Lux Aeterna

  Shadefeathers poten hadden hem weer eens naar Fourtrees geleid. De kater trippelde de open plek op, benieuwd wie hij deze keer weer eens zou ontmoeten, toen hij een andere zwarte kater naar The Rock zag kijken. Een geïnteresseerde blik verscheen er in zijn ogen en hij liep op hem af. Hij bleef even verbaasd staan toen hij geen Clangeur rook, maar een eigen geur. Rogue dus. Wat deed een Rogue helemaal hier? Bij Fourtrees?
  'Hey,' begon hij, niet onvriendelijk, 'wat doe je hier?'

Er ging een verraste schok door hem heen toen hij de stem achter zich hoorde. Hartsfield was zo geïntrigeerd geweest door de plek dat hij de clankat niet aan had horen komen. Hij draaide zich razendsnel om en ademde diep in: Windclan. Uiteraard moest hij zich meteen verantwoorden.. Maar de ander leek in ieder geval nog niet heel agressief. "Op wiens territorium ben ik?" Begon hij, de vraag ontwijkend. Hij rook hier namelijk geen sterke windclangeur, dus wie weet wat dit was.. 

  Shadefeather zag dat de ander schrok van zijn stem, en hij draaide zich om 'Op wiens territorium ben ik?' vroeg de Rogue.
  Shade vernauwde zijn ogen even. Hij had wel door dat de ander zijn vraag had ontweken. 'Op StarClans territorium,' antwoordde hij. 'Wat doe je hier? Hoe ben je hier gekomen?' vroeg hij nogmaals. Als een Rogue zomaar de territorium van de Clans in kon komen zonder opgemerkt te worden was dat wel een puntje om aandacht aan te besteden. Voor je het wist wisten alle Rogues het en daarna hadden BloodClan weer bij Fourtrees. Dat mocht niet gebeuren.

Starclan, was dat niet het geloof van al die boskatten? maar zelfs als er ook maar een beetje waarheid aan zat, hoe konden die dode katten dan territorium hebben. En hoe was hij hier gekomen.. Hartsfield liet een ongemakkelijk lachje horen "Via het Shadowclan territorium, dus jij hoeft je nergens zorgen om te maken... En ik was gewoon op onderzoek uit" Miauwde hij en keek even naar de stenen. "Maar als dit het territorium is van een groep dood en begravenen... Heb ik dan niet evenveel recht om hier te zijn als jij?" Misschien was het een slecht moment voor bijdehante opmerkingen, maar zo was hij nou eenmaal.

  De zwarte kater liet een ongemakkelijk lachje horen. 'Via het Shadowclan territorium, dus jij hoeft je nergens zorgen om te maken... En ik was gewoon op onderzoek uit,' miauwde hij.
  Dat stelde Shadefeather misschien een heel klein beetje gerust. Maar het feit dat er nog steeds een Rogue door het territorium van een Clan kan komen... Zelfs als het van een andere Clan is. Nee, zoiets was niet ideaal. Voor je het wist kwamen er allemaal vreemde katten hier. Dat moesten ze niet hebben.
  'Maar als dit het territorium is van een groep dood en begravenen... Heb ik dan niet evenveel recht om hier te zijn als jij?'
  Shade kantelde zijn kopje even. Op zich had hij een punt. Maar nee. 'Hier worden geen katten begraven, als je dat soms dacht.' Om dat maar even duidelijk te maken. 'En het is niet echt de bedoeling dat non-Clanners de Clan territoria gaan betreden. Zeker StarClans territorium niet.'

Waarschijnlijk was het voor hen beide beter als hij gewoon wegging. Maar Hartsfield was niet het type dat verdween omdat iemand daarom vroeg, in dat opzicht was hij extreem koppig. En de windclankater maakte duidelijk dat hij op geen enkel clanterritorium hoorde te zijn, en zeker niet hier. Helaas was Hartsfield nog niet klaar met vragen stellen. "Jullie zijn als clans vijanden van elkaar... Maar toch zijn jullie het erover eens dat dit van geen van jullie is, maar toch van jullie allemaal?" Nu was hij vooral een beetje aan het irriteren om te kijken hoever hij kon gaan.

  Hij had gedacht, of eerder gehoopt, dat de zwarte kater nu wel zijn weg terug naar Rogue territorium ging zoeken. Maar hij had nog een vraag, blijkbaar. 'Jullie zijn als clans vijanden van elkaar... Maar toch zijn jullie het erover eens dat dit van geen van jullie is, maar toch van jullie allemaal?'
  Shadefeather trok even met zijn oortjes. Hij was een heel vriendelijke kater, maar hij vond deze situatie niet erg leuk. Hij had niet veel problemen met vragen beantwoorden, hij wilde anderen graag verder helpen, maar dat er een Rogue hier had kunnen komen zat hem niet lekker.
  'Het is StarClans territorium, en StarClan is als het ware één grote Clan. Hier maak je geen ruzie met anderen.' Hij had wel eens gehoord van andere katten dat toen er ruzie gemaakt werd tijdens een Gathering StarClan boos werd. Dat soort dingen moesten natuurlijk niet gebeuren.

