| | Freedje 314 Actief
| |
| Onderwerp: It's been a long time. zo 30 jun 2019 - 17:34 | |
| Het was frustrerend te noemen. Alles was in een waas aan hem voorbijgegaan. Het gevecht met BloodClan, de terugkeer naar hun oude gebied, het verlaten van de bergen, de ziekte in de bergen die enkele levens had opgeëist, zijn gevoelens voor Routnose. Die laatste had hij expres ontweken. Hij wist dat hij tegen haar had gezegd dat hij van haar hield. En dat was ook zo. Maar hij wist ook dat ze allebei in een andere Clan zaten en dat het gewoon nooit ging werken. Het zou alleen maar voor pijn en voor verdriet zorgen en voor even had Jayflame naar een andere optie gezocht, had hij zelfs met zijn vrouwelijke Clanmates contact gezocht om haar te vergeten. Maar haar vergeten deed hij nooit. De momenten die ze samen gespendeerd hadden, zou hij echt nooit meer vergeten. En hij dacht niet dat hij dat wat ze hadden gehad ooit achter zich zou kunnen laten. En ja, het deed pijn om het toe te geven, maar hij kon het maar beter laten zoals het was. Niet meer naar haar opzoek gaan, niet meer naar Gatherings gaan. Hij wist dat ze haar nieuwe naam had gekregen en hij wist ook wat deze was. StarClan, hij dacht dat hij bijna alles van haar wist. Maar het was zo lang geleden dat ze hier, in Fourtrees, bij elkaar hadden gestaan en hun gevoelens aan elkaar opgebiecht hadden. En sindsdien had Jayflame had af laten weten. Deels om zichzelf te beschermen, vooral om haar te behoeden voor de reacties van haar Clan. Niet alleen was hij van een andere Clan, maar hij had ook BloodClanbloed door zijn aderen stromen, wat het nog eens dubbel zo schandalig zou maken als dit te ver zou gaan. Maar waarom was hij hier dan? Waarom ging hij niet weg? Zijn poten leken aan de grond gelijmd te zijn toen hij beweging hoorde. En het kon natuurlijk zo zijn dat het iemand anders was, maar zijn gevoel zei iets anders. Zijn blauwe ogen richtten zich ferm in de richting waar ze vandaan zou moeten komen, waar ze elkaar weer zouden ontmoeten. Zijn hart klopte luid in zijn keel en even overwoog hij om toch maar te gaan, om het voor hun beiden niet pijnlijker te maken dan het al was, maar opeens had hij geen keuze meer. Ineens stond hij oog in oog met de kat waar hij zo veel van hield, maar waar hij nooit meer samen zou kunnen zijn.
+ Alleen voor Routnose |
| | | Kip 3539 Actief ★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars
| |
| Onderwerp: Re: It's been a long time. zo 30 jun 2019 - 22:48 | |
|
De zon stond alweer laag aan de hemel, wat het einde van de dag aangaf. Nu de zomer in aankomst was, leek het bos weer te bloeien en was de zon moeilijk weg te schuwen. Toch, hoe welkom het nieuwe leven ook was, het maakte hun eerdere fouten nog niet goed. De strijd met Riverclan had er voor gezorgd dat zelfs nu nog, vele dagen later, er katten lagen in haar den die ieder moment van de dag zo'n beetje hulp nodig hadden. Dan dankte ze Starclan voor Lizardpath, met wie ze het werk kon delen. Vaak waren ze beide daar nodig, maar wanneer je iedere dag en nacht in één hol spendeerde, begon je je uiteindelijk als een gekooid dier te voelen. Routnose iniedergeval, daarom was ze dankbaar voor deze buitenkansjes waarbij ze kon ontsnappen. De poes wist dat ze een simpele wandeling niet kon veroorloven, maar als ze een klein omweggetje zou maken om kruiden te plukken, zou niemand haar doden. Toch? De poes zuchtte, stapte door het struikgewas heen en wilde enkel een omweg maken via Fourtrees. Ergens hopend dat ze haar oude vrienden weer zou zien, voor de rest ook al gelukkig gesteld met enkel het aanzicht van de vier gigantische eiken. Tussen haar kaken had ze wat papaverpoppen geklemd samen met wat kleurrijke bloemetjes. Dat laatste had niet zoveel medisch nut, maar ze zou er de kittens misschien vrolijk meer kunnen maken dat was toch ook iets waard? Het half gouden licht dat door de bladeren werd gefilterd verwarmde haar vacht aangenaam en ze sloot kort haar ogen terwijl ze tussen de plantjes door liep. Dat was, totdat ze plots bemerkte dat ze niet meer alleen was. Ietwat geschrokken opende ze haar ogen, enkel om recht in twee blauwe kijkers te kijken die haar zo bekend waren. Volledig van haar stuk gebracht keek ze naar de robuuste kater die vele malen groter was dan zijzelf. "J-Jay?" bracht ze enkel ademloos uit, een gepijnigde blik in haar groene ogen. Hij had gezegd van haar te houden, net zoals ze hem ook had lief gehad. Het was dom geweest, natuurlijk, en verboden door alle regels. Maar... Ze had echt van hem gehouden, meer dan ze ooit zou mogen. En toen was hij verdwenen. Nooit was er een afscheid geweest, nooit een definitief 'het is klaar', de kater had enkel gezegd dat hij van haar hield, en was daarna nooit meer op komen dagen. Hoe vaak had ze wel niet hier, op deze exacte plek gezeten terwijl ze vergeefs op hem wachtte? En dat had haar zeer diep gesneden. Routnose slikte en wendde haar blik af, een paar stappen achteruit zettend "Ik, ehm, i-ik moet terug gaan... Ze verwachten me," sprak ze enkel met een klein stemmetje, haar oren in haar nek.
|
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |