Nu hij zes manen oud was, mocht hij eindelijk de grot uit. Of nou ja; hij moest natuurlijk ook veel met zijn mentor trainen en het was natuurlijk niet slim om soms in je eentje door de bergen te dwalen, al helemaal niet op zijn jonge leeftijd, maar toch had hij het deze keer niet kunnen weerstaan om verder van de grot weg te dwalen dan hij normaal deed. Hij was uiteindelijk bij de Vulture's Drop aangekomen en terwijl hij de rand naderde - maar niet al te dichtbij kwam - viel zijn mond een stukje open.
"Wow.." Hij voelde hoe zijn hart sneller sloeg terwijl hij nog een stapje dichterbij nam, waardoor hij nu de afgrond veel beter kon zien. Dusk slikte, de adrenaline gierde door zijn lichaam. Het was adembenemend, maar ergens toch ook angstaanjagend hoe ver het hier naar onder ging.
& Star first
Onderwerp: The rush 
wo 26 jun 2019 - 21:07
