Work, work, work

<sub>Chivysniff was nog steeds gewond aan haar nek, waardoor zij nog steeds weinig kon doen. Dat betekende dat Coyotepaw een stuk meer taken te doen had. Nu Greenleaf eindelijk aangebroken was kon Coyo makkelijker op stap gaan om kruiden te verzamelen. Ze moest van Chivy een hele lijst planten meenemen, dus ze had twee beukenbladeren in haar bek die haar zouden helpen met het vervoeren. Ze was gister op haar dagelijkse wandeling bloeiend moederkruid tegenkomen dichtbij de Stream, dus ze zou daar eerst heengaan. De bloemenvoorraad was namelijk erg geslonken, gezien de strenge Leafbare en de ook niet zo beste Newleaf. Ze dacht nog even diep na, wat had ze nog meer nodig? Voornamelijk de standaarddingen. Papaverzaadjes, brandnetel, kalmoes, tijm... ze zou nog wel zien wat ze nog meer tegenkwam. Alles was mooi meegenomen, zolang ze het allemaal kon dragen. Verder wilde ze nog wat lavendel plukken, maar dat betekende dat ze helemaal naar het Twoleg-gebied zou moeten lopen. Nou, ze zou later wel zien. Die bladeren in haar bek maakten haar ontzettend dorstig, en het warme weer werkte ook niet bepaald mee. De jonge poes zag gelukkig het water al in de verte, en versnelde haar pas voor de laatste paar meters. Ze legde de beukenbladeren even op de grond, en liep naar het stroompje. Eerst even wat drinken, dan verder.

- Brimpaw eerst!</sub>

_{Het was hier rustig, het water kabbelde vrolijk terwijl Co aan het drinken was, ergens koerde een duif en ze hoorde wat geritsel in de struiken waar ze niet zoveel aandacht aan besteedde. Immers was het niet meer haar taak om prooi te vangen; dat mocht de rest van de Clan wel doen. Zij had belangrijkere dingen aan haar hoofd. Ze was net klaar met drinken, toen er een stem klonk uit het struikgewas. “Een weerloze medicine cat apprentice, die lust ik als Bloodclanner rauw rawr,” hoorde Coyo waarna ze lichtelijk gealarmeerd haar kop draaide waar de stem vandaan kwam. ”Wie is daar?” miauwde ze scherp, met een ongeruste ondertoon. Bah, het was net zo héérlijk rustig. Ze zette een stap richting de so-called Bloodclanner, en ademde de geur in. Hmmm, waarom rook ze niet de stadse stank? ”Wat doet een Bloodclanner zonder de Bloodclannergeur?” miauwde ze vervolgens, iets zekerder van haar zaak. Coyo was zelf meester van grappen en kattenkwaad, en hoewel het een gok was, wist ze toch haast zeker dat dit een of andere grapjas was die met haar zat te sollen. ”Little ben jij dat?” vroeg ze gedurfd, en zette zich ondertussen schrap voor het geval dat het serieus was om dan zo hard mogelijk weg te rennen in de richting van het kamp. Ja, dat leek haar een goed idee.}