Ready to change (Olive x Silver pt. 2)

Ze reageerde erg positief en Olive glimlachte terug naar haar. Hij zou zijn best doen om zo lang mogelijk deze bij-trainingen aan te houden. "dat is goed op te horen" miauwde hij, een stuk opgewekter nu. Hij rekte zich even uit en kwam dichterbij Silver. "waar wil je mee verder gaan? ", vroeg hij voorzichtich, alvorens weer naar haar gezicht te durven kijen.

  'Dat is goed op te horen' miauwde hij, een stuk opgewekter nu. Hij rekte zich uit en kwam wat dichter bij. 'Waar wil je mee verder gaan?' vroeg hij en hij keek haar weer aan.
  Silverpaw dacht even na. 'Hmm, ik denk dat ik wel-' ze stopte midden in haar zin, strekte haar poten uit en sprong weer op de kater, één poot op zijn nek en eentje tegen zijn borst. Ze slaakte een triomfantelijk lachje terwijl ze haar gewicht tegen hem aan duwde, zodat ze beiden op de grond vielen. Een grijns verscheen op haar gezicht terwijl ze snel opstond, en boven op de kater ging staan.
  'He he, ik heb je,' grijnsde ze naar hem.

De Verrassingsaanval kwam zo uit het niets dat Olivepaw geen schijn van kans had om zich te verdedigen. Twee seconde nadat Silverpaw was opgesprongen stond ze al bovenop hem met een triomfantelijke grijns. Ze had hem... Jep, oké dan. Hij grinnikte terug naar haar en strekte zijn nek uit om haar voorpoten een kopje te geven "Oh jee toch... Heb alstublieft genade" Miauwde de grote kater grinnikend.

  Olivepaw grinnikte en strekte zijn nek uit om haar voorpoten een kopje te geven. 'Oh jee toch... Heb alstublieft genade,' miauwde hij grinnikend.
  Silver keek hem aan en met moeite onder drukte ze haar grijns om serieus te kijken. 'Hmmm....' Ze hield even een pauze, om wat drama effect toe te voegen. 'Waarom zou ik? Hm?' vroeg ze, nu wel grijnzend. Er moest natuurlijk wel een goede reden zijn om de kater vrij te laten. Anders zou ze zwak overkomen, natuurlijk.

Aha, ze wilde een reden weten... "Omdat ik je niks heb aangedaan en mij nooit tegen je zou keren. " miauwde hij glimlachend terwijl hij zijn spieren aanspande. Als hij echt zou willen, zou hij haar er waarschijnlijk af kunnen werpen. Maar aan de ene kant zou dat hen beide pijn doen, en aan de andere kant vond hij het spelletje wel grappig. "kom op nou toch...
Laat me" smeekte hij omhoogkijkend

  'Omdat ik je niks heb aangedaan en mij nooit tegen je zou keren,' miauwde hij glimlachend. Ze voelde hoe hij zijn spieren aanspande dus deed zij dat ook. Maar hij deed niets, dus ze ontsnapte weer wat. 'Kom op nou toch... Laat me,' smeekte Olivepaw nu, omhoog kijkend.
  Silver keek hem aan, even haar lip bijtend. Tja, wat zou ze nu doen? Al toegeven, of het nog even volhouden? 'Mij niks aangedaan? Mag ik je er vriendelijk op wijzen dat je me toch wel op de grond gesmeten hebt tijdens het trainen,' miauwde ze, met een kleine grijns.

  Zijn blik vernauwde, maar zijn grijns bleef op zijn gezicht staan. Hij bracht zijn kopje nog wat dichterbij haar. 'Oke... Kun je me daar dan alsjeblieft voor vergeven?'
  'Hmmmm...' Silverpaw keek hem aan in zijn olijf groene ogen, met de brede grijns nog steeds op haar gezicht. 'Ik denk dat ik dat wel kan ja...' begon ze. 'Maar ben je het wel waard?' Haar grijns werd zowaar nog breder, terwijl ze de zwarte kater uitdagend aan keek. Hij moest zichzelf natuurlijk wel kunnen bewijzen.

