EEK

  Ontdekken was ook belangrijk, zeker als je een jonge kitten was. Die moest de wereld nog verkennen, leren hoe het in elkaar zat. Wat voor dieren er in leefde, bijvoorbeeld. Want wat dit nou was, wist hij ook niet. Met zijn neusje dichtbij bestudeerde hij het rare wezentje. Het leek wel een klein beetje op een torretje. En torretjes, zoals hij had geleerd van de coole Warrior Inkspots, aten geen katten. Dus dat was mooi. Toch had dit diertje geen vleugeltjes en het had maar liefst acht poten! Het was zo te zien ook een beetje harig! Kon je het misschien eten? Als hij het zou vangen zou dat zijn eerste echte prooi zijn voor op de prooistapel!
  Net toen hij zijn bekje opende om het diertje te vangen voor zijn Clan, sprong het zomaar op zijn neus! Twistedkit sprong wel een paar staartlengtes achteruit, zijn warrige vacht flink opgezet van schrik. Hij kon een hoog gepiep van schrik niet binnenhouden. Het zal wel weer goed geweest zijn als het wezentje ook weer van zijn neus af ging, maar dat ging het niet!
  In paniek stapte Twistedkit achteruit, hopend dat het diertje wegging. Maar helaas, dat ging ie niet. Zonder het te merken stootte hij tegen iets of iemand aan, waardoor hij natuurlijk nog een hartverzakking kreeg. Super leuk toch, ontdekken?

+ Soundkit

Het was een rustige dag geweest in de nursery, tenminste, totdat een hoog gepiep haar oortjes pijn deed. Nog voor ze ook maar kon besluiten waar ze dacht dat het geluid vandaan kwam, stootte er iets hard tegen haar aan. Verschrikt draaide ze met haar koopje naar de boosdoener, een al redelijk grote bruin-gestreepte kitten. Hij was tegen haar aangelopen zonder dat hij het wist en hun beiden een schok aangejaagd. Maar waarom? "Uhm..." Soundkit slikte. Kom op, ze hoefde nu niet meer bang te zijn om met andere kittens om te gaan, zeker niet als ze ouder waren. Dat wist ze nu al wel. Ze had zelfs een vriendje of twee gemaakt, maar toch, het was soms een beetje moeilijk. Ze was altijd nog bang dat ze het verkeerde ding zou zeggen of doen in een spelletje en dat ze haar raar zouden vinden. "Waarom botste je tegen mij aan?" Vroeg ze in een klein stemmetje. Straks zou hij boos worden omdat ze dat vroeg.

Hij schudde wild met zijn kopje, en uiteindelijk viel het gekke enge beestje toch van zijn gezichtje af. Opgelucht haalde hij adem terwijl hij nog steeds gespannen naar het diertje keek. Een geluid achter hem maakte hem omdraaien. Hij zag een witte kitten en ze leek wel ietsje jonger dan hem. Maar of ze dat was wist hij natuurlijk niet. Hij herkende haar als Soundkit. Erg bekend bij hem was ze niet. Haar stem had zacht geklonken en ze vroeg daarna waarom hij tegen haar aan botste. Oh! Dus zij was degene waar hij tegenaan had gebotst!
'Oh! Sorry!' verontschuldigde hij, waarna een glimlach op zijn snoetje verscheen. 'Ik schrok van dit gekke beestje hier!' legde hij uit en hij wees naar het dikke beestje. 'Weet jij wat het is?'

Hij keek nog steeds een tikkeltje verward toen ze aan hem had gevraagd waarom hij tegen haar aan was gebotst. Toch verontschuldigde hij zich snel met een glimlach, voordat zijn aandacht al snel weer verschoof naar iets anders. Namelijk een spinnetje wat voor hem op de grond lag. Dat moest fijn zijn, niet overal zo lang over na hoeven te denken zoals zij dat deed, maar gewoon doen als het in je kopje kwam. ”Dat is een spin. Ze doen niet heel veel behalve dik en harig zijn,” vertelde ze hem, een minuscuul glimlachje op haar eigen gelaat. Spinnen zagen er misschien een beetje vies en eng uit, maar ze deden helemaal niets, toch vond ze het wel fijn om te bedenken dat andere kittens ook wel eens schrokken van kleine dingetjes zoals een spin. Dat betekende dat ze niet de enigste nerveuze of bange kitten was. Al maakte dat het er niet veel makkelijker op.