op de eerste dag heen wilde gaan met haar to-be, daarna zou in de loop van de dagen de rest van het territorium wel worden ontdekt. Er was echter veel voor de jonge kat om te leren, veel belangrijke dingen die ze moest weten om te overleven in dit toch wel ruige gebied.

THANKS

Wrens vooruitziende gedachte werd getemperd door zacht gemiauw. Ze moest blijven wachten, eerst eten voordat ze op pad gingen. ‘Oh..’ Maar, ze wou zo snel mogelijk! Toch, het leek logisch dat ze eerst een hapje eten nam voordat ze op pad gingen. Ze moest energie hebben voor heel de dag, zodat ze niets zou missen. Ze zouden een tochtje, zoals Star het noemde, maken door het territorium. Wren trilde van enthousiasme. Ze wilde eigenlijk niet langer wachten. Maar ze moest. ‘Dat is logisch,’ miauwde ze toen zachtjes. Ze liep naar de prooistapel waar een sneeuwkonijn lag. Ze pakte het beestje, deze zou ze kunnen delen met Star. Ze legde het voor de poes neer en schoof het beleefd naar haar mentor. Eigenlijk was ze te zenuwachtig om te eten, maar het zou moeten wilde ze naar buiten gaan.

WREN
she has been through hell
so believe me when I say
fear her when she looks into a fire
and smiles