Oke, genoeg gespeeld. Hij wist wat hij moest weten, en de ander zou hem toch niet kunnen vertellen waarom hij hier per se heen had willen gaan. "Bedankt voor de informatie... Misschien kan ik er wat mee" Miauwde hij, op nogal mysterieuze toon. Starclan, het was een moeilijk concept voor de rogue. Hij had nooit echt nagedacht over een leven na de dood, maar nu hij met al die clankatten had gepraat... Die wel een heel uitgesproken idee over dat onderwerp hadden. Het deed hem twijfelen aan zijn geloof dat dit leven alles was. Maar zelfs als dat niet zo was... hij was geen clankat, dus hij zou niet in 'starclan' komen.

  'Bedankt voor de informatie... Misschien kan ik er wat mee,' miauwde de ander.
  Shadefeather keek hem even aan, voordat er een donkere trek over zijn gezicht gleed. 'Hey, wacht eens even,' miauwde hij en hij zette een stap naar de kater toe. 'Hoe bedoel je, misschien kan je er wat mee? Je moet er helemaal niets mee kunnen, je moet zoiezo niet zomaar hier kunnen komen,' miauwde hij fel. Hij vond het prima om een praatje met hem te maken, maar dat hij zomaar hier bij Fourtrees was gekomen en nu zei dat hij iets kon met de informatie over StarClan? Misschien was hij wat paranoïde, maar het lieten toch wat alarmbelletjes rinkelen.

Waarom nou weer die agressiviteit? Hij was niets dan vriendelijk geweest en had die stomme boskat zelfs bedankt voor zijn informatie. Waarom moest hij zich nou weer zo superieur gaan gedragen en zeggen dat dit een gebied was waar Hartsfield niet moest komen. Wat gaf hem het recht om een ander zomaar weg te sturen van een plek die blijkbaar niet eens van zijn clan was? De verandering in emoties was duidelijk van Hartsfield's gezicht af te lezen, zijn nekspieren spanden zich aan en zijn zorgeloze glimlach verdween. "Als jullie nou eens beter op je buitengrenzen zouden letten, in plaats van elkáár af te slachten, zou ik hier misschien niet kunnen zijn." Gromde hij op een lage toon, terwijl zijn woedende blik strak op de ander gericht bleef.

  Ook de Rogue veranderde van houding. Zijn glimlach verdween en zijn nekspieren spande hij aan. 'Als jullie nou eens beter op je buitengrenzen zouden letten, in plaats van elkáár af te slachten, zou ik hier misschien niet kunnen zijn,' gromde hij op een lage toon.
  Shadefeather zwiepte met zijn staart en zijn nekharen kwamen wat overeind. 'Alsof ik daar wat aan kan doen,' zei hij, ook op een lage toon. Als dat inderdaad zo was, was het leven al een stuk makkelijker geweest. Shade wilde helemaal niet in een oorlog zitten, maar zijn Clan zat dat nu eenmaal wel. En dat er dan óók nog een Rogue zomaar hier kwam opdagen? Liever niet, nee. 'Ik heb geen idee hoe je het gedaan hebt en ook niet wat je met die informatie over StarClan kan, maar het laat de Rogues niet op z'n best zien.' Als deze kater alle Clans de schuld ging geven dan kon hij dat ook makkelijk. 'Wie weet heb je wel slechte bedoelingen en het is logisch dat er zo gereageerd wordt.'

Ugh, slechte bedoelingen, wat een stereotypering. Alleen maar omdat hij van buiten dit verdomde bos kwam was hij plotseling een smerig onderkruipsel dat het niet eens verdiende om zich op de heilige bodem van hun territorium te wagen. Dat schoot door Hartsfield kop terwijl hij naar de ander luisterde, ook al was dat niet eens wat er gezegd werd. Hij had er een handje van om dingen nogal te verdraaien, vooral als hij boos was. "Misschien heb ik die inderdaad wel, en wat ik met die informatie of Starclan kan... Ik denk niet dat ik je dat kan vertellen" Het waren loze woorden van een kat die geen idee had waar hij het over had en het alleen maar zei om uit te dagen.

  'Misschien heb ik die inderdaad wel, en wat ik met die informatie of Starclan kan... Ik denk niet dat ik je dat kan vertellen,' zei de ander.
  Zeg, dat is mooi, schoot her verontwaardigd door Shade's kop. 'Nou, als je die dan hebt, dan verzoek ik je vriendelijk om dit territorium te verlaten en terug te gaan naar Rogue gebied,' miauwde hij. Zijn stem was hard maar hij probeerde zo kalm mogelijk te blijven. 'Want wij hoeven niet nog meer problemen.' Hij vond het jammer dat het zo gegaan was, maar ja, dan moest de ander ook niet zo geheimzinnig doen en zo. Wat anders moest hij zeggen? Oh ja, goed dat je zomaar bij Fourtrees kan komen zonder opgemerkt te worden en informatie vraagt over StarClan om het daarna te gebruiken. Laten we nog een keer afspreken? Nee, dat ging hij niet doen.

