Always look on the bright side of life... yeah right.

Met een snelle haal klauwde Shark in de richting van het gezicht van de rogue. Tot zijn voldoening raakte hij het oog en kraste er recht doorheen, wat een pijnkreet uitlokte van de rogue voor hem. De kat hield zijn kop laag tegen de grond, maar Shark kende geen genade en sprong op de rug van de boosdoener. Hij zette zo veel kracht in die sprong dat hij voelde dat de rogue zijn evenwicht verloor en ze samen op de grond vielen. Shark boorde zijn klauwen diep in de grond aan weerszijden van de rogue en siste in zijn oor: “En blijf weg!” Daarna sprong hij weg en gaf de rogue nog een stevige natrap in zijn buik. Daarna keurde hij de rogue geen blik meer waardig en begon zijn pels te wassen alsof hij zojuist een paar prooien had gevangen, een schuin oog richtend op de hoestende, naar adem happende rogue. Hijzelf had ook een paar schrammen opgelopen, maar de meesten waren al gestopt met bloeden. De rogue zou de volgende keer wel twee keer nadenken voordat hij een oudere, meer ervaren kat aan zou vallen. Het deed Shark aan de ene kant wel goed dat hij zijn kwaliteiten als vechtersbaas nog altijd niet verloren was geraakt, maar aan de andere kant wilde hij die kwaliteiten voor andere doeleinden gebruiken dan het constante verdedigen van zijn territorium. Hij wilde weer young ones hebben, ze voorbereiden op hun final assesment, om vervolgens de voldoening te voelen wanneer zij hun eerste kat, hond of vos doodden. Hij miste het Elite leven, maar er was nu geen weg terug meer en eigenlijk was hij er dankzij Chawl nog goed vanaf gekomen. Hij had ook dood kunnen zijn. Shark draaide zich weg van het bloederige tafereel voor hem en begon te lopen. Hij vertrouwde erop dat de rogue weg zou zijn tegen dat hij terugkwam, of doodgebloed. Beiden werkten prima voor hem. Hij wilde naar het stroompje lopen dat langs zijn schuur liep om zijn poten te wassen toen hij een vreemde geur rook. En toen hij opkeek, keek hij recht in de ogen van een andere kat. “Ik hoop niet dat je hier bent voor die schuur daar,” zei hij met een achteloos knikje over zijn schouder. “Anders zou het wel eens met je af kunnen lopen zoals je voorloper.” Hij deed een paar stappen opzij zodat de kat de gorgelende gestalte achter zich kon zien, zijn blik nonchalant, alsof hij het over het weer had.