(Open) Torn by the river deep

Een grauwe wolk hing er over de vallei. De zon liet het afweten vandaag waardoor de bries die tussen de takken door blies kouder leek. Het schilderde een grimmige stemming en maakte het dat de kleine she-cat er indirect ook door werd aangetast. Haar poten brachten haar bij een van de vele dunne stroompjes waar het water te ondiep was om nog door de kou beïnvloed te worden. Hoewel het weer er niet goed voor was stapte ze zonder aarzeling het water in, dat nauwelijks boven haar voetjes uitkwam. Ze sloot haar ogen en genoot van de sensatie van het koude water. Wat Blueflower er wel niet voor zou geven om zich weer eens helemaal onder te kunnen dompelen. Te kunnen zwemmen en te kunnen duiken. Ze schudde die wens vlug uit haar kop. Het had geen nut om te verlangen naar iets waar ze toch niet aan kon komen. Resoluut stapte ze weer de stroom uit en maakte ze rechtsomkeert. Het was beter als ze naar een plek ging die haar absoluut niet herinnerde aan haar gecompromitteerde kans om te zwemmen. En al snel bevond de poes zich tussen het gras en de heidebloemen. De heatherfields waren open, onguur en onuitnodigend. Maar RiverClan had hier veel voor moeten opofferen. De prooi die hier leefde was snel, sterk en zij was er geen match voor. Toch kwam ze hier elke dag weer terug. Ze zou het zichzelf nooit vergeven als ze het niet probeerde op zijn minst. Blueflower keek om zich heen of ze iets zag bewegen. Haar ogen vielen op een kat die haar kant op kwam. Geen prooi, maar gezelschap. Wellicht zou dat haar een beetje opbeuren.  

Met gespitste oren wachtte Blueflower af wie het was. Toen hij eenmaal dichterbij was herkende ze zijn geur. Ze glimlachte en liep hem tegemoet. Ze was ergens enorm opgelucht dat ze een riverclan kater tegengekomen was. Ze verwachtte half en half een boze windclanner tegen het lijf te lopen, eisend dat ze de heatherfields terug zou geven. "Hey Dandelionclaw," Groette ze hem. "Nou, zeg dat wel! Ik hoop echt dat het niet gaat regenen." Verzuchtte ze met een blik omhoog. De grauwe lucht was haast dreigend en ze hoopte met heel haar hart dat het niet ging onweren vanavond. De kittens werden daar zo bang van. "Ook op jacht?" Vroeg ze toen ze weer haar blik op Dandelionclaw liet rusten.

--

Kleine opmerking: In mijn post staat beschreven dat Blueflower juist weg is gelopen bij het stroompje en inmiddels op de heatherfields is ^^
En een tip: Probeer niet bij elke zin een enter te plaatsen maar eerder alles achter elkaar dor te laten schrijven zoals in mijn post hierboven.

Blueflower knikte bij zijn woorden. Ze moest er zelf absoluut ook niet aandenken een windclanner tegen te komen. Ze zou niet weten wat ze zou moeten doen als dat gebeurde.. een rilling trok over haar rug bij dat idee. Ze glimlachte zwakjes toen Dandelionclaw zei dat hij nog niets gevangen had. Ze wilde hem niet het gevoel geven dat ze over hem oordeelde immers. "Ik ook nog niet." Murmelde ze. "Die konijnen en die hazen hier zijn ook zó snel! Ik begrijp niet hoe die windclanners het toch voor elkaar krijgen ze te vangen."

Sluip sluip sluip stop... Groene ogen flitsten heen en weer. Hij rook prooi. Zijn kaken hingen open en bevestigde dat er een haas in de buurt zat. De dons in zijn oren vingen een klein geluid op. Het snelle kloppen van een hart. Voor een konijn of een haas moest je licht zijn. Dat had Moontree hem geleerd. Klop klop klop... Hij verschoof zijn gewicht een beetje en rekte zijn nek om een glimp op te vangen. Zijn blik kwam net boven de lange stengels uit. Hij zag er een paar bewegen. Voorzichtig liet hij zich weer zakken en sloop hij dichterbij. Sluip sluip sluip stop... Hij was nu heel dichtbij en als hij het goed hoorde waren er twee. Appleseed rook ook de geur van Riverclan. Misschien waren zijn clangenoten hier niet zo lang geleden geweest. Hij spande zijn bilspieren op en bracht zijn lichaam in evenwicht. Klop klop klop... Na de derde sprong hij. Midden in de lucht zag hij dat het geen konijn was, maar een clangenoot. Zonder na te denken klapte hij zijn klauwen in voordat hij op de crème-kleurige kater belandde. "Oeff!" Het gaf meer weerstand dan een konijn, hoewel Dandelionclaw zonder twijfel half geplet was. Hij rolde door en eindigde op zijn rug. Even keek hij naar het stel. In zijn ooghoek zag hij het konijn er vandoor rennen. "Goededag Blueflower en Dandelionclaw, sorry voor de eh... onderbreking."

Blueflower werd zich bewust van een beweging schuin naast haar. Toen ze opzij keek herkende ze Appleseed maar voordat ze iets kon doen of zeggen schoot hij al naar voren en dook hij boven op Dandelionclaw. Geschrokken deinsde de blue-point poes achteruit toen Dandelionclaw een geschrokken kreet slaakte. Wat was er in hemelsnaam aan de hand? Appleseed rolde van Dandelionclaw af en ze keek hoe hij in het gras terechtkwam en er een konijn haastig vandoor ging. Met een dikke staart stapte ze naar voren. "Pas op, Appleseed! Je had hem wel kunnen verwonden," bezorgt draaide ze om naar Dandelionclaw om te kijken of hij niets mankeerde. Ze boog zich over hem heen en bekeek zijn kop en schouders aandachtig. Zijn vacht zat een beetje verfomfaaid maar verder leek hij ongedeerd. Ze gaf Appleseed een speelse, maar erg zachte tik tegen zijn oren. "Mousebrain," miauwde ze al kwam het er quasi lachend uit.