Can you tell me a story?

Onderwerp: Can you tell me a story? di 18 jun 2019 - 13:20

Voorzichtig liep Astral de Nursery uit en bleef voor de opening zitten. Haar hartje klopte in haar keel terwijl ze rond keek. Het camp was zo groot! Ze was enkel nog maar een paar keer tot..tja hier geweest. Maar nu wou ze verder! Het moest wel. Haar oogjes scande het camp tot ze iemand vond. Seaweedpaw. Hij was familie. Dat was alles dat ze had onthouden. Familie onthoude ze altijd! Snel keek ze rond en vloog met snelle pootjes op hem af en al half vallend stopte ze bij hem en sprong vrolijk tegen hem op. "Ik heb je!" Gromde ze speels en vrolijk.

- Seaweedpaw first

Hier zat hij weer eens lekker in het kamp. Geen mentor betekende dat hij niet heel veel te doen had, behalve de normale apprentice taken zoals jagen en zorgen voor de ouders en queens. Niet dat hij daar veel plezier in vond, maar het moest worden gedaan. Echter was hij daar nu even mee klaar voor vandaag en lag hij maar wat doelloos voor zijn den. Wat moest hij anders doen? Het kamp uit, het leek hem niet slim nadat hij al eens in Riverclan territorium was gekomen en laatst nog bij de grens met Windclan had gestaan. Daarbij had hij de rest van het Shadowclan territorium wel gezien. Toch, zijn vraag wat te doen werd beantwoord door een kitten die op hem afvloog. Astralkit, zijn nichtje. "Dat heb je zeker. Maar pas maar op voordat je grote boze neef je terugpakt," vertelde hij haar. Zijn stem had ook een speelse noot aangenomen. Als er een ding was wat hem niet in een geirriteerde stemming bracht dan was het familie wel. Alhoewel zij soms ook wel een doorn in zijn poot konden zijn, maar toch zou hij ze voor niets ruilen.

_{Seems like the whole damn world went and lost its mind

And all my childhood heroes have fallen off or died}

De bruine tabby kitten spinde vrolijk bij zijn woorden en ze dook in haar speelse aanvalshouding. Kont in de lucht, een beetje schuddend en speels gegrom. "Pak me dan, als je kan!" Humde de kitten vrolijk. Haar amberkleurige oogjes glommen vrolijk. Ze wou eerst spelen en daarna wou ze zijn stoere verhalen horen. Seaweedpaw zou er vast wel hebben, toch?

Hij zag hoe Astralkit in een wat lompe en speelse aanvalshouding dook terwijl ze hem uitdaagde haar te vangen. Hij lachte, iets wat hij niet al te vaak meer deed, en haalde met een voorpoot naar zijn nichtje uit. Het was met ingetrokken nagels en bij lange na niet hard. Het was eigenlijk maar een loome beweging, maar Seaweedpaw had geen twijfel dat de kitten voor hem het met enthousiasme zou aanvallen. Zo was Astralkit nou eenmaal als ze op haar gemak was, iets wat hem soms een beetje irriteerde als hij rust zocht en ze op hem af kwam rennen, maar hij kon niet echt kwaad op haar blijven als dat het geval was. "Denk je dat ik dat niet zou kunnen dan?" Vroeg hij haar, gespeeld beledigd.

_{Seems like the whole damn world went and lost its mind

And all my childhood heroes have fallen off or died}