Hij wilde niet toegeven, maar wist ook dat ruzie zoeken met clankatten geen goed idee was.  Ze waren ten eerste te goed getraind, en ten tweede zouden ze,  als je er al een wist te verslaan, meteen versterking halen. Hartsfield boog zijn kop en voelde zijn boosheid wegebben,  hij had weer één van zijn zware stemmingswisselingen gehad.  "Hmmf,  wat jij wilt" miauwde hij en draaide zich om om weg te lopen.  Maar ergens voelde het niet goed om de ander op zo'n oppervlakkige manier achter te laten. Dus draaide hij zich om en voegde er aan toe "En sorry hiervoor...  Ik kan niks met je informatie' waarom hij het toegaf en waarom hij medelijden met de clankat had wist hij niet. En eigenlijk was het ook een leugen,  want hij ging zeker wel goed nadenken over wat de Windclan kater had gezegd over die Starclan.

  De andere kater reageerde even niet, maar boog wel zijn kop. Was Shade duidelijk genoeg geweest? Had hij de kater echt weg kunnen sturen met zijn sterke overtuigingskracht?
  'Hmmf, wat jij wilt,' miauwde de Rogue en draaide zich om om weg te lopen.
  Shade voelde wel een soort van euphorie, maar voelde zich ook best vreemd. Dit was zeker een vreemde ontmoeting geweest, hij werd niet snel boos. Toch had hij de kater weg weten te sturen, wat voor hem wel een kleine overwinning was, ook al voelde hij zich niet prettig met hoe het gegaan was.
  Alsof de ander hetzelfde gevoel had, draaide hij zich weer om. 'En sorry hiervoor... Ik kan niks met je informatie.'
  Dat verbaasde Shadefeather nog meer. Hij trok verbaasd met een oortje en fronste een beetje. 'Hoe bedoel je? Zei je dat alleen maar om me uit te lokken?' Hij zwiepte met zijn staart. Ze vraag was niet heel boos gesteld, maar zeker ook niet vriendelijk.

Hij was dit vijandelijke gebied binnen gegaan omdat hij nieuwsgierig was,  had een redelijk gastvrije boskat gevonden en had die uitgelokt tot het punt waar ze bijna tot vechten wat en over gegaan.  Hartsfield knikte,  de schaamte was waarschijnlijk een hele vreemde gewaarwording voor de ander. "Ja, ik kan het niet uitleggen...  Niet hier" miauwde hij,  terwijl hij nerveus met zijn staart trok.  Nu pas begon hij te beseffen hoe erg het mis zou gaan als er anderen kwamen opdagen. "Vaarwel... Warrior" vervolgde hij stilletjes,  niet wetend hoe hij hem anders moest aanspreken. Hij keerde zich weer om en zette nog een stap richting het donkere woud,  zich afvragend of hij onderbroken zou worden.

  De stemmingswisseling van de ander die zo opeens op kwam dagen had Shadefeather behoorlijk verrast. De Rogue knikte op zijn vraag. 'Ja, ik kan het niet uitleggen... Niet hier,' miauwde hij en hij trok nerveus met zijn staart.
  Dat ook verraste Shade weer. Waarom kon hij het niet vertellen? Wat was hier aan de hand?
  'Vaarwel... Warrior,' vervolgde de kater stilletjes, om zich daarna weer om te draaien en weg te lopen.
  Shade dacht even om hem te laten gaan, maar zijn nieuwsgierigheid won het toch. De kater leek niet meer zo vijandig als eerst, dus hij was er wel van overtuigd dat het niet weer in een bijna gevecht uit zou lopen. Laat staan een echt gevecht. 'Hoezo kan je het niet hier uitleggen?' vroeg hij dus toch nog.

Jep,  hij werd onderbroken. Er werd hem gevraagd wat hij bedoelde met nu niet. Hartsfield draaide zich om met een gefronste blik. Het was geen leugen geweest,  maar hij wist ook niet echt wat hij nu zou moeten zeggen als hij eerlijk wilde zijn. Het was gewoon zo, het voelde niet goed om het er hier over te hebben. Langzaam schudde hij zijn kop "dat weet ik niet, maar het kan niet...  En dat spijt me ook' miauwde hij voorzichtig terwijl hij plotseling met een paranoide blik om zich heen begon te kijken naar het bos om de open plek heen.

  De kater draaide zich om met een gefronste blik op zijn gezicht. Langzaam schudde hij zijn kop. 'dat weet ik niet, maar het kan niet... En dat spijt me ook,' miauwde hij voorzichtig.
  Shade was nu degene die fronste toen de ander opeens de open plek rondkeek met een paranoïde blik in zijn ogen. Shadefeather keek hem vragend aan en volgde zijn blik. Wat was er te zien? Was er wat? Hij keek de Rogue weer aan. 'Wat is er aan de hand?' vroeg hij behoedzaam.