  'Nou, ik blijf je extra trainen, zelfs als ik warrior ben. En ik zal je onvoorwaardelijk beschermen, deal?' Het merkte Silverpaw op dat hij dat laatste deel wat serieuzer uitsprak. 'Niet dat jij veel bescherming nodig zal hebben.. neem ik aan,' vervolgde hij vleiend.
  Silver grinnikte zachtjes. 'Nawh. Wat cute.' Ze vond het stiekem wel lief van hem, en ze was blij dat hij haar door wilde blijven trainen. 'Dan ben je het inderdaad wel waard om te vergeven,' miauwde ze en ze stapte van de kater af. Ze had hem natuurlijk al lang vergeven, maar het was voor het spelletje.

Ze stapte van hem af. Snel kwam Olivepaw overeind en glimlachte een beetje verlegen, misschien was hij met dat laatste een beetje te ver gegaan. Maar zo leek Silverpaw het niet op te vatten. Plotseling merkte hij op hoe lang hun schaduwen waren, de zon ging al onder. "Het begint laat te worden. Dus ik denk dat we beter terug kunnen gaan, tenzij je zin hebt om onder de sterren te overnachten?" De vraag was maar voor de helft een grapje. Olive had zelf nu drie keer buiten het kamp geslapen, omdat hij heel af en toe even een alleen-momentje nodig had.

  Zodra ze van Olive was gestapt kwam hij snel overeind. Hij glimlachte wat verlegen naar haar, maar Silver merkte dat niet. 'Het begint laat te worden. Dus ik denk dat we beter terug kunnen gaan, tenzij je zin hebt om onder de sterren te overnachten?'
  Die vraag kwam een beetje onverwachts en Silver keek hem dus wat verbaasd aan. Daarna grinnikte ze even. Ze was nog nooit buiten het kamp geweest in de nacht. 'Mag dat wel?' vroeg ze met een kleine grinnik. Niet dat ze het niet aandurfde, maar ze vroeg het zich gewoon af. Het idee leek haar ook best aantrekkelijk. Ze was benieuwd hoe het woud er uit zou zien 's nachts. En met Olive samen overnachten was ook geen gek idee, vond Silver. Ze vond hem aardig genoeg, in ieder geval.
  'Niet dat ik het niet aandurf hoor,' miauwde ze. 'Ik vind het wel een goed idee.'

Het verbaasde hem nog best wel dat ze er serieus op in ging, haar eerste vraag kon hij meteen beantwoorden: "Nou, eigenlijk niet. Maar zolang niemand het door heeft en je heelhuids terugkomt zal je niet in te veel problemen komen." Toen vervolgde de witte poes dat ze het wel een goed idee vond. Wauw, het leek er op dat het oorspronkelijke idee van hun uitstapje in veel meer zou veranderen dan slechts wat extra training. "Geweldig, Nou... Hier moeten we dan in ieder geval snel vandaan. Want als iemand ons hier ziet weten ze dat we het kamp uit zijn en gaan ze op ons zitten wachten" Legde hij snel uit terwijl hij om zich heen keek om er zeker van te zijn dat niemand hen ál gezien had. "Oke, lets go" Miauwde hij, alvorens weer richting het dichte bos te lopen. Olive was nog nooit met iemand anders 's nachts in het bos geweest, maar hij wist dat het een prachtige ervaring was.

  'Nou, eigenlijk niet. Maar zolang niemand het door heeft en je heelhuids terugkomt zal je niet in te veel problemen komen,' gaf hij als antwoord op haar vraag. Dat was wel redelijk, ja. Silverpaw was ook niet van plan om gekke dingen te gaan doen.
  'Geweldig, Nou... Hier moeten we dan in ieder geval snel vandaan. Want als iemand ons hier ziet weten ze dat we het kamp uit zijn en gaan ze op ons zitten wachten,' legde Olive toen snel uit terwijl hij even snel om zich heen keek. 'Oke, lets go,' miauwde hij en hij liep richting het dichte bos.
  Silverpaw knikte, sprong op en volgde hem het bos in. Ze draaide haar oortjes alle kanten op om alle nieuwe geluidjes op te vangen. Ze bleef dicht bij de zwarte kater zodat ze hem niet makkelijk kwijt zou raken in het steeds donker wordende bos.
  'Doe je dit vaker?' vroeg ze hem toen.

Vervolg topic