Bikini weather

De wind kwam van de bergen. Het was een koudere wind die hem deden denken aan zijn jeugd. Het woei door zijn korte, dikke haren. Legde zijn kapsel helemaal omver. Appleseed bracht zijn groene ogen omhoog. Het was een super zonnige dag. Greenleaf was echt in het land nu. De temperaturen stegen gestaag. De cyperse kater liet zijn spieren wat los lopen, door vanaf het kamp naar de Highlands te rennen. Het deed hem stiekem een beetje denken aan Blueflower, die hun speciale dag had gestart met een rentraining. Over training gesproken, hij hoopte dat Butterstar of Panthergrowl hem eens zou aanspreken over misschien een apprentice te nemen. Dat zag hij wel heel erg zitten. Hij kon goed om met jongeren en hij vond trainen super leuk. De kater was zo in gedachten verzonken dat de grond plots wegviel. Zijn poot donderde zeker een vislengte naar beneden. Hij kwam hard op zijn mond terecht en proefde bloed. Aww! Oh great, nu zat hij vast.

+ Quietcreek eerst

Hij had het zien gebeuren. De donkerbruine kater, die hij overigens al een tijdje in het vizier had, was een richel afgestapt. En daardoor zo voorover gestruikeld. Soms konden het juist de kleinere afstapjes zijn die naar uit zouden pakken. Quietcreek wachtte heel even, maar toen hij zag dat de donkerbruine kater niet weer op stond besloot hij om te hulp te schieten. Echter stond hij aan de voet van de heuvel en was de kater ergens bovenaan gevallen. De klim zou enkele minuten duren. Maar, hij zou zijn best doen. Quietcreek had de hem aankomen zien wandelen, van de ene heuveltop richting de ander. Vanuit het dal had hij daar goed zicht op gehad. Eigenlijk kende hij Appleseed niet zo heel goed. Al wist hij niet precies waarom. De kater leek hem aardig. Sterker nog, het leek er op dat ze wel het een en ander deelde in intresse. Qua hobby's. Hoe kwam het dan dat hij Appleseed nog nauwelijks echt gesproken had? Quietcreek schudde zijn kop. Niet echt iets om nu over na te denken, was het? Beetje voor beetje klom hij omhoog. Hij zou in zijn haast uiteraard niet dezelfde fout willen maken. Dan zouden ze beide in de problemen zitten. Dus deed hij er liever ietsje langer over dan dat hij helemaal niet op de plaats van bestemming zou arriveren. Uiteindelijk was hij nog maar drie richels verwijderd. “Gaat het Appleseed?” Riep hij naar boven. “Dat was nogal een val.” Vervolgde hij, inmiddels de juiste richel bereikt hebbende. Bezorgdheid werd zichtbaar in zijn blik. Dit zag er niet al te best uit. “Geen zorgen Appleseed.” Zei hij kalm. “Ik kan je wel weer uitgraven denk ik.”

.:Sorry:

Hij draaide zich om en keek naar zijn achterpoot. Die zat zeker een paar muizenlengtes vast tussen twee stenen. Eh. Een beetje benauwd van de zenuwen keek hij om zich heen. Plots hoorde hij een stem. Plots stond Quietcreek op zijn richel. Het zweet dat op zijn lippen stond loste plots op. "Oh Quietcreek ik ben zo blij je te zien! Ik dacht dat ik hier nog tot morgenvroeg zou zitten." Hij keek naar de halfblinde kater. Het gaf hem altijd een beetje rillingen omdat het geen pupil had. Toch was de cyperse kater heel blij met dit uitzicht. Het was duidelijk te zeggen dat dit de broer van Blueflower was. Zijn pels was alleen wat langer, maar hele goede genen! “Ik kan je wel weer uitgraven denk ik.” Hij greens breed. "Super toppie, het is wel mijn eigen domme schuld."

Maakt niet uit joh posten moet leuk blijven